Wikipedia

Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku

Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku odbyły się w niedziele 22 kwietnia oraz dwa tygodnie później 6 maja 2012. W pierwszej turze prezentowało się dziesięciu kandydatów, do drugiej zostało wyłonionych dwóch: François Hollande i Nicolas Sarkozy.

6 maja 2012 wybory wygrał socjalista[1] François Hollande, zdobywając 51,64% głosów (18 000 668 głosów)[2]. Nicolas Sarkozy zajmował urząd prezydencki do 15 maja 2012, po czym wycofał się z życia politycznego[3].

Kwalifikacje do pierwszej tury głosowania

edytuj

Aby móc zaprezentować się w pierwszej turze wyborów, kandydat musi zebrać podpisy co najmniej pięciuset osób demokratycznie wybranych na stanowisko w jakiejś instytucji publicznej. Istnieje we Francji około 47 000 mandatów odpowiadającym tym kryteriom, niemniej ze względu na możliwość łączenia mandatów, w rzeczywistości kandydaci muszą ubiegać się o poparcie pięciuset wśród 42 000 „wybranych”. Mogą to być burmistrzowie, radni, posłowie, senatorowie, członkowie Parlamentu Europejskiego[4]. 19 marca 2012 Rada Konstytucyjna zatwierdziła kandydatury dziesięciu kandydatów ubiegających się o urząd prezydenta Francji[5]. Corinne Lepage nie udało się zdobyć wystarczającej liczby głosów, a Dominique de Villepin, mimo zebranych podpisów, zrezygnował z ubiegania się o urząd[6].

Przebieg wyborów

edytuj

Terytoria zależne głosowały dzień przed metropolią, w sobotę 21 kwietnia 2012. Dyspozycja ta dotyczyła Antyli Francuskich, Saint-Pierre i Miquelon, Polinezji, jak i konsulatów usytuowanych w krajach kontynentu amerykańskiego, w tym na Hawajach.

22 kwietnia głosowały natomiast Francja metropolitalna, Gwadelupa, Majotta, Nowa Kaledonia, wyspy Wallis i Futuna i inne ambasady i konsulaty zagraniczne[7]

Frankofońskie media belgijskie i szwajcarskie podawały częściowe wyniki wyborów przed ustawową godziną 20, ze względu na inne legislacje dotyczące ciszy wyborczej panujące w tych dwóch krajach[8].

Frekwencja w I turze wyborów wyniosła 79,47%[2].

W ciągu dwóch tygodni, które dzieliły obie tury wyborów, kandydaci którzy nie przeszli do drugiej tury wypowiedzieli się na temat ewentualnego poparcia dla jednego z dwóch głównych kandydatów. Jean-Luc Mélenchon i Eva Joly od 22 kwietnia zajęli jednoznaczne stanowisko na rzecz François Hollande’a[9]. Zgodnie z przewidywaniami, Marine Le Pen ogłosiła 1 maja 2012, że odda głos nieważny (vote blanc)[10]; Nicolas Sarkozy mimo tego dołączył do swego programu niektóre z propozycji wyborczych Le Pen, by przyciągnąć jej elektorat[11]. Centrysta François Bayrou, mimo że historycznie bliższy jest prawicy (m.in. partii Sarkozy’ego), stwierdził podczas oczekiwanej konferencji prasowej, że on sam głosować będzie na Hollande’a[12].

Kandydaci

edytuj

Rezultaty

edytuj

I tura wyborów[13]

edytuj
Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku
Liczba % zapisanych % głosujących
Zapisani na listach wyborczych 46 028 542
Głosujący 36 584 399 79,48%[2]
   głosy ważne 35 883 209 77,96% 98,08%
   głosy nieważne 701 190 1,52% 1,92%
Niegłosujący 9 444 143 20,52%
Wyniki kandydatów
Nathalie
Arthaud 		Philippe
Poutou 		Jean-Luc
Mélenchon 		Eva
Joly 		François
Hollande 		Jacques
Cheminade 		François
Bayrou 		Nicolas
Sarkozy 		Nicolas
Dupont-Aignan 		Marine
Le Pen
LO NPA FG EELV PS S&P MoDem UMP-NC DLR FN
202 548 głosów 411 160 głosów 3 984 822 głosy 828 345 głosów 10 272 705 głosów 89 545 głosów 3 275 122 głosy 9 753 629 głosów 643 907 głosów 6 421 426 głosów
0,56% 1,15% 11,10% 2,31% 28,63% 0,25% 9,13% 27,18% 1,79% 17,90%

II tura wyborów

edytuj
Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku
Liczba % zapisanych % głosujących
Zapisani na listach wyborczych 46 066 307
Głosujący 37 016 309 80,35%[2]
   głosy ważne 34 861 353 75,68% 94,20%
   głosy nieważne 2 154 956 4,68% 5,80%
Niegłosujący 9 049 998 19,65%
Wyniki kandydatów
François
Hollande 		Nicolas
Sarkozy
PS UMP-NC
18 000 668 głosów 16 860 685 głosów
51,64% 48,36%

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Jego kandydatura uzyskała wsparcie następujących partii: Lewicowa Partia Radykalna, Ruch Obywatelski i Republikański, Pokolenie Ekologii, Mouvement unitaire progressiste, Homosexualités et socialisme, CAP21, Nouvel espace progressiste.
  2. ↑ a b c d elections.interieur.gouv.fr
  3. ↑ „Nicolas Sarkozy confirme son retrait de la vie politique”, www.la-croix.com, 7 maja 2012.
  4. ↑ „In a Political Ritual, Candidates Tour France in a Race for 500 Signatures”. New York Times.
  5. ↑ „10 na 10. Francja zna kandydatów na prezydenta”. tvn24.pl
  6. ↑ elections.lefigaro.fr
  7. ↑ L'organisation de l'élection présidentielle présente-t-elle des spécificités outre-mer  ?. conseil-constitutionnel.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-27)]., www.conseil-constitutionnel.fr.
  8. ↑ leplus.nouvelobs.com, 22 kwietnia 2012.
  9. ↑ „Mélenchon et Joly appellent à voter Hollande”, lci.tf1.fr, 22 kwietnia 2012.
  10. ↑ „Après la décision de Marine Le Pen, le vote blanc sera scruté au second tour”, leparisien.fr, 3 maja 2012.
  11. ↑ Sarkozy reprend à Le Pen la „présomption de légitime défense”, www.francesoir.fr, 26 kwietnia 2012.
  12. ↑ La journée où François Bayrou a décidé de faire „le choix de François Hollande”, lemonde.fr, 3 maja 2012.
  13. ↑ www.conseil-constitutionnel.fr. [dostęp 2012-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-28)].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Wybory_prezydenckie_we_Francji_w_2012_roku&oldid=73960772”