Wojciech Kacalak

polski inżynier

Wojciech Kacalak (ur. 30 listopada 1945 w Zduńskiej Woli) – polski inżynier, prof. dr hab. inż.[1], doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej i doktor honoris causa Politechniki Koszalińskiej[2].

Wojciech Kacalak
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1945
Zduńska Wola

Profesor nauk technicznych
Specjalność: mechatronika, technologia maszyn, optymalizacja i automatyzacja procesów bardzo dokładnej obróbki ściernej, budowa i eksploatacja precyzyjnych urządzeń technologicznych
Alma Mater

Politechnika Łódzka, Politechnika Wrocławska

Doktorat

1974
Politechnika Wrocławska, Instytut Budowy Maszyn i Automatyzacji

Habilitacja

1978
Politechnika Wrocławska, Wydział Mechaniczny

Profesura

1989

Doktor honoris causa
Politechnika Poznańska – 2015
Politechnika Koszalińska – 2017
Inżynier, nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Koszalińska

Wydział

Mechaniczny

Rektor
Uczelnia

Politechnika Koszalińska

Okres spraw.

1993–1999

Zastępca przewodniczącego
Instytucja

Komitet Budowy Maszyn PAN

Życiorys

edytuj

Dziedziną prac naukowych prof. Wojciecha Kacalaka jest budowa i eksploatacja maszyn[3]. Specjalnością naukową jest mechatronika, technologia maszyn, a zwłaszcza optymalizacja i automatyzacja procesów bardzo dokładnej obróbki ściernej oraz budowa i eksploatacja precyzyjnych urządzeń technologicznych. Twórca szkoły naukowej w zakresie teoretycznych i doświadczalnych podstaw modelowania procesów obróbki ściernej, innowacyjnych narzędzi ściernych, kształtowania topografii powierzchni i właściwości warstwy wierzchniej, a także zastosowań sztucznej inteligencji w budowie i eksploatacji maszyn, w tym inteligentnych systemów diagnostyki, kompensacji zakłóceń oraz optymalizacji procesów i systemów technicznych.

Profesor zwyczajny w Politechnice Koszalińskiej, zastępca przewodniczącego Komitetu Budowy Maszyn PAN[4], członek Oddziału KBM PAN w Poznaniu, członek Sekcji Technologii Maszyn i Sekcji Mechatroniki KBM PAN, członek Polskiego Towarzystwa Mechaniki Eksperymentalnej, Polskiego Towarzystwa Informatycznego, członek Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik „GAMM” oraz uczestnik komitetów kilku innych stowarzyszeń naukowych i technicznych. Przez wiele lat był przewodniczącym rady naukowej Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu.

Ukończył Politechnikę Łódzką w 1970 z wyróżnieniem i nagrodą w konkursie na najlepszego studenta łódzkiego środowiska akademickiego.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w Instytucie Budowy Maszyn i Automatyzacji Politechniki Wrocławskiej w 1974. Praca doktorska została wyróżniona. Habilitował się w 1978 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. Osiągnięcia naukowe zawarte w rozprawie habilitacyjnej zostały wyróżnione indywidualną nagrodą Ministra. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1989. W 1991 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego w Politechnice Koszalińskiej. W latach 1978–1981 był prorektorem ds. kształcenia. Od 1982 przez dwie kadencje, pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego[5], następnie pełnił funkcję prorektora ds. nauki (1988-1993). W okresie 1993–1999 pełnił funkcję rektora, a następnie w okresie 1999-2005, był ponownie dziekanem Wydziału Mechanicznego, gdzie kieruje Katedrą Mechaniki Precyzyjnej.

Od 1999 był członkiem sekcji w Komitecie Badań Naukowych, a w okresie 2000 – 2002 jej przewodniczącym. Jest ekspertem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w Warszawie, ekspertem Narodowego Centrum Nauki w Krakowie oraz Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Warszawie. Pracował w zespołach programowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz w Komisji ds. Standardów Kształcenia w Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Jest członkiem międzynarodowych i krajowych towarzystw naukowych, był przewodniczącym i członkiem rad programowych wielu prestiżowych konferencji. Jest członkiem Rady Naukowej czasopisma „Mechanik[6] oraz czasopisma „Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji"[7]. Od 2003 roku jest prezesem Koszalińskiego Towarzystwa Naukowego oraz członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli[8].

Od 2012 jest członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[9].

Prof. W. Kacalak jest autorem i współautorem ponad 350 publikacji naukowych[10], w tym ponad 90 publikacji zagranicznych w czasopismach i wydawnictwach o światowym zasięgu. Był opiniodawcą lub autorem uzasadnienia wniosku w postępowaniu o nadanie tytułów i godności doktora honoris causa wielu wybitnym uczonym polskim i zagranicznym – profesorom: Jerzemu Wojciechowi Doerfferowi z Politechniki Gdańskiej, Henrykowi Hawrylakowi z Politechniki Wrocławskiej, Janowi Kaczmarkowi z PAN, Janowi Kochowi z Politechniki Wrocławskiej, Krzysztofowi Marchelkowi z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie oraz profesorowi Pierre Joseph Marché z Instytutu Technologicznego w Bourges we Francji.

