Zaćmienie Słońca z 12 sierpnia 2026
Zaćmienie Słońca z 12 sierpnia 2026 będzie zaćmieniem całkowitym. Będzie to kolejne po zaćmieniu z 11 sierpnia 1999 całkowite zaćmienie Słońca widoczne w kontynentalnej Europie. Zaćmienie całkowite rozpocznie się o wschodzie Słońca we wschodniej części półwyspu Tajmyr w Rosji, następnie przetnie Ocean Arktyczny, wschodnią Grenlandię, zachodnią Islandię, północną część Oceanu Atlantyckiego, po czym będzie widoczne w Hiszpanii i na niewielkim obszarze Portugalii (gmina Bragança). Zaćmienie zakończy się o zachodzie Słońca na Morzu Śródziemnym, na południowy wschód od Balearów.
Zaćmienie częściowe będzie można obserwować między innymi:
- na większości obszaru Europy od Białorusi po Portugalię. Jednak w większej części Ukrainy, Grecji i Bułgarii i Rosji nie będzie widoczne nawet zaćmienie częściowe;
- na znacznym obszarze Afryce Zachodniej (m.in. Mauretania, Mali, Senegal, Gambia, Gwinea) oraz w zachodniej części Afryki Północnej (m.in. Maroko, Algieria);
- niemal w całej Kanadzie, w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork, Waszyngton) oraz na Alasce i Grenlandii;
- w Czukockim Okręgu Autonomicznym w Rosji.
W Polsce widoczne będzie głębokie zaćmienie częściowe tuż przed zachodem Słońca (Słońce zajdzie zaćmione).
| miasto | kraj | początek zaćmienia częściowego | początek zaćmienia całkowitego | koniec zaćmienia całkowitego | koniec zaćmienia częściowego | magnituda |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Reykjavík |  Islandia |
16:47:10 | 17:48:14 | 17:49:12 | 18:47:34 | 1,002 |
| La Coruña |  Hiszpania |
19:30:52 | 20:27:37 | 20:28:51 | 21:21:55 | 1,004 |
| Oviedo | Hiszpania |
19:31:15 | 20:27:00 | 20:28:48 | 21:21:00 | 1,015 |
| Santander | Hiszpania |
19:31:17 | 20:26:51 | 20:27:55 | po zachodzie Słońca o 21:20 | 1,003 |
| Lugo | Hiszpania |
19:31:39 | 20:28:03 | 20:29:25 | 21:22:10 | 1,006 |
| Bilbao | Hiszpania |
19:31:43 | 20:27:17 | 20:27:49 | po zachodzie Słońca o 21:19 | 1,001 |
| Vitoria | Hiszpania |
19:32:27 | 20:27:37 | 20:28:42 | po zachodzie Słońca o 21:17 | 1,003 |
| León | Hiszpania |
19:32:39 | 20:28:15 | 20:29:59 | 21:22:02 | 1,012 |
| Burgos | Hiszpania |
19:33:17 | 20:28:19 | 20:30:04 | po zachodzie Słońca o 21:20 | 1,014 |
| Zamora | Hiszpania |
19:34:35 | 20:30:50 | 20:31:04 | po zachodzie Słońca o 21:23 | 1,000 |
| Zaragoza | Hiszpania |
19:34:36 | 20:28:57 | 20:30:22 | po zachodzie Słońca o 21:08 | 1,007 |
| Castellón | Hiszpania |
19:37:26 | 20:31:14 | 20:32:48 | po zachodzie Słońca o 21:01 | 1,010 |
| Palma de Mallorca | Hiszpania |
19:37:59 | 20:31:00 | 20:32:36 | po zachodzie Słońca o 20:49 | 1,015 |
Faza podhoryzontalna
edytujZaćmienie Słońca z dnia 12 sierpnia 2026 roku będzie widoczne na terenie praktycznie całej Europy również w fazie podhoryzontalnej. Na terenie Polski maksymalna faza zjawiska wypadnie już w momencie, kiedy Słońce będzie od 1 do 4 stopni poniżej horyzontu. Będzie to oznaczało, iż pomimo braku widoczności Słońca zmiany natężenia światła w atmosferze ziemskiej będą zauważalne. Bardzo głęboka faza zjawiska, z magnitudą ok. 0,85 praktycznie na terenie całego kraju, sprawi, że będziemy świadkami skróconego zmierzchu cywilnego z jednocześnie wydłużonym zmierzchem żeglarskim.
Tereny zachodnich Włoch, zwłaszcza Sardynii i Sycylii doświadczą fenomenalnego widoku, w którym pas cienia całkowitego Księżyca podzieli atmosferę na dwa jasne płaty. Wyspy te znajdują się bowiem bezpośrednio na przedłużeniu pasa całkowitego zaćmienia Słońca, które będzie niecałe 2 stopnie poniżej horyzontu na Sardynii i ok. 5 stopni poniżej horyzontu na Sycylii. Dzięki temu mieszkańcy będą świadkami „podwójnego” zaćmienia, połączeniem zaćmienia Słońca spowodowanego cieniem Księżyca, jak też widocznym w tym czasie pociemnieniem atmosfery w cieniu Ziemi. Umożliwi to wyjątkowo korzystne warunki do obserwacji światła zodiakalnego stosunkowo blisko Słońca[1].
Bibliografia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ On a possible use of total solar eclipse below the horizon for observations of the inner zodiacal light (as applied to the eclipse of 30 June, 1992), „Solar Physics”, 138, adsabs.harvard.edu, marzec 1992, s. 209, Bibcode: 1992SoPh..138..209G [dostęp 2018-05-13] (ang.).