Wyderka orientalna
Wyderka orientalna[3], wydra karłowata (Lutra cinerea) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Najmniejsza wydra występująca w Azji[4].
| Lutra cinerea | |||
| Illiger, 1815 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wyderka orientalna | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Taksonomia
edytujWyniki analizy mitochondrialnego cytochromu b opublikowane w 1998 r. wskazywały, że należy ją przyporządkować do rodzaju Aonyx[5]. Wyniki badań molekularnych opublikowane w 2008 r. wykazały, że wyderka orientalna jest taksonem siostrzanym Lutrogale, co przemawia za utrzymaniem rodzaju Amblonyx lub rozszerzeniem Aonyx, aby uczynić go monofiletycznym. Linie rozwojowe rozdzieliły się genetycznie około 1,5 miliona lat temu[6].
Morfologia
edytujDorosłe wyderki orientalne mierzą około 0,9 m (od nosa do ogona) i mogą ważyć do 5 kg.
Zwężający się ogon jest gruby i muskularny, zwłaszcza u nasady, i stanowi ponad połowę długości ciała[7].
Występowanie
edytujWyderka orientalna jest spotykana na bagnach namorzynowych i podmokłych, słodkowodnych terenach Bangladeszu, południowych Indii, Chin, Tajwanu, Indochin, Malezji, Indonezji i Filipin. Preferują środowisko wodne.
Zachowanie
edytujWyderki orientalne żyją w rodzinach, w wielopokoleniowych grupach, liczących do 15 osobników[7]. Jedynie para alfa może się rozmnażać, a jej poprzednie potomstwo pomaga w wychowaniu młodych.
Pożywienie
edytujŻywią się rybami, żabami, krabami, rakami i skorupiakami.
Dzięki nietypowemu ułożeniu pazurów przednich łap, wydra karłowata może rozłupywać pancerze, skorupy i żywić się skorupiakami i mięczakami.
Status i ochrona
edytujZ powodu utraty siedliska, zanieczyszczenia i polowań, na niektórych obszarach, wydra karłowata jest klasyfikowana przez IUCN jako gatunek narażony (ang. vulnerable, VU)[1].
Od sierpnia 2019 r. znajduje się w wykazie załącznika I do konwencji CITES, co wzmacnia jego ochronę w odniesieniu do handlu międzynarodowego[8].
Galeria
edytuj
Przypisy
edytuj- ↑ a b c L. Wright i inni, Aonyx cinereus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-17] (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Aonyx cinerea. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 września 2009]
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Pocock R.i., The Fauna Of British India Including Ceylon And Burma Mammalia Vol-ii, 1941, s. 303–317 [dostęp 2023-12-20].
- ↑ K.‐P. Koepfli, R.K. Wayne, Phylogenetic relationships of otters (Carnivora: Mustelidae) based on mitochondrial cytochrome b sequences, „Journal of Zoology”, 246 (4), 1998, s. 401–416, DOI: 10.1111/j.1469-7998.1998.tb00172.x, ISSN 0952-8369 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
- ↑ Klaus-Peter Koepfli i inni, Establishing the foundation for an applied molecular taxonomy of otters in Southeast Asia, „Conservation Genetics”, 9 (6), 2008, s. 1589–1604, DOI: 10.1007/s10592-007-9498-5, ISSN 1566-0621 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
- ↑ a b UF Digital Collections [online], ufdc.ufl.edu [dostęp 2023-12-20].
- ↑ CITES CoP 2019: Otters given highest protection from trade [online], www.downtoearth.org.in [dostęp 2023-12-20] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Larivière, Serge. (2003) „Amblonyx cinereus”. Mammalian Species (720): 1–5.
Linki zewnętrzne
edytuj- Oriental Small Clawed Otter Factsheet. wellingtonzoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-13)].
- Oriental Small Clawed Otter Gallery. otternet.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)].