Wydawnictwo Eksmo
Wydawnictwo „Eksmo” (ros. Издательство «Эксмо») – największe wydawnictwo w Rosji, założone w 1991[1] roku przez Aleksandra Krasowickiego (ros. Александр Красовицкий), Olega Nowikowa i Andrieja Griedasowa (ros. Андрей Гредасов).
Skrót |
Eksmo, E |
---|---|
Adres |
ul. Zorge 1c/1, Moskwa, Rosja |
Data założenia |
1991 |
Publikacji rocznie |
ok. 80 mln. egzemplarzy |
Wszystkich publikacji |
Powieści detektywistyczne, science fiction, fantasy, literatura piękna, poezja, książki dla dzieci, podręczniki itd. |
Dyrektor |
Oleg Nowikow |
Redaktor naczelny |
Jewgienij Kapjew |
Prefiks wydawcy (ISBN): 5-04, 978-5-04, 5-699, 978-5-699, 978-5-251, 978-5-8162, 978-5-85585 | |
Strona internetowa |
Opis
edytujJest częścią grupy wydawniczej Eksmo-AST. To jedno z największych wydawnictw w Europie. W światowym rankingu The “Global 50” Ranking of the Publishing Industry za 2020 rok znajduje się na 41 miejscu[2]. W ciągu każdego roku Eksmo wydaje około 80 milionów egzemplarzy książek. W jego autorskim portfolio znajduje się łącznie około 8 tysięcy autorów[3]. Wydawnictwo Eksmo jest także liderem pod względem liczby wydań[4]. Oferta wydawnictwa obejmuje: powieści detektywistyczne, science fiction, fantasy, literaturę piękną, krajową i zagraniczną, literaturę współczesną, poezję, książki dla dzieci, non-fiction, podręczniki[5]. Nazwa wydawnictwa pochodzi od połączenia dwóch słów: „Ekspess” i „Moskwa”. Od 2021 roku Oleg Nowikow pozostaje prezesem i udziałowcem grupy wydawniczej „Eksmo-AST”[6].
Wśród najlepiej sprzedających się autorów są pisarki kryminalne - Daria Doncowa i Aleksandra Marinina czy autorzy fantastyki literackiej Wiktor Pielewin, Tatjana Tołstoj i Ludmiła Ulicka[7].
Historia
edytujPoczątki historii „Eksmo” odnoszą się do czasu późnego Związku Radzieckiego, kiedy w kraju istniały tylko wydawnictwa państwowe. Po przemianach ustrojowych książki można było nabyć tylko w kioskach przy moskiewskich stacjach metra, a od początku 2000 roku – w sieciach sklepów „Nowy Kniżny” (sieć rosyjskich księgarń). Na rynku był znaczny deficyt książek, dlatego w pierwszym roku działalności wydawnictwa nie trzeba było inwestować nawet w promocję towaru, a nakłady poszczególnych książek sięgały 200-300 tysięcy egzemplarzy[8]. Na początku swojej działalności wydawnictwo zajmowało się głównie powieściami detektywistycznymi. Pierwszym bestsellerem „Eksmo” była powieść Daniły Koreckiego Antykiler. W 1999 roku dzięki serialowi telewizyjnemu Kamieńska, nakręconemu z inicjatywy Olega Nowikowa, książki Aleksandry Marininy zyskały popularność (do końca roku sprzedano osiem milionów egzemplarzy)[6].
Od początku 2000 roku „Eksmo” poszerzyło asortyment wydawanej literatury, obejmując większość nisz tematycznych. Oprócz powieści detektywistycznych zaczęło produkować powieści science fiction, fantasy, literaturę dziecięcą itp. W 2010 roku w Rosji istniały dwa duże wydawnictwa – Eksmo i AST . Odgrywały one wiodącą rolę na rynku wydawniczym. Nabyły prawa do publikacji książek wielu popularnych autorów[9]. W czerwcu 2012 roku Oleg Nowikow poinformował o przejęciu kontroli nad wydawnictwem AST. Faktycznie doszło wówczas do fuzji dwóch największych w kraju firm wydawniczych[10]. Grupa Wydawnicza „Eksmo-AST” stanowiła wówczas około 25% rynku[1], a w literaturze pięknej i publicystycznej - według niektórych ocen - aż 70%[6]. Nawet osobno „Eksmo” i „AST” znalazły się wśród 50 największych wydawnictw świata[11].
Nagrody
edytujEksmo otrzymało szereg nagród za swoją działalność:
- 1999 r., 2001 r. – nagroda „Strannik” za wydanie literatury fantasy;
- 2004 r. – Nagroda „Rossijskij nacyonalnyj Olimp” („Rosyjski nacjonalny Olimp”), ustanowiona przez Rosyjską Akademię Nauk, rząd Federacji Rosyjskiej, Izbę Handlowo-Przemysłowej Federacji Rosyjskiej oraz Rossijski sojuz promyszlennikow i priedprinimatielej (Rosyjski Związek Przymysłowców i Przedsiębiorców) za wybitny wkład w rozwój Rosji;
- 2005 r. – honorowy tytuł „Lidier rossijskoj ekonomiki” („Lider rosyjskiej gospodarki”);
- 2007r. – nagroda „Łuczszyj izdatiel” („Najlepszy wydawca”) na najważniejszym europejskim konwencie miłośników literatury science fiction i fantasy Eurocon;
- 2009 r. – Nagroda Literacka im. Aleksandra Bielajewa za serię książek Eureka! Otkrytija, kotoryje potriasli mir (Eureka! Odkrycia, które wstrząsnęły światem)[12].
