Zatoka Skoszewska (do 1945 niem. Paulsdorfer Bucht) – zatoka Zalewu Szczecińskiego[1], w jego wschodniej części nad Równiną Goleniowską i Wybrzeżem Trzebiatowskim. Głębokości Zatoki Skoszewskiej dochodzą do 3,8 m i są największymi spośród innych zatok na zalewie[2].

Zatoka Skoszewska
Ilustracja
Widok na zatokę z północy
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Lokalizacja

Morze Bałtyckie
Zalew Szczeciński

Głębokość
• maksymalna


3,8 m

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Zatoka Skoszewska”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zatoka Skoszewska”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zatoka Skoszewska”
Położenie na mapie gminy Wolin
Mapa konturowa gminy Wolin, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zatoka Skoszewska”
Ziemia53°46′18″N 14°36′47″E/53,771667 14,613056

Na północ od zatoki rozpoczyna się cieśnina Głęboki Nurt przechodząca dalej w cieśninę Dziwnę.

W pobliżu zatoki położona jest wieś Skoszewo, od której wzięła swą nazwę.

Powierzchnia dna Zatoki Skoszewskiej charakteryzuje się największą (na zalewie) ilością odsypów muszlowych lub kolonii żywych małży – racicznicy zmiennej[2].

Bezpośredni brzeg od Wolina do Skoszewa stanowią namuły torfiaste lub torfy na piaskach i mułach rzeczno-rozlewiskowych[2].

Większa południowa część Zatoki Skoszewskiej należy do gminy Stepnica, natomiast północno-wschodnia przy wsi Skoszewo do gminy Wolin.

Nazwę Zatoka Skoszewska wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę zatoki – Paulsdorfer Buch[3].

Przypisy

edytuj
  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 314, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c Ukształtowanie dna zbiornika i właściwości osadów. W: Andrzej Osadczuk: Zalew Szczeciński : środowiskowe warunki współczesnej sedymentacji lagunowej. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2004, s. 17, 42-43. ISBN 83-7241-436-X.
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 2 kwietnia 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 29, poz. 445, s. 15)