Wikipedia

Zbigniew Gaciong

polski lekarz, internista

Zbigniew Antoni Gaciong (ur. 17 grudnia 1955 w Warszawie[4]) – polski lekarz, profesor nauk medycznych, nauczyciel akademicki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, specjalności naukowe: choroby wewnętrzne, nadciśnienie tętnicze. Rektor WUM kadencji 2020–2024[1][2][3].

Zbigniew Gaciong
Ilustracja
Zbigniew Gaciong (2021)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1955
Warszawa

profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, nadciśnienie tętnicze
Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie

Doktorat

1983 – medycyna
Akademia Medyczna w Warszawie

Habilitacja

1992 – medycyna
Akademia Medyczna w Warszawie

Profesura

1996

Polska Akademia Nauk
Status

członek Komitetu Patofizjologii Klinicznej

profesor zwyczajny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Uczelnia

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Nadciśnienia Tętniczego i Angiologii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Okres zatrudn.

od 1998

Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Okres spraw.

2020–31.08.2024[1][2][3]

Poprzednik

Mirosław Wielgoś

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Doświadczenie zawodowe

edytuj

W 1980 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie, od 1980 pracuje na macierzystej uczelni, w Instytucie Transplantologii[4], w latach 1988–1990 pracował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii[4]. Uzyskał stopień naukowy doktora. W 1992 na I Wydziale Lekarskim z Oddziałem Stomatologicznym Akademii Medycznej w Warszawie na podstawie monografii pt. Zaburzenia produkcji przeciwciał w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek. Rola wtórnej nadczynności przytarczyc otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych, dyscyplina: medycyna, specjalność: choroby wewnętrzne. W 1996 nadano mu tytuł profesora nauk medycznych[5].

W latach 1980–1990 asystent w Instytucie Transplantologii AM w Warszawie[6], w latach 1988–1990 – asystent (fellow) Kliniki Nefrologicznej Uniwersytetu Południowej Kalifornii (University of South California), stypendysta American Heart Association (Fellowship Award of American Heart Association). Od 1991 adiunkt w Instytucie Transplantologii AM w Warszawie[6], w latach 1991–1998 kierownik Centralnego Laboratorium Zespołu Klinik PSK-1 (Szpital Kliniczny Dzieciatka Jezus). W latach 1997–1998 zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Transplantologii AM w Warszawie, od 2000 profesor zwyczajny w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych, Nadciśnienia Tętniczego i Angiologii WUM[6][7].

Od 1998 kierownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, Nadciśnienia Tętniczego i Angiologii Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zlokalizowanej w Centralnym Szpitalu Klinicznym Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego WUM przy ul. Banacha 1a w Warszawie[8][6]. W latach 1996–2002 był prodziekanem I Wydziału Lekarskiego[9], w 2002–2005 prodziekanem Wydziału Kształcenia Podyplomowego. W latach 2005–2012 był dziekanem Wydziału Kształcenia Podyplomowego[10][11]. Został członkiem Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[5]. W latach 2004–2009 przewodniczył Państwowej Komisji Lekarskiego Egzaminu Państwowego. Konsultant krajowy w dziedzinie chorób wewnętrznych (2001–2009) oraz w dziedzinie hipertensjologii (2014–2019)[12]. W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji w dyscyplinie nauki medyczne[13].

21 kwietnia 2020 został wybrany na rektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w kadencji 2020–2024[14][2][15].

Działalność naukowa

edytuj

Autor ponad 200 publikacji m.in. w takich czasopismach jak: Cancer Cell[16], Cardiovascular Research[17], Lancet[18], The New England Journal of Medicine[19], Kidney International, the American Journal of Hypertension[20], Transplantation, JAMA Cardiology, The American Journal of Nephrology, Nephron, PLoS Medicine, PLoS One, The Journal of the American Heart Association, The Journal of Human Hypertension, The Journal of Clinical Hypertension, Hypertension research.

Redaktor 5 podręczników (m.in. „Angiologia”[21], „Hipertensjologia”[22], red. tłum. „Przewodnika Batesa po badaniu podmiotowym i przedmiotowym”[23]), cytowany 8 100 razy, indeks Hirscha – 37 (wg Google Scholar[24]).

Działalność naukowa profesora obejmuje także przewodniczenie, wykłady, wystąpienia oraz prezentacje plakatowe na zjazdach krajowych i zagranicznych, prowadzenie sesji na zjazdach zagranicznych oraz wykłady na zaproszenie.

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Katarzyna Koziak(inne języki) (1994), Monika Puzianowska-Kuźnicka (1997), Teresa Bączkowska(inne języki) (1999), Agnieszka Perkowska-Ptasińska (2001), Ewa Pędzich-Placha(inne języki) (2012), Ewa Kurzejamska(inne języki) (2014), Helena Kossowska(inne języki) (2017)[5].

Członkostwo Towarzystw Naukowych

edytuj

Założyciel i Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Personalizowanej (2016)[25], członek: High Blood Pressure Council, American Heart Association, American Society of Hypertension, European Society of Hypertension, Towarzystwa Internistów Polskich (wiceprezes w latach 1997–2001), Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego – założyciel i członek zarządu Sekcji Kardiologii Doświadczalnej (1997–1999), Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (prezes w latach 2009–2011), Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego[7].

