Wojciech Biliński (oficer)

Wojciech Biliński (ur. 19 kwietnia 1903 w Czajkach, zm. ?) – polski jeździec, kapitan artylerii Wojska Polskiego II RP, podpułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Wojciech Biliński
Ilustracja
Wojciech Biliński nagrodzony Pucharem Prezydenta (1935)
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1903
Czajki

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

5 Dywizjon Artylerii Konnej,
Centrum Wyszkolenia Artylerii,
5 Pułk Artylerii Lekkiej,
5 Wileński Pułk Artylerii Lekkiej,
3 Karpacki Pułk Artylerii Lekkiej

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku,
szef sztabu,
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino

Życiorys

edytuj
 
XI Międzynarodowe Zawody Hippiczne o "Puchar Narodów" w Warszawie 1938 - Wojciech Biliński na koniu Florek Siłacz
 
IV Jeździeckie Mistrzostwa Polski w Warszawie - kpt. Wojciech Biliński odbiera nagrodę; październik 1934.

Syn Walentego. Urodził się 19 kwietnia 1903 w Czajkach, pow. Nasielsk[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[2], a następnie do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[3][4]. W latach 20. był oficerem 5 dywizjonu artylerii konnej w Krakowie[5][6], W 1932 był w kadrze Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[7]. Później awansowany do stopnia kapitana artylerii. W latach 1933–1938 służył w 4 dywizjonie artylerii konnej[8].

Uprawiał jeździectwo i startował w zawodach. Zdobywał nagrody, m.in. podczas zawodów na polskim wybrzeżu zdobył Puchar Prezydenta[9], na IV Jeździeckich Mistrzostwach Polski w Warszawie w 1934[10].

Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Pod koniec 1941 w stopniu kapitana był zastępcą dowódcy i szefem sztabu 5 pułku artylerii lekkiej. Po ewakuacji z obszaru ZSRR został oficerem Polskich Sił Zbrojnych i w stopniu majora pełnił funkcję zastępcy dowódcy macierzystej jednostki, przemianowanej na 5 Wileński pułk artylerii lekkiej. Brał udział w bitwie o Monte Cassino. Od 23 listopada 1944 sprawował stanowisko dowódcy 3 Karpackiego pułku artylerii lekkiej (w tym czasie awansowany na podpułkownika), aż do rozformowania jednostki[11].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-17].
  2. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 760.
  3. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 491.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 209.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 724.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 422.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 814.
  8. XI Międzynarodowe Zawody Hippiczne o „Puchar Narodów” na hipodromie w Łazienkach Królewskich w Warszawie [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-01-29].
  9. Mistrzostwa hippiczne polskiego Wybrzeża. „Orędownik”, s. 1, Nr 180 z 8 sierpnia 1935. 
  10. IV Jeździeckie Mistrzostwa Polski na hipodromie w Łazienkach Królewskich w Warszawie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2016-06-05].
  11. Obsada etatowa 9 kwietnia 1945: A. Blum i inni: Artyleria polska Bitwa o Bolonię 1945. s. XXI.
  12. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2016-06-05].
  13. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  14. 5 Pułk Artylerii Lekkiej - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-29].

Bibliografia

edytuj