Zamek w Konarach – zamek, który był usytuowany na wzgórzu stanowiącym pozostałości dawnego grodziska, na północ od wsi Konary. Po dawnym zamku zachowały się tylko fragmenty fundamentów i część piwnic.

Zamek w Konarach
Zabytek: nr rej. A.682 z 31.05.1983[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Konary

Ukończenie budowy

XIII wiek

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie gminy Klimontów
Mapa konturowa gminy Klimontów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Ziemia50°41′09″N 21°22′08″E/50,685833 21,368889

Historia

edytuj

Zamek został wybudowany w XIII wieku przez rycerza z Konar. O zamku po raz pierwszy wzmiankował Jan Długosz, informując, że w 1403 roku król Władysław II Jagiełło rozkazał zdobyć i zniszczyć zamek, w związku z tym, że jego właściciel Grot ze Słupczy zabił w 1396 roku kasztelana wiślickiego Jana Ossolińskiego, po czym zajmował się rozbójnictwem gnębiąc okolicznych mieszkańców.

Resztki zabudowań stały niewykorzystane przez stulecia. Ostatecznie zniszczono je podczas pierwszej wojny światowej w trakcie rozegranej tutaj bitwy polskich legionistów Pierwszej Brygady pod dowództwem Józefa Piłsudskiego z wojskami rosyjskimi.

Architektura

edytuj

Przypuszczalnie zamek został zbudowany w stylu gotyckim, na co wskazuje układ zachowanych piwnic. Budowla była niewielka, część mieszkalna zajmowała ok. 2,5 ara. Przed podjęciem prac zdjęto warstwę lessu i mury posadowiono na odsłoniętym piaskowcu, dzięki czemu budowla była stabilna. Do budowy używano miejscowego piaskowca, cegieł wypalanych z mad oraz w niewielkiej ilości ciosanego wapienia.

Zamek był podpiwniczony. Część piwnic zachowała się, w tym dwie komory przedzielone filarem, ze sklepieniem z piaskowca.

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 52 [dostęp 2016-01-11].

Bibliografia

edytuj
  • J. Fiałkowski, M.A. Zarębski: Sekrety Zamków i Pałaców Ziemi Staszowskiej. Staszów: Staszowskie Towarzystwo Kulturalne, 1997.
  • Leszek Kajzer, J. Salm, S. Kołodziejski Leksykon zamków w Polsce, Arkady 2001