Wybory do Sejmu Śląskiego w 1922 roku
Wybory do Sejmu Śląskiego w 1922 roku – pierwsze wybory do Sejmu Śląskiego w Województwie Śląskim zarządzone dekretem Naczelnika Państwa[1] z 29 lipca 1922 r. i przeprowadzone 24 września 1922 r. na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych[2] w związku ze Statutem Organicznym Województwa Śląskiego.
Ordynacja wyborcza
edytujWybory do Sejmu Śląskiego I kadencji przeprowadzono zgodnie z ordynacją wyborczą do Sejmu Ustawodawczego w brzmieniu obowiązującym przy wyborach do Sejmu Śląskiego.
Okręgi wyborcze
edytujDla przeprowadzenia wyborów obszar Województwa Śląskiego podzielono na trzy okręgi wyborcze, w których wybierano 48 posłów.
| Numer | Siedziba Głównej Komisji Wyborczej |
Powiaty | Posłów |
|---|---|---|---|
| 1 | Cieszyn | cieszyński, m. Bielsko i powiat bielski, pszczyński, rybnicki | 18 |
| 2 | Katowice | m. Katowice i powiat katowicki, Ruda | 15 |
| 3 | Królewska Huta | m. Królewska Huta, świętochłowicki, tarnogórski, lubliniecki | 15 |
Głosowanie
edytujGłosowanie odbywało się za pomocą kart do głosowania zawierających jedynie numer listy kandydatów, na którą wyborca oddawał głos. Wybory trwały od godziny 8 do 20 bez przerwy.
Wyniki
edytujWybory wygrał Blok Narodowy (partie ChZJN) zdobywając około 1/3 głosów, około 129 tys. głosów. PPS zdobyła 17% (65 tys. głosów), NPR 14%. Partie niemieckie (oprócz socjalistów) zdobyły około 22% głosów, komuniści uzyskali 9 tys. głosów.
W Sejmie Śląskim w wyniku tych wyborów zasiadło 48 posłów w tym 18 z Bloku Narodowego, 8 z PPS, 7 z NPR, z niemieckiej Katolische Volkspartei 5, z Deutsche Partei 7, 2 socjalistów niemieckich i 1 poseł PSL „Piast”[3].
Przypisy
edytuj- ↑ (Dz.U. z 1922 r. nr 59, poz. 529).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 lipca 1922 r. w przedmiocie tekstu dekretu o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego w brzmieniu obowiązującem przy wyborach do Sejmu Śląskiego (Dz.U. z 1922 r. nr 59, poz. 528).
- ↑ Janusz Żarnowski: Wybory parlamentarne i tragedia grudniowa 1922 r.. W: Historia Polski. Warszawa: PWN, 1984, s. 160. ISBN 83-01-03867-5.