Wojciech Olszowski
Wojciech Stanisław Olszowski (ur. 18 marca 1916 w Żywcu[1], zm. 21 kwietnia 1972 w Bogatyni[1]) – polski prezbiter katolicki obrządku łacińskiego, biskup nominat stolicy tytularnej Atrybia.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup nominat Atrybii | |
| Okres sprawowania |
1958-1959 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
20 września 1939 |
W 1935 ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Żywcu[1]. Studiował w seminarium obrządku łacińskiego we Lwowie i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego; 20 września 1939 we Lwowie przyjął święcenia kapłańskie[1]. Pracował jako wikariusz w Bolechowie koło Stryja, Bukaczowcach i Bursztynie koło Stanisławowa[1]. Prowadził w okresie wojennym gorliwą działalność duszpasterską, organizował pomoc żywnościową dla głodującej ludności.
Po wojnie mimo zmiany granic i związanego przymusu ekspatriacji nie opuścił rodzinnych stron. Pracował nadal jako duszpasterz w Stryju i Stanisławowie, a w latach 1947–1956 przebywał na ciężkich robotach w gułagach okolicach Karagandy[1]. Po 1956 zwolniony, za zgodą władz sowieckich pozostał czasowo w Kazachstanie, służąc jako duszpasterz[1]. Następnie pracował na Ukrainie, w miejscowościach Żyrinka, Brahiłów, Czeczelnik, Krasne[1].
8 listopada 1958 Olszowski został mianowany biskupem tytularnym Atrybi i administratorem apostolskim pro catholicis urbem Kiev eademque Rempublicam Ucrainam[1]. Władze radzieckie uznały nominację za nielegalną i wydaliły biskupa nominata do PRL w marcu 1959[1]. Olszowski spędził pierwsze miesiące w Krakowie, następnie w czerwcu 1959 osiadł we Wrocławiu, gdzie został wikariuszem i prefektem religii parafii katedralnej oraz diecezjalnym duszpasterzem niewidomych. Od 1 września 1960 pełnił funkcję dziekana dekanatu Głogów oraz administratora parafii św. Mikołaja w Głogowie.
Od czerwca do września 1962 przebywał w Rzymie na zaproszenie prałata Władysława Rubina (późniejszego kardynała). Tam dowiedział się, że z powodu zaistniałych trudności jego nominacja biskupia została cofnięta już w 1959. Został przyjęty na prywatnej audiencji przez Jana XXIII w letniej rezydencji Castelgandolfo, a 24 listopada 1962 mianowany papieskim szambelanem honorowym.
Wkrótce pogorszeniu uległ jego stan zdrowia. W latach 1966–1968 przebywał na urlopie zdrowotnym w Świeradowie-Zdroju, gdzie pełnił funkcję kapelana Sióstr Zmartwychwstanek. 15 lipca 1968 został mianowany proboszczem parafii w Biedrzychowicach Górnych koło Bogatyni. W 1972 zmarł wskutek choroby nowotworowej. Pochowany na cmentarzu Przemienienia w Żywcu[1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Wacław Szetelnicki, Jerzy Pietrzak, Wojciech Olszowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXIV, 1979
- Jan Blitz i inni, Słownik biograficzny Żywiecczyzny. Tom I, Żywiec: Spółdzielnia wydawnicza Gazeta Żywiecka, 1995, s. 158, ISBN 83-902605-1-4.