Wojciech Węgliński
Wojciech Węgleński (vel Węgliński) herbu Szreniawa[1][2] (ur. w 1713, zm. 9 października 1785) – podstoli buski, pułkownik chorągwi husarskiej buławy polnej koronnej, stacjonującej w swojej posiadłości w Siedliszczu, kasztelan chełmski, (wrzesień 1776 - wrzesień 1785), starosta długoleński, wójt chełmski w 1771 roku[3].
 Szreniawa | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Dzieci | |
Poseł na sejm 1756 i sejm 1758 roku z województwa bełskiego[4].
W roku 1758 zakupił dalszą cześć okolicznych dóbr koło swojej posiadłości – Siedliszcze, kiedy to Wacław Rzewuski sprzedał mu jako pułkownikowi husarii stacjonującej w jego posiadłości. Wojciech Węgliński jeszcze przed kupnem administrował majątkiem hetmana. Pułkownik Wojciech Wegliński wystawił tu nowy dwór. Był właścicielem, nie tylko klucza dóbr Siedliszcza, ale i m. Chęcin, Chojęcin.
26 stycznia 1760 otrzymał od króla Augusta III Sasa ponowne nadanie praw miejskich dla Siedliszcza, z podkreśleniem zasług jego i „odważne przeciw nieprzyjacielowi akcje”. W 1785 został właścicielem Komarowa.
We wrześniu 1785 złożył kasztelanię i w kilka tygodni potem zmarł.
W roku 1787 właścicielem tych majętności został jego syn, Antoni Leopold Węgliński (starosta chełmski), a z kolei, w 1821 r. otrzymał na własność Chojeniec, gdzie osiadł z żoną jego syn, Wojciech Dominik Węgliński, (ur. ok. 1790), poseł (1830-31), który zginął w powstaniu 1863 r., a folwark Chojeniec przyszedł w spadku po jego żonie, Emilii z Radwańskich Węglińskiej (1800 - 2 listopada 1856), na dzieci. W 1799 r. syn pułkownika Antoni Leopold Węgliński zainicjował zmianę nazwy Siedliszcze na pochodzącą od swojego nazwiska Węglin, lecz ta propozycja nie utrzymała się.
Źródła
edytuj- Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. 1846, s.309, podaje datę śmierci:1785 i ta jest powszechnie podawana
- Józef Rulikowski, Julian Bartoszewicz, Urywek wspomnień Józefa Rulikowskiego: wydany z obszerniejszego rękopismu, 1862 s.139, podaje datę śmierci; 9 października 1786
- Michał Rostworowski, Dyaryusz Sejmu z r. 1830–1831, Tom 5, Akademii Umiej.; skł. gł. w Księg. G. Gebethnera, 1911, s. 458
Przypisy
edytuj- ↑ Magdalena Ludera. Łukasz Węgleński z małżonką – fundatorzy dawnej cerkwi w Klesztowie. O stosunkach na pograniczu wyznaniowym Rzeczypospolitej w XVIII w.. „Prace Historyczne”. 144, s. 66, 2017.
- ↑ Elżbieta Sęczys: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836 - 1861. Warszawa: DiG, 2007, s. 755. ISBN 978-83-7181-450-1.
- ↑ Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 25.
- ↑ Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 141, 142.