Zaskroniec indochiński
Zaskroniec indochiński (Amphiesma stolatum) – gatunek gada z rodziny połozowatych (Colubridae). Nie jest jadowity. To typowo nieagresywny wąż żywiący się żabami i ropuchami, zaliczany do podrodziny zaskrońcowatych (Natricinae). Występuje w Azji.
| Amphiesma stolatum | |
| (Linnaeus, 1758) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Amphiesma |
| Gatunek |
zaskroniec indochiński |
Anatomia i morfologia
edytujZaskroniec indochiński to niewielki, szczupły wąż, zwykle od barwy oliwkowobrązowej do szarej. Głowa i grzbiet są w tym samym kolorze.
Zaskroniec indochiński to krótki wąż. Ma długi, cienki ogon, który stanowi prawie jedną czwartą całkowitej długości jego ciała. Dwa żółte pasy biegnące po bokach kręgosłupa są cechą charakterystyczną dla tego gatunku. Pasy rozszczepiają się na głowie. Są szczególnie jasne na drugiej połowie ciała gada.
Wzór na grzbiecie węża stanowią czarne poprzeczki. W pobliżu głowy poprzeczki rzucają się w oczy, podczas gdy na drugiej połowie ciała węża stają się bardziej rozwlekłe.
 |
 |
Po bokach głowy widoczne są żółte pasy, ponieważ pod pyskiem wąż jest ubarwiony na żółto. Podczas okresu rozrodczego kark jest czerwony. Podbródek i gardło są blade, czasami pomarańczowe. Na głowie, za oczami widoczny czarny zygzak. Oczy mają duże, koliste źrenice ze złotymi plamkami na tęczówce. Widlasty język jest czarny.
Spód jest blado-śmietankowy z drobnymi czarnymi plamkami rozrzuconymi wzdłuż brzegów. Łuski grzbietu pokrywa charakterystyczny wzór.
Na podstawie barwy ciała wyróżnić można dwa podgatunki węża. Pierwszy, nominatywny, spotykany na całym obszarze występowania jest szaro-niebieski. Drugi (A. stolatum erythrostictus) występuje głównie na nadbrzeżnych obszarach i ma jasny, lub czerwony kolor. Czerwona barwa łusek staje się widoczna, gdy wąż jest wzburzony.
Rozmiar
edytujZaskroniec indochiński mierzy zazwyczaj od 40 do 50 cm wzdłuż. Maksymalna długość tego węża, jaka została udokumentowana to 90 cm. Samice są dłuższe, niż samce, których długość rzadko dochodzi do 620 mm wzdłuż.
Występowanie
edytujObszar występowania zaskrońca indochińskiego rozciąga się przez Południową i Południowo-Wschodnią Azję. Pasmo ciągnie się od Pakistanu (Sindh) po Sri Lankę, Filipiny, Indie (włączając Andamany), Nepal, Mjanmę, Tajlandię, Laos, Kambodżę, Wietnam, Indonezję (Borneo, Sabah), Tajwan oraz Chiny (Hajnan, Hongkong, Fujian, Jiangxi).
W Indiach, wąż jest znajdywany aż do wysokości 2000 stóp angielskich (około 600 m).
Lokalne nazwy
edytuj- Język orija – Halahalia saapa.
- Język bengalski – Hele sanp.
- Język marathi – Naneti.
- Język telugu – Wannapam.
- Język tamilski – Nirkatan pambu.
Bibliografia
edytuj- George A. Boulenger 1890. The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Reptilia and Batrachia. Taylor & Francis, London, xviii, 541 strona
- G.A. Boulenger 1893. Catalogue of the snakes in the British Museum (Nat. Hist.) I. Taylor & Francis, London 448 strona
- Merel J. Cox; Van Dijk, Peter Paul; Jarujin Nabhitabhata & Thirakhupt, Kumthorn. 1998. A Photographic Guide to Snakes and Other Reptiles of Peninsular Malaysia, Singapore and Thailand. Ralph Curtis Publishing, 144 strona
- I. Das 1999. Biogeography of the amphibians and reptiles of the Andaman and Nicobar Islands, India. In: Ota,H. (ed) Tropical Island herpetofauna. Elsevier, strony 43-77
- J.C. Daniels 2002. Book of Indian Reptiles and Amphibians. BNHS. Oxford University Press. Mumbai.
- C. Linnaeus 1758. Systema Naturae. 10 edycja: 204 strona
- Frank. Wall 1921. Ophidia Taprobanica or the Snakes of Ceylon. Colombo Mus. (H. R. Cottle, govt. printer), Colombo. xxii, strona 581
- Romulus. Whitaker 2006. Common Indian Snakes – A Field Guide. Revised edition. MacMillan India Ltd. New Delhi.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zaskroniec indochiński w Tigr Reptile Database
- Museum Adolphi Friderici
- Herpetofauna of Myanmar. calacademy.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-03)].