Podstawy naukowe opracowanych wielu unikatowych rozwiązań i wynikających z nich innowacji, były inspiracją do tworzenia nowych kierunków rozwoju nauki. Jest autorem i współautorem ponad 80 patentów i zgłoszeń patentowych. Większość opatentowanych rozwiązań zostało wykorzystanych w budowie narzędzi, napędów i przekładni oraz zautomatyzowanych urządzeń technologicznych w licznych wdrożeniach przemysłowych. Jest laureatem wyróżnionym Złotym Medalem Targów w Lipsku w dziedzinie zautomatyzowanych urządzeń technologicznych.

Ważniejsze publikacje

edytuj
  • (2015) Worm Gear Drives With Adjustable Backlash[11]
  • (2014) Problemy naukowe i kierunki rozwoju procesów mikroobróbki ściernej[12]
  • (2012) New Intelligent Interactive Automated Systems for Design of Machine Elements and Assemblies[13]
  • (2011) Metodyka oceny zdolności klasyfikacyjnej parametrów charakteryzujących cechy stereometryczne nierówności powierzchni[14]
  • (2006) A new method for handwriting recognition using artificial neural networks[15]
  • (2000) Specific Energy Minimization in Processes of Abrasive Machining[16]
  • (1995) Artificial neural network opimisation of mobile manipulator trajectories[17]
  • (1994) Präzisionsschleifen Langer Schrauben und Spindeln[18]

Przypisy

edytuj
  1. Prof. dr hab. inż. Wojciech Kacalak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-10-07].
  2. Tytuł Doctora Honoris Causa dr prof. dr hab. inż. Wojciecha Kacalaka, „ECHOGORZOWA.PL” [dostęp 2017-06-27] (pol.).
  3. Charakterystyka dorobku naukowego Wojciecha Kacalaka
  4. Skład prezydium Komitetu Budowy Maszyn PAN
  5. Poczet Dziekanów Wydziału Mechanicznego Politechniki Koszalińskiej
  6. Skład rady programowej czasopisma "Mechanik"
  7. Skład Rady Naukowej czasopisma „Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji”
  8. Członkowie - Towarzystwo Przyjaciół Zduńskiej Woli - w służbie miasta i jego mieszkańców [online], 194.242.107.10 [dostęp 2018-12-07] (pol.).
  9. Skład osobowy CK, Sekcja Nauk Technicznych. [dostęp 2015-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-23)].
  10. Wojciech Kacalak w bazie Polska Bibliografia Naukowa
  11. Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, Zbigniew Budniak, Worm Gear Drives With Adjustable Backlash, „Journal of Mechanisms and Robotics”, 8 (1), ASME Press, 2016, s. 014504, DOI10.1115/1.4030164, ISSN 1942-4302.
  12. Wojciech Kacalak i inni, Problemy naukowe i kierunki rozwoju procesów mikroobróbki ściernej, „Mechanik”, 87 (8-9), 2014, s. 157-170.
  13. Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, New Intelligent Interactive Automated Systems for Design of Machine Elements and Assemblies, [w:] Tingwen Huang i inni red., Neural Information Processing, Springer, Berlin, Heidelberg, 12 listopada 2012, s. 115–122, DOI10.1007/978-3-642-34478-7_15 (ang.).
  14. Wojciech Kacalak i inni, Metodyka oceny zdolności klasyfikacyjnej parametrów charakteryzujących cechy stereometryczne nierówności powierzchni, „Pomiary Automatyka Kontrola”, 5 (5), 2011, s. 542-546.
  15. Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, A New Method for Handwriting Recognition Using Artificial Neural Networks, [w:] Cihan H. Dagli i inni red., Intelligent Engineering Systems through Artificial Neural Networks, t. 16, ASME Press, 2006, DOI10.1115/1.802566.paper69, ISBN 0-7918-0256-6.
  16. Wojciech Kacalak i inni, Specific Energy Minimization in Processes of Abrasive Machining, „Zeitschrift fur Angewandte Mathematik und Mechanik”, 80 (Suppl. 3), 2000, s. 587-588.
  17. W. Kacalak, K. Wawryn, Artificial neural network opimisation of mobile manipulator trajectories, „Revue d’automatique et de productique appliquées. Journal of Automation and CIM”, 8 (2-3), 1995, s. 259-264.
  18. Wojciech Kacalak, Ryszad Lewkowicz, Präzisionsschleifen Langer Schrauben und Spindeln, „Werkstattstechnik WT Produktion und Management”, 84 (11-12), Berlin, Heidelberg: Springer Verlag, 1994, s. 526-529.