Zaraza błękitnawa

Zaraza błękitnawa (Orobanche coerulescens Stephan ex Willd.) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae).

Zaraza błękitnawa
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

zarazowate

Rodzaj

zaraza

Gatunek

zaraza błękitnawa

Nazwa systematyczna
Orobanche coerulescens Stephan ex Willd.
Sp. pl. 3(1):349. 1800

Nazewnictwo

edytuj

Ma liczne synonimy nazwy łacińskiej[3]

  • Orobanche ammophila C. A. Mey.
  • Orobanche bodinieri H. Lév.
  • Orobanche canescens Bunge
  • Orobanche japonensis Makino
  • Orobanche korshinskyi Novopokr.
  • Orobanche mairei H. Lév.
  • Orobanche nipponica Makino

Zasięg występowania

edytuj

Występuje w środkowej, południowej i południowo-wschodniej Europie oraz na obszarach Azji o umiarkowanym klimacie[3]. W Polsce jest bardzo rzadka. Podawana była tylko w starszej literaturze ze stanowisk nad dolną Wisłą w północnej części kraju[4].

Morfologia

edytuj
Łodyga
Żółtawa, w górnej części gęsto, wełniście, biało owłosiona i pokryta łuskami.
Kwiaty
Grzbieciste, zebrane w jajowatolancetowaty, gęsty kłos. Łatki kielicha jajowatolancetowate, do połowy dwudzielne. Korona kwiatu najwęższa w środku, łukowato zgięta, niebieskolila, w nasadzie żółtawobiała, długości 10–23 mm. Znamię żółtawobiałe[5].

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina, geofit. Jest rośliną bezzieleniową i, jak wszystkie zarazy, pasożytem. Kwitnie od czerwca do lipca. Pasożytuje na różnych gatunkach krwawnika oraz bylicy[6].

Zagrożenia i ochrona

edytuj

W latach 2004-2014 roślina była objęta w Polsce ochroną ścisłą, od 2014 roku podlega częściowej ochronie gatunkowej[7]. Roślina jest umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[8] w grupie gatunków wymierających, krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia E). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię CR (krytycznie zagrożony)[9]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin[10] w grupie gatunków krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia CR).

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17]. (ang.).
  4. Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
  6. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.