Y (1905)

Y (Q37)
Klasa	okręt podwodny
	Historia
Stocznia	Arsenal de Toulon(inne języki)
Wodowanie	24 lipca 1905
	Marine nationale
Wejście do służby	1906
Wycofanie ze służby	maj 1909
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 213 ton; 226 t
Długość	44,9 m
Szerokość	3 m
Zanurzenie	2,8 m
Zanurzenie testowe	30 m
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Materiał kadłuba	stal
	Napęd
	silnik Diesla o mocy 250 KM; 1 śruba
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 10 węzłów; 6 w.
Wyrzutnie torpedowe	5 × 450 mm
Załoga	15

Y (Q37) – francuski eksperymentalny okręt podwodny z początku XX wieku. Został zwodowany 24 lipca 1905 roku w stoczni Arsenal de Toulon(inne języki) i ukończony w roku 1906. Okręt został rozbrojony i skreślony z listy floty w maju 1909 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

„Y” został zaprojektowany przez inż. Émile’a Bertina^[1]^[2]. Na jednostce tej eksperymentalnie użyto do napędu na powierzchni i w zanurzeniu jedynie silnik Diesla^[1]^[2].

„Y” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanej ze stali jednostki wynosiła 44,9 metra, szerokość 3 metry i zanurzenie 2,8 metra^[1]^[2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 213 ton, a w zanurzeniu 226 ton^[2]^[3]^[a]. Okręt napędzany był na powierzchni i w zanurzeniu przez silnik Diesla o mocy 250 koni mechanicznych (KM)^[1]^[2]. Jednośrubowy układ napędowy zapewniał prędkość 10 węzłów na powierzchni i 6 węzłów w zanurzeniu^[1]^[2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów^[3].

Okręt wyposażony był w dwie wewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm na dziobie jednostki oraz trzy zewnętrzne (jedna na rufie i dwie systemu Drzewieckiego), z łącznym zapasem sześciu torped^[1]^[2]^[3]. Załoga okrętu składała się z 15 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1]^[2].

Budowa i przebieg służby

„Y” zbudowany został w Arsenale(inne języki) w Tulonie^[1]^[2]. Okręt został zwodowany 24 lipca 1905 roku^[1]^[2] i ukończony został w roku 1906^[3]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q37^[2]. Koszt budowy okrętu wyniósł 924 300 franków (36 972 £)^[2].

Okręt był używany do prób i eksperymentów i nigdy nie został przyjęty w skład Marine nationale^[1]^[2]. W 1907 roku planowano zamontowanie na okręcie silnika elektrycznego, jednak ostatecznie pomysłu tego nie zrealizowano^[1]^[2]. Okręt został rozbrojony i wycofany ze służby w maju 1909 roku^[2]^[3]^[b].

Zobacz też

Lista francuskich okrętów podwodnych

Uwagi

↑ Paul E. Fontenoy podaje, że okręt miał wyporność 178 ton w położeniu nawodnym i 253 tony w zanurzeniu^[1].
↑ Paul E. Fontenoy podaje, że nastąpiło to 1 marca 1909 roku^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Fontenoy 2007 ↓, s. 79.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).

[4] Paul E. Fontenoy podaje, że okręt miał wyporność 178 ton w położeniu nawodnym i 253 tony w zanurzeniu^[1].

[5] Paul E. Fontenoy podaje, że nastąpiło to 1 marca 1909 roku^[1].

[fon79-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Fontenoy 2007 ↓, s. 79.

[con1921-208-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.

[nav-3] Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[a]

[b]