Witold Warkałło
Witold Warkałło (ur. 27 lutego 1909 w Ślądkowicach, zm. 1 sierpnia 1983 w Warszawie) – polski prawnik, specjalista w dziedzinie prawa ubezpieczeniowego.
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1983 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytuj
Urodził się w rodzinie Antoniego, nauczyciela szkoły powszechnej, i Agaty z domu Macis. W 1926 ukończył Gimnazjum Państwowe Męskie im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po czwartym semestrze przeniósł się na Wydział Prawny, w 1931 uzyskał Certificat d’Assiduité Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. Rok później otrzymał przyznawany przez Sorbonę Certificat de droit Francis, w tym sam roku obronił pracę magisterską, której promotorem był prof. Ignacy Koschembahr-Łyskowski. W 1937 rozpoczął naukę na dwuletnim studium seminarium doktoranckim, które w Szkole Głównej Handlowej prowadził prof. Jan Łazowski. 20 marca 1939 przedstawił przygotowaną pod kierunkiem prof. Ignacego Koschembahr-Łyskowskiego pracę doktorską pt. Vis maior i casus fortuitus w klasycznym prawie rzymskim prywatnym.
Uczestniczył w kampanii wrześniowej, po 19 września 1939 przebywał na Węgrzech, gdzie dostał się do niewoli. Został uwięziony w obozie internowania oficerów w Jelszawie, w 1941 udało mu się wyjść na wolność i zamieszkał w Budapeszcie.
Do kraju powrócił w maju 1947, ale pracę wykładowcy otrzymał dopiero trzy lata później. Wykładał w Wyższej Szkole Prawniczej im. Teodora Duracza w Warszawie, rok później równolegle rozpoczął trwającą dwa lata pracę w Szkole Planowania i Statystyki. W 1952 rozpoczął pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu, wykładał tam początkowo prawo rzymskie w studium zaocznym, a następnie prawo cywilne i ubezpieczeniowe. W 1954 uzyskał tytuł docenta, a sześć lat później profesora nadzwyczajnego. Należał do grona współorganizatorów powstałej w 1958 Katedry Prawa Rzymskiego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, przez cztery lata kierował tą Katedrą oraz wykładał prawo rzymskie. Pracę tam zmuszony był zakończyć po otrzymaniu z Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego informacji, że koliduje ona z jego zatrudnieniem na Uniwersytecie Warszawskim. Zainicjował powstanie Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Ubezpieczeniowego, które było agendą Polskiej Akademii Nauk, od 1961 był jej przewodniczącym. W latach 1961–1968 pełnił funkcję kierownika Zakładu Prawa Ubezpieczeniowego w Katedrze Prawa Cywilnego, później stanął na czele Zakładu Prawa Cywilnego. W 1976 przeszedł na emeryturę, ale pozostał czynnym pracownikiem naukowym.
Zmarł 1 sierpnia 1983 w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 176-4-38)[1].
Upamiętnienie
edytujPolskie Stowarzyszenie Prawa Ubezpieczeniowego nosi imię Witolda Warkałły.
Odznaczenia
edytuj- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[2]
- Złota Odznaka UMK w Toruniu (16 grudnia 1970)
Przypisy
edytuj- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RUFIN JÓZEF ZWOLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-02].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
Bibliografia
edytuj- Adam Brzozowski, Profesor Witold Warkałło [1909–1983] (w dwudziestą rocznicę śmierci), Studia