Zamek w Giżycku – zbudowany w 2. połowie XIV wieku na przesmyku pomiędzy jeziorami Niegocin i Kisajno, nad brzegiem Kanału Giżyckiego. Mieści się przy ulicy Stanisława Moniuszki. Obecnie użytkowany jako jeden z budynków hotelu St. Bruno.

Zamek w Giżycku
Zabytek: nr rej. 42 z 24.05.1979
Ilustracja
zamek w Giżycku po remoncie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Giżycko

Położenie na mapie Giżycka
Mapa konturowa Giżycka, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Giżycku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Giżycku”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Giżycku”
Położenie na mapie powiatu giżyckiego
Mapa konturowa powiatu giżyckiego, w centrum znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Giżycku”
Ziemia54°02′07″N 21°45′34″E/54,035278 21,759444

Historia

edytuj

Murowany zamek został zbudowany przez zakon krzyżacki przypuszczalnie około lat 1377-1380[1][2]. Drewniana warownia krzyżacka istniała już jednak w Giżycku wcześniej, na co wskazuje wzmianka z 1340 roku o rezydującym tu prokuratorze krzyżackim pełniącym rolę sądowniczą, dowódczą i administracyjną. Prokurator krzyżacki kontrolował ze swojej siedziby północne tereny Galindii. Nie jest jednak pewne, czy zamek istniał wtedy w obecnym miejscu i być może poprzednia drewniana warowania funkcjonowała na Pięknej Górze, którą określono później m.in. jako Stary Lec[3], Stari Zamek[4] lub Alt-Lötzischen Schanze[5]. W 1361 krzyżacką warownię w Giżycku zniszczyli Litwini pod wodzą Kiejstuta[1], jednak nie wiadomo czy dotyczyło to fortyfikacji w miejscu obecnego zamku czy na Pięknej Górze. Następnie przez kilkadziesiąt lat zamek nie jest wzmiankowana, aż do roku 1400. Wtedy istniał już gotycki budynek w miejscu dzisiejszego zamku. Był to niewielki obiekt na terenie komturstwa z siedzibą w Pokarminie, który nie odznaczał się dużymi walorami obronnymi i był podobny do zamku w Bezławkach[2]. W czasie wojny trzynastoletniej pomiędzy Królestwem Polskim i Zakonem Krzyżackim okoliczna ludność spaliła zamek w 1455 roku. Zniszczenia były tak duże, że kolejny prokurator krzyżacki był wzmiankowany dopiero w 1497 roku[1]. Przy zamku istaniała osada, dla której w 1475 roku odnowiono przywilej wsi jako "Nowa Wieś Leczen"[2]. W latach 1507–1508 załoga zamku składała się z 15 osób (bracia i służba)[1]. Od 1513 roku zamek przeszedł w ręce zarządców świeckich. W 1520 roku podczas wojny polsko-krzyżackiej załoga krzyżacka podpaliła zamek i go porzuciła[1]. W 1560 na polecenie starosty Lehndorffa zamek został przebudowany pod kierunkiem Christopha Römera z Królewca[2]. Wtedy też przypuszczalnie powstał istniejący obecnie renesansowy szczyt[1]. W 1614 zamek został przebudowany na książęcy dwór myśliwski, co poświadczała tablica z inskrypcją i datą umieszczona nad wejściem[2]. W późniejszym okresie dobudowano do zamku dwa niewielkie barokowe skrzydła, które spłonęły w 1749 roku i zostały rozebrane[2]. W 1852 zamek kupiło wojsko i po adaptacji obiekt został przeznaczony na mieszkania dla komendantów pobliskiej Twierdzy Boyen[2].

Po 1945 roku zamek był opuszczony. Po badaniach archeologicznych w 1969 roku[6] i remoncie w latach 60. XX wieku na zamku mieścił się hotel. W dniu 24 maja 1979 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków. W 2000 roku na zamku prowadzono badania archeologiczne pod kierunkiem dr. Marka Guli. W 2007 roku uszkodzeniu uległa jedna ze ścian. W latach 2009–2011 zamek został odbudowany ze wsparciem dotacji z Unii Europejskiej z przeznaczeniem na hotel.

Architektura

edytuj

Z dawnego zamku zachował się jedynie dwupiętrowy budynek o wymiarach 14,5 x 22 m. Gmach ozdobiony jest późnorenesansowymi szczytami z XVI wieku. Pod budynkiem zachowały się trzy piwnice, z czego dwie są sklepione kolebkowo[2]. Naroża budynku wsparte są szkarpami. Od strony Jeziora Niegocin znajdowało się podzamcze[2]. Znajdujące się w pobliżu stylizowane ceglane budynki są współczesne i zostały ukończone w 2011 roku.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Mieczysław Haftka, Zamki krzyżackie w Polsce: szkice z dziejów, Wyd. 1, Płock : Malbork: Wydawn. Consort ; Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, ISBN 978-83-86206-27-8 [dostęp 2024-06-24].
  2. a b c d e f g h i Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Zamki państwa krzyżackiego w dawnych Prusach: Powiśle, Warmia, Mazury, Wyd. 1, Olsztyn: Studio Wydawnicze "Arta", 2006, ISBN 978-83-912840-4-9 [dostęp 2024-06-24].
  3. Mapa von Schröttera 1796–1802, [w:] Atlas Historyczny Miast Polskich, t. 3, Mazury, z. 1, Giżycko, mapa nr 6
  4. A. Wakar, T. Willan, Giżycko. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1966, s. 279
  5. Helmut Meye, Eine Topographie des Amtes Lötzen aus dem Jahre 1712, Aus der Heimat, 1938, nr 12, według Ostpr. Fol. 228a (1712 r.)
  6. J. Gula, M. Ślaska, Odkrycie drewnianych konstrukcji obronnych na terenie zamku w Giżycku, Wiadomości Archeologiczne, 1970, t. 35, z. 4, s. 573–574.