Krytyka
edytujNiektóre wydania „Eksmo” były źle oceniane za niską jakość. Książka Biblija sieksa (2003), która była przetłumaczona i wydana przez wydawnictwo „Eksmo”, według recenzenta Gazeta.ru, została przetłumaczona prawdopodobnie przez „tłumacza komputerowego”[13].
Bolszaja astronomiczeskaja encykłopiedija (Wielka Encyklopedia Astronomiczna) (2007) została skrytykowana za szereg rażących błędów faktograficznych i literówek, po czym wydawnictwo uznało niską jakość książki i zaoferowało zwrot pieniędzy kupującym[14].
Tłumacz Wiktor Lanczikow oskarżył „Eksmo” o zniekształcenie i nielegalne publikowanie jego tłumaczeń oraz dobrowolną zmianę tytułów wielu innych książek[15].
Wydanie 7 wielikich soborow i jeszczo 75 chramow, kotoryje nużno znat (7 wielkich katedr Rosji i 75 innych świątyń, które musisz znać) (2011) zawierało faktograficzny błąd z Wikipedii, celowo wprowadzony do tekstu artykułu przez anonimowego redaktora: „Chrzest Rusi miał miejsce w 988 r. decyzją księcia Pawieła Szewielewa”; błąd został zauważony, gdy książka już trafiła do sprzedaży. Poprawiono go przez wklejenie przeprosin na ostatniej stronie książki[16].
W 2011 roku „Eksmo” zostało skrytykowane za publikację literatury gloryfikującej Stalina i jego towarzyszy. W serii Stalinista i Stalinskij rieniessans ukazały się książki Gorditsia, a nie kajatsia! Prawda o Stalinskoj epochie (Być dumnym, a nie pokutować! Prawda o Epoce stalinowskiej), Bierija. Łuczszyj mieniedżer XX wieka (Beria. Najlepszy menedżer XX wieku), Stalinskije riepriessii. Wielikaja łoż XX wieka (Stalinowskie represje. Wielkie kłamstwo XX wieku), Nastolnaja kniga stalinista (Księga stalinisty)[17]. Niektórzy działacze kultury podpisali list otwarty, protestując przeciwko takiemu stanowisku wydawnictwa. Komentując sytuację, dyrektor „Eksmo” Oleg Nowikow powiedział, że „uważa się za zobowiązanego do dostosowania się do gustów swoich czytelników, a nie do ich cenzurowania”[18].
W 2021 roku ukazała się książka z notatką, która twierdziła, że Amerykanie nie wylądowali na Księżycu[19].
Wydania „Eksmo” były wielokrotnie nominowane do antynagrody „Abzac” w kategoriach „Chudszaja riedaktura” („Najgorsza edycja”), „Chudszyj pieriewod” („Najgorsze tłumaczenie”) i „Połnyj abzac”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Eksmo [online], readrussia.org [dostęp 2023-03-11] (ang.).
- ↑ Rüdiger Wischenbart , Michaela Anna Fleischhacker , The Global Ranking of the Publishing Industry 2020, Paryż: Livres Hebdo; Ruediger Wischenbart Content and Consulting, 2020 .
- ↑ Eksmo Publishing House [online], tadviser.com [dostęp 2023-03-11] (ang.).
- ↑ Podsumowanie rynku wydawniczego w Rosji za 2019 rok [online], wydawca.com.pl, 25 marca 2020 [dostęp 2023-03-11] (pol.).
- ↑ Inna Jurjewna Starodubcewa , Stratiegii izdatielstwa «Eksmo» i problemy wypuska knig na sowriemiennom kniżnom ryn, „Woprosy nauki i obrazowanija”, 2018 .
- ↑ a b c Anna Goldberg , Книжный царь, „Kommiersant”, 24, kommersant.ru, 23 czerwca 2014, s. 28 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Eksmo [online], rus-lit.org [dostęp 2023-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2022-10-01] (ang.).
- ↑ Gieorgij Gawriłowicz Matiuchin , Diwizionnaja struktura uprawlenija organizacyjej kniżnogo bizniesa, Moskwa: Uniwersytet Politechniki Moskiewskiej, 2010, s. 5, ISSN 2072-6775 .
- ↑ Wadim Niestierow , Стать сверхжуликом [online], gazeta.ru, 22 lipca 2010 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Издательский рынок на текущий момент обгоняет книготорговый [online], businesspress.ru [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ «Эксмо» купило интернет-магазин цифровых книг Litres.ru [online], bfm.ru, 22 czerwca 2009 [dostęp 2023-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-15] (ros.).
- ↑ Издательство Эксмо [online], fantlab.ru [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Ksienija Rożdiestwienska , Гомосексаулист – это не саксаул [online], gazeta.ru, 14 kwietnia 2003 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ «Эксмо» вернет деньги за «Большую астрономическую энциклопедию» [online], gazeta.ru, 28 lutego 2008 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Wiktor Konstantinowicz Łanczikow , Заметки о переводе. В.К. Ланчиков. С лёгким впаром! [online], lingvoda.ru, 30 czerwca 2005 [dostęp 2023-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-26] (ros.).
- ↑ Michaił Malcew , Минус на минус – даст плюс? [online], apn.ru, 21 maja 2012 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Открытое письмо [online], chaskor.ru, 15 kwietnia 2011 [dostęp 2023-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-11] (ros.).
- ↑ Stanisław Lwowski , Активизм, сталинизм и капитализм [online], os.colta.ru, 13 kwietnia 2011 [dostęp 2023-03-11] (ros.).
- ↑ Jekatierina Timofiejewa , Издательство «Эксмо» выпустило книгу со сноской, что американцы не высаживались на Луну [online], snob.ru, 18 kwietnia 2021 [dostęp 2023-03-11] (ros.).