Yasuo Hori
Yasuo Hori (jap. 堀 泰雄 Hori Yasuo; esperanto: Hori Jasuo) (ur. 17 grudnia 1941 w Tokio) – japoński esperantysta, pisarz, wydawca, honorowy członek Universala Esperanto-Asocio (UEA)[1], Esperantysta Roku 2018[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1941 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
pisarz, esperantysta |
| Odznaczenia | |
| Honorowy Członek Światowego Związku Esperantystów (2012) Esperantysta Roku (2018) | |
Życiorys
edytuj
Urodził się w Tokio w 1941, dzieciństwo spędził w prefekturze Gunma. W 1965 ukończył studia na Kyoto University, następnie pracował jako nauczyciel języka angielskiego. W 2005 przeszedł na emeryturę[1].
Działalność esperancka
edytujW 1960 Yasuo Hori nauczył się samodzielnie esperanta[1]. Od 1993 do 2014 był członkiem Japońskiego Instytutu Esperanta (Japana Esperanto-Instituto, JEI)[2], a od 2005 jego wiceprzewodniczącym[1]. Przez 12 lat był głównym redaktorem La Revuo Orienta, a od 2001 redaktorem Esperanto en Azio, organu wydawanego przez Komisję Azjatycką działającą przy Universala Esperanto-Asocio (Azia Komisiono de UEA). W latach 2001–2008 był przewodniczącym tejże komisji[1].
W latach 2007–2010 był członkiem zarządu Universala Esperanto-Asocio, odpowiadającym za krajową i regionalną działalność[1].
W 2004 otrzymał nagrodę Ossaka przyznawaną przez Japoński Instytut Esperanta[1], a w 2011 Nagrodę Onisaburo Deguchi (esp. Premio Deguĉi) przyznawaną przez UEA. Nagrodę przyznano za wieloletnią działalność na rzecz propagowania japońskiej kultury w świecie, w tym za cykl książek Raporty z Japonii (Raportoj el Japanio)[3].
W 2009 zainicjował konkurs Internacia Esperanto-Sumoo, którego celem jest zachęcenie esperantystów do czytania książek esperanckich. Konkurs w znaczny sposób przyczynił się do zwiększenia ich czytelnictwa[4]. Ideę konkursu poparła Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów (ILEI)[5].
W 2010, podczas 95. Światowego Kongresu Esperanto w Hawanie, utworzył Towarzystwo na rzecz śpiewania hymnu „Espero” z pamięci (Societo por parkere kanti la himnon Espero), aby zmotywować esperantystów do uczenia się tekstu hymnu na pamięć[6].
Od 11 marca 2011 na bieżąco informował esperantystów z całego świata o sytuacji w Japonii po katastrofie w elektrowni atomowej, przekazując własne doświadczenia. Wszystkie raporty ukazywały się na stronie internetowej Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)[7], a także w języku francuskim i esperanckim na stronie internetowej Espéranto-Indre w rubryce Wieści z Japonii (Nouvelles du Japon). Na ten temat wygłosił także prelekcję podczas 90. kongresu SAT w 2017 w Gimpo-Seulu[8].
15 grudnia 2018 został wybrany Esperantystą Roku 2018. Tytuł został przyznany w uznaniu za wieloletnią działalność esperancką, przede wszystkim za organizację i prowadzenie konkursu Internacia Esperanto-Sumoo i za cykl książek Raportoj el Japanio (w 2018 ukazał się już 21. tom serii)[2].
Wybrane dzieła
edytuj- Raportoj el Japanio (pol. Raporty z Japonii - 22 tomy), ukazują się od 1998[9] (w języku esperanto)[1],
- Invito al Internacia Lingvo Esperanto (pol. Zaproszenie do Międzynarodowego Języka Esperanto) (w języku japońskim i esperanto), 2004[10],
- Tertrema katastrofo de Japanio (pol. Trzęsienie ziemi - katastrofa dla Japonii), 2011 (w języku esperanto)[1],
- Memoroj pri la Japana Katastrofo (pol. Wspomnienia z japońskiej katastrofy), 2015 (w języku japońskim i esperanto)[11],
- "Nia mirinda vojaĝo" kaj aliaj rakontoj (pol. "Nasza cudowna podróż" i inne opowiadania), 2017 (w języku esperanto)[12]
- Ĉiutaga vivo tra la Mondo (pol. Codzienne życie na świecie), 2018, (w języku esperanto)[13],
- Bild-taglibro pri la Katastrofo en 2011 (pol. Obrazkowy dziennik dotyczący katastrofy w 2011), 2019 (w języku esperanto)[14],
- De la Maro de Tooni al la Mondo (pol. Z morza Tooni w świat), 2020, (w języku esperanto)[15],
- Vojaĝo de senhejma hundo Saburoo (pol. Podróż bezdomnego psa Saburoo), 2020, (w języku esperanto)[16]
W 2009 i 2011 Hori Yasuo zdobył pierwsze nagrody w literackich konkursach organizowanych przez Japoński Instytut Esperanta[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Universala Esperanto-Asocio [online], uea.org [dostęp 2021-05-18] (esperanto).
- ↑ a b c Hori Jasuo: La Esperantisto de la Jaro 2018 [online], La Ondo de Esperanto, 15 grudnia 2018 [dostęp 2021-05-18] (esperanto).
- ↑ Universala Esperanto-Asocio: Gazetaraj Komunikoj: Premio Onisaburo Deguĉi al Hori Jasuo [online], uea.org [dostęp 2021-05-18] (esperanto).
- ↑ Mária Václavjaková, Esperanto-Sumoo, „Esperantisto Slovaka”, 2, 2019, s. 12–13 (esperanto).
- ↑ ILEI [online], www.ilei.info [dostęp 2021-05-17] (esperanto).
- ↑ Marek Blahuš, Hori Jasuo, Scii la himnon parkereestas morala devo, „Starto. Organo de Ĉeĥa Esperanto-Asocio”, 4, 2010, s. 120-121 (esperanto).
- ↑ Sennacieca Asocio Tutmonda., Sennaciulo : oficiala organo de Sennacieca Asocio Tutmonda., Sennacieca Asocio Tutmonda, 1925–, OCLC 72959974 [dostęp 2021-05-18].
- ↑ Kongreslibro SAT (książka kongresowa SAT), 2017, s. 30.
- ↑ Paweł Fischer-Kotowski, Hori Jasuo: Estu fieraj batalantoj por paco!, „La Ondo de Esperanto”, 2, 2019 (esperanto).
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - Invito al Internacia Lingvo Esperanto [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - Memoroj pri la Japana Katastrofo [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - "Nia mirinda vojaĝo" kaj aliaj rakontoj [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
- ↑ “Ĉiutaga vivo tra la Mondo” – ĉarma amatoraĵo [online], “Ĉiutaga vivo tra la Mondo” – ĉarma amatoraĵo [dostęp 2021-05-18] (esperanto).
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - Bild-taglibro pri la Katastrofo en 2011 / Hisaichi junrei Enikkicho [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - De la Maro de Tooni al la Mondo [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
- ↑ UEA.ORG: Katalogo - Vojaĝo de senhejma hundo Saburoo [online], katalogo.uea.org [dostęp 2021-05-18].
Linki zewnętrzne
edytuj- Taglibro de nia Kamarado Jasuo HORI dum la japanaj katastrofoj (dziennik Hori Yasuo pisany podczas japońskiej katastrofy), strona internetowa SAT