Inne aktywności

edytuj

Wiceprzewodniczący Rady Fundacji TVN[26]. Działa również w Fundacji „Centrum Rozwoju Medycyny”[27].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Rektor, Warszawski Uniwersytet Medycznywww.wum.edu.pl [zarchiwizowane 2021-08-16].
  2. ↑ a b c Prof. Zbigniew Gaciong nowym rektorem WUM [online], Nauka w Polsce [dostęp 2021-08-16].
  3. ↑ a b Prof. Robert Gałązkowski pełniącym obowiązki rektora [online], Warszawski Uniwersytet Medyczny, 2 września 2024 [dostęp 2024-09-10].
  4. ↑ a b c Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  5. ↑ a b c Prof. Zbigniew Antoni Gaciong, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-06-19].
  6. ↑ a b c d Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie (1809–2006). 1809–1916 Wydział Akademicko-Lekarski, 1916–1950 Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, 1950–1975 Wydział Lekarski Akademii Medycznej, 1975–2006 I Wydział Lekarski Akademii Medycznej. T. 1, s. 241, 533.
  7. ↑ a b Wybory Rektorów 2020 – Perspektywy [online], perspektywy.pl [dostęp 2021-08-18].
  8. ↑ Marta Kuzdra, Klinika Chorób Wewnętrznych, Nadciśnienia Tętniczego i Angiologii [online], Uniwersyteckie Centrum Kliniczne WUM [dostęp 2021-08-16].
  9. ↑ Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie (1809–2006). 1809–1916 Wydział Akademicko-Lekarski, 1916–1950 Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, 1950–1975 Wydział Lekarski Akademii Medycznej, 1975–2006 I Wydział Lekarski Akademii Medycznej. T. 1, s 95-96.
  10. ↑ Grzegorz Szumowski Luminiarze warszawskiej medycyny w katykaturze, Warszawski Uniwersytet Medyczny 2009, s. 44. wum.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-19)]..
  11. ↑ Nowe studia podyplomowe w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym [online], Nauka w Polsce [dostęp 2021-08-16] (pol.).
  12. ↑ Zbigniew Gaciong – XII Forum Rynku Zdrowia – Warszawa, hotel Sheraton • 26–27 października 2016 r. [online], www.forumrynkuzdrowia.pl [dostęp 2021-08-19] (pol.).
  13. ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-06-19].
  14. ↑ Wybrano Rektora WUM na kadencję 2020–2024. wum.edu.pl. [dostęp 2020-04-21].
  15. ↑ Prof. Zbigniew Gaciong nowym Rektorem Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego | Warszawski Uniwersytet Medyczny [online], www.wum.edu.pl [dostęp 2021-08-16].
  16. ↑ Lack of PTEN sequesters CHK1 and initiates genetic instability, „Cancer Cell”, 7 (2), 2005, s. 193–204, DOI: 10.1016/j.ccr.2005.01.009, ISSN 1535-6108 [dostęp 2021-08-16] (ang.).
  17. ↑ Piotr Religa i inni, Allogenic immune response promotes the accumulation of host-derived smooth muscle cells in transplant arteriosclerosis, „Cardiovascular Research”, 65 (2), 2005, s. 535–545, DOI: 10.1016/j.cardiores.2004.10.011, ISSN 0008-6363 [dostęp 2021-08-16].
  18. ↑ Robert P. Giugliano i inni, Clinical efficacy and safety of achieving very low LDL-cholesterol concentrations with the PCSK9 inhibitor evolocumab: a prespecified secondary analysis of the FOURIER trial, „The Lancet”, 390 (10106), 2017, s. 1962–1971, DOI: 10.1016/S0140-6736(17)32290-0, ISSN 1474-547X, PMID: 28859947 [dostęp 2021-08-16].
  19. ↑ Transient Hypogammaglobulinemia of Infancy, „The New England Journal of Medicine”, 306 (15), 1982, s. 939–940, DOI: 10.1056/NEJM198204153061518, ISSN 0028-4793, PMID: 6950224 [dostęp 2021-08-16].
  20. ↑ Abraham A. Kroon i inni, P-236: Amlodipine and losartan in the treatment of elderly hypertensives including persistence of effect in case of missed doses, „American Journal of Hypertension”, 15 (S3), 2002, 115A–115A, DOI: 10.1016/S0895-7061(02)02587-6, ISSN 0895-7061 [dostęp 2021-08-16].
  21. ↑ Angiologia [online], Księgarnia Medyczna PZWL [dostęp 2021-08-16] (pol.).
  22. ↑ Hipertensjologia – Tom II – Tomasz Grodzicki, Krzysztof Narkiewicz, Danuta Czarnecka, Zbigniew Gaciong, Andrzej Januszewicz, Andrzej Tykarski, Krystyna Widecka, Via Medica [online], medbook.com.pl [dostęp 2021-08-16].
  23. ↑ Bates – kieszonkowy przewodnik po badaniu podmiotowym i przedmiotowym – Outlet [online], Księgarnia Medyczna PZWL [dostęp 2021-08-16] (pol.).
  24. ↑ Google Scholar [online], scholar.google.com [dostęp 2021-08-16].
  25. ↑ Polskie Towarzystwo Medycyny Personalizowanej [online], rejestr.io [dostęp 2021-08-17].
  26. ↑ O fundacji [online], fundacja.tvn.pl [dostęp 2021-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-03].
  27. ↑ Zarząd fundacji » Fundacja Centrum Rozwoju Medycyny [online], Fundacja Centrum Rozwoju Medycyny [dostęp 2021-08-16] (pol.).
  28. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 września 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 83, poz. 837).
  29. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 sierpnia 2012 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 1005).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Zbigniew_Gaciong&oldid=74724662”