Zamojsce

wieś w województwie podkarpackim

Zamojscewieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno[4][5]. Miejscowość leży około 4 km na południe od Radymna w pobliżu ujścia Rudki do Rady. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Zamojsce
wieś
Ilustracja
Kościół pw. MB Różańcowej w Zamojscach
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

jarosławski

Gmina

Radymno

Wysokość

200 m n.p.m.

Liczba ludności (2020)

223[2]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-550[3]

Tablice rejestracyjne

RJA

SIMC

0610052[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Radymno
Mapa konturowa gminy wiejskiej Radymno, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamojsce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zamojsce”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zamojsce”
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego
Mapa konturowa powiatu jarosławskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zamojsce”
Ziemia49°55′12″N 22°48′02″E/49,920000 22,800556[1]
Remizo-Świetlica w Zamojscach
Rządcówka w Zamojscach

Historia

edytuj

Wieś królewska Zamojsce została założona w drugiej połowie XIV wieku. Od 1550 roku należała do rodziny Drohojowskich[6]. W 1651 roku, wieś wzmiankowana jako Zamoysce, posiadała 2 łany kmiece i młyn[7], a według zapisów z 1674 roku – 17 domów, w tym 2 we folwarku[8]. Wieś położona w powiecie przemyskim, była własnością Jana Drohojowskiego, posiadał ją w zastawie Mikołaj Czuharski, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[9].

W 1868 roku Zamojsce, jako własność Klaudii Raciborskiej, liczyły 116 mieszkańców[6]. Trzydzieści lat później wybrano zwierzchność gminną, której naczelnikiem w 1902 roku został Antoni Zubik. W tym roku w 41 domach zamieszkiwało 204 mieszkańców, a w obszarze dworskim – 38 mieszkańców w czterech domach. Majątkiem zarządzał Łukasz Raciborski z Sośnicy[10].

Do 1909 roku liczba ludności w Zamojscach wzrosła do 242.

W 2013 został oddany do użytku odcinek autostrady A4, mijający wieś o około 400 metrów od południa. Sołtysem Zamojściec od 2014 roku jest Krzysztof Bruk.

Kościół

edytuj

Przed 1939 Łukasz Raciborski ofiarował miejsce pod budowę świątyni. Początkowo urządzono kościół w starym spichlerzu, który został poświęcony w 1945 roku przez bp Franciszka Bardę. W tym roku erygowana została też Parafia Matki Bożej Różańcowej w Zamojscach, która objęła Zamojsce i Zabłotce. W 1972 roku, kościół spłonął. Na jego miejscu wybudowano nowy murowany kościół, który został poświęcony 16 września 1974 roku przez bp Tadeusza Błaszkiewicza, zaś jego konsekracji dokonał w 1980 roku bp Ignacy Tokarczuk[11][6]

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 158274
  2. Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str.5 [dostęp 2022-01-02]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1586 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. a b c Zamojsce | Urząd Gminy Radymno [online], www.ugradymno.pl [dostęp 2018-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-08].
  7. Zdzisław Budzyński, Kazimierz Przyboś, Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe, tom I, część 2. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1651, Rzeszów: Wydawnictwo WSP, 1997, s. 135, ISBN 83-87288-55-1, Cytat: Zamoysce: de laneis 2, hortulani in agris 2 per gr 6, inquilinus pauper 1 gr 2, laneus 1 cum medio, inquilini pauperes 3, molendinum walnik desolati et abiurati.
  8. Zdzisław Budzyński, Kazimierz Przyboś, Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe, tom I, część 4. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1674, Rzeszów: Wydawnictwo WSP, 2000, s. 54, ISBN 83-87288-55-1, Cytat: Zamoyscce: a curia fl. 2, a personis subditorum n[ume]ro 15, facit sum[ma fl.] .............17,0.
  9. Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 182.
  10. Skorowidz powiatu Jarosławskiego na rok 1902 [online], s. 69 [dostęp 2018-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13].
  11. Uroczystości odpustowe w parafii Zamojsce, „niedziela.pl” [dostęp 2018-08-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj