Wybrzeże Staropruskie
Wybrzeże Staropruskie (313.57) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce i w południowo-zachodniej części obwodu królewieckiego (Rosja), we wschodniej części Pobrzeża Gdańskiego, zaliczany do mezoregionu typu obniżeń, kotlin, większych dolin i równin akumulacji wodnej przeważnie z wydmami w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od wschodu w Równinę Warmińską, od północnego wschodu we Wzniesienia Górowskie, od południa w Wysoczyznę Elbląską, od południowego zachodu w Żuławy Wiślane, od zachodu i północy ograniczony Morzem Bałtyckim[1].
 Zasięg regionu w obrębie Polski | |
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Wybrzeże Staropruskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
W Polsce obejmuje obszar około 100 km² równiny akumulacji rzecznej z deltami Baudy i Pasłęki. Wysoki poziom wody gruntowej powoduje, że mezoregion w większości zajęty jest przez łąki, jedynie w miejscu występowania namułów rzecznych są także pola uprawne, w części północnej występują również lasy[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 67. ISBN 978-83-01-16022-7.