Zamek w Ossoliniezamek, który znajdował się w Ossolinie, w powiecie sandomierskim, zbudowany w 1633 przez Jerzego Ossolińskiego, wojewodę sandomierskiego. Wysadzony w powietrze w 1816 roku i ostatecznie rozebrany w 1944 roku.

Zamek w Ossolinie
Zabytek: nr rej. A.685 z 1.03.1967 i z 16.06.1977[1]
Ilustracja
Pozostałości mostu arkadowego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ossolin

Inwestor

Jerzy Ossoliński

Rozpoczęcie budowy

1633

Zniszczono

1816

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ossolinie”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ossolinie”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ossolinie”
Położenie na mapie gminy Klimontów
Mapa konturowa gminy Klimontów, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ossolinie”
Ziemia50°40′33″N 21°30′10″E/50,675833 21,502778

Historia

edytuj

Zamek został wzniesiony na cyplu płaskowzgórza, w miejscu rozebranej starej warowni, późnorenesansowy czworoboczny budynek zwieńczony attyką. Po drugiej stronie wąwozu, nad którym był przerzucony most arkadowy, znajdowały się zabudowania gospodarcze przedzamcza otoczone murem i zewnętrznymi umocnieniami bastionowymi. W 1732 r. był wymieniany jako podupadająca budowla w większości bez okien, dachu i drzwi. Jej ostatecznego ratunku podjął Józef Ossoliński, wzmacniając przyporami mury zamkowe oraz remontując zamieszkaną część. W 1780 r. Ossolin przejął ówczesny starosta, Franciszek Ledóchowski, a trzy lata później po jego śmierci, jego syn, Antoni Ledóchowski, który w 1816, kazał wysadzić zamek w powietrze w nadziei odnalezienia rzekomych skarbów.

Po wybuchu po zamku pozostały ruiny, których właścicielem został w r. 1831 Ignacy Ledóchowski, powstaniec styczniowy. Ruiny stanowiły źródło darmowego materiału budowlanego, z którego w latach 20 XX w. wzniesiono gorzelnię. Ostatecznie ruiny przestały istnieć

Niemcy w roku 1944 widząc wieżę jako potencjalny punkt obserwacyjny, wysadzili ją w powietrze, zaś resztki murów rozebrali w celu utwardzenia przeprawy czołgowej.

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 52 [dostęp 2016-01-11].

Literatura

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj