Psyszczewo
Psyszczewo (biał. Псышчава, Psyszczawa; ros. Псыщево, Psyszczewo) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Opol.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225824 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 52°17′36″N 25°28′18″E/52,293333 25,471667
| |
Historia
edytujW dwudziestoleciu międzywojennym Psyszczewo leżało w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie drohickim[a], w gminie Motol[2]. W 1921 wieś liczyła 468 mieszkańców, zamieszkałych w 105 budynkach, w tym 446 tutejszych, 15 Żydów i 7 Polaków. 453 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 15 mojżeszowego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Pniuchy i Zakale
edytujW XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim. Zakale w gminie Drużyłowicze. Wsie Pniuchy były dwie, z których jedna położona była w gminie Drużyłowicze, druga w gminie Motol.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie drohickim[a]. Zakale do 1 stycznia 1926 w gminie Drużyłowicze, następnie w gminie Motol[3]. Pniuchy przez cały ten okres w gminie Motol[2].
W 1921 Pniuchy liczyły 191 mieszkańców, zamieszkałych w 30 budynkach, w tym 184 tutejszych i 7 Żydów. 184 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 7 mojżeszowego. Zakale natomiast liczyły 231 mieszkańców, zamieszkałych w 39 budynkach. Wszyscy oni byli Białorusinami wyznania prawosławnego[2].
W okresie sowieckim wsie Zakale i Pniuchy przyłączono do Psyszczewa.
Uwagi
edytuj- ↑ a b do 12 grudnia 1920 w powiecie kobryńskim
Przypisy
edytuj- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b c d Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 129, poz. 932
Bibliografia
edytuj- Pniuchy (1, 2), pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 463.
- Zakale (1), pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 294.
- Mapa WIG Motol. [dostęp 2022-11-17]. (pol.).
-1930_300dpi_bcuj298400-288482.jpg){kind=link}