Próchnilec gałęzisty

(Przekierowano z Xylaria hypoxylon)

Próchnilec gałęzisty (Xylaria hypoxylon (L.) Grev.) – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae)[1].

Próchnilec gałęzisty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

próchnilcowce

Rodzina

próchnilcowate

Rodzaj

próchnilec

Gatunek

próchnilec gałęzisty

Nazwa systematyczna
Xylaria hypoxylon (L.) Grev.
Fl. Edin.: 355 (1824)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xylaria, Xylariaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1753 r. Karol Linneusz, nadając mu nazwę Clavaria hypoxylon. Obecną nazwę nadał mu w 1824 r. Robert Kaye Greville, przenosząc go do rodzaju Xylaria[1]. Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Clavaria hypoxylon L. 1753
  • Sphaeria hypoxylon (L.) Pers. 796
  • Sphaeria ramosa Dicks.
  • Xylaria adscendens (Fr.) Fr. 1851
  • Xylosphaera hypoxylon (L.) Dumort. 1822

Morfologia

edytuj

Owocnikuje na łopatkowatej, bardzo twardej, ale niełamiącej się przy zginaniu podkładce, biało obsypanej przez zarodniki. Podkładka na dole jest czarna, u góry białoszara. Zazwyczaj osiąga do 2 cm wysokości[3], jednak w szczególnie dobrych warunkach czasami aż do 8 cm. Szerokość gałązek wynosi 3–5 mm. Czasami gałązki nie są rozgałęzione[4]. Na ich górnej części wiosną, rzadziej jesienią powstają w otoczniach worki z zarodnikami. Po wytworzeniu i rozsianiu się zarodników grzyb traci jasną barwę[5] Konidia są bezbarwne, gładkie, eliptyczne lub wydłużone. Askospory o nerkowatym kształcie, czarnej, gładkiej powierzchni i rozmiarach 14–10 × 6–4 μm[4].

Podobny jest próchnilec owocolubny (Xylaria carpophila). Wyrasta na próchniejących owocach buka[5].

Występowanie i siedlisko

edytuj

Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji, Afryce Północnej, Australii i na wielu wyspach[6]. W Polsce jest pospolity[3].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny, Rośnie głównie na zrzezach pni różnych drzew liściastych, rzadko na drewnie drzew iglastych[3].

Grzyb niejadalny[3].

Związki chemiczne

edytuj

Zidentyfikowano różne substancje chemiczne zawarte w grzybie wykazujące różne właściwości in vitro. Związki xylarial A i B cechują się umiarkowaną aktywnością cytotoksyczną na linie komórkowe Hep G2 raka wątrobowokomórkowego[7]. Pochodne pironu: xylaron oraz 8,9-dehydroxylaron również wykazują aktywność cytotoksyczną[8]. W próchnilcu gałęzistym zidentyfikowano także kilka cytochalazyn – związków wiążących aktynę w tkance mięśniowej[9]. Występuje w nim także wiążące węglowodany białko – lektyna, cechująca się unikalną swoistością cukru i wykazująca silne działanie przeciwnowotworowe w liniach komórkowych różnych nowotworów[10].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2012-11-17] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2014-09-01] (ang.).
  3. a b c d Edmund Garnweidner i inni, Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 234, ISBN 83-7319-976-4.
  4. a b Xylaria hypoxylon [online], Californian Fungi [dostęp 2012-11-25].
  5. a b Próchnilec gałęzisty [online], Grzybland [dostęp 2012-11-25].
  6. Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-09-01].
  7. W. Gu, Ding, Two new tetralone derivatives from the culture of Xylaria hypoxylon, „Chinese Chemical Letters”, 19 (11), 2008, s. 1323–26.
  8. Anja Schüffler; Olov Sterner; Heidrun Anke. Cytotoxic alpha-pyrones from Xylaria hypoxylon. „Zeitschrift Fur Naturforschung. C, Journal of Biosciences”. 62 (3–4), 2007-03-01. 169–172. ISSN 0939-5075. PMID: 17542480. 
  9. A. Espada i inni, New cytochalasins from the fungus Xylaria hypoxylon, „Tetrahedron”, 53 (18), 1997, s. 6485–6492, DOI10.1016/S0040-4020(97)00305-0 [dostęp 2017-01-26].
  10. First report of a xylose-specific lectin with potent hemagglutinating, antiproliferative and anti-mitogenic activities from a wild ascomycete mushroom [online], ResearchGate [dostęp 2017-01-26] (ang.).