Zbigniew Żelazowski

polski dyplomata

Zbigniew Żelazowski (ur. 1 stycznia 1945 w Łopusznie, zm. 5 kwietnia 1997[1]) – polski arabista i dyplomata, chargé d’affaires w Libanie (1984–1987).

Zbigniew Żelazowski
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1945
Łopuszno

Data śmierci

5 kwietnia 1997

Chargé d’affaires a.i. PRL w Libanie
Okres

od 22 listopada 1984
do 16 września 1987

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Krzysztof Antczak

Następca

Bogusław Rękas

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Syn Stanisława Żelazowskiego (zm. 1963), wykwalifikowanego pracownika łączności Poczty Polskiej oraz Genowefy z domu Malik (zm. 1988)[1]. Ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Przedborzu, gdzie miał lekcje łaciny, rosyjskiego i francuskiego. Samodzielnie uczył się także języka angielskiego. W późniejszym okresie opanował także podstawy hiszpańskiego. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich[1][2].

W 1963 rozpoczął studia orientalistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1965 wyjechał studiować na Uniwersytecie Bagdadzkim. W 1969 wrócił do Warszawy i rok później uzyskał pod kierunkiem Józefa Bielawskiego tytuł magistra arabistyki. W latach 1975–1976 uczęszczał na studia podyplomowe w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Odbył także miesięczny kurs dla kadry kierowniczej MSZ w Akademii Dyplomatycznej MSZ ZSRS[1][2].

W 1970 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przebywał w ambasadach w Kairze (1970–1974) i Bagdadzie (1977–1981). Od 22 listopada 1984 do 16 września 1987 kierował ambasadą w Bejrucie jako chargé d’affaires. Później na tożsamym stanowisku na placówce w Tel-Awiwie. Pomiędzy pobytami za granicą pracował w centrali MSZ[1][2]. Wchodził w skład Komitetu Zakładowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w MSZ (1982–1983)[3]. Był tłumaczem rządowym, m.in. podczas rozmów Wojciecha Jaruzelskiego z Mu’ammarem al-Kaddafim[1][2].

W 1983 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[2].

W 1970 wziął ślub z Bożenną z domu Łyczek (ur. 1947), także arabistką. Mieli dwoje dzieci. Zbigniew Żelazowski był filatelistą[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Wojciech Zawadzki, ŻELAZOWSKI Zbigniew - Przedborski Słownik Biograficzny, psbprzedborz.pl, 25 września 2020 [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane 2020-09-25].
  2. a b c d e f Zbigniew Landowski: Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja. Lublin: Episteme, 2021, s. 780–782. ISBN 978-83-67049-17-7. [dostęp 2024-08-30].
  3. Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 1 (27), Warszawa 2016, s. 306, ISSN 1427-7476 [dostęp 2022-08-20] [zarchiwizowane 2022-03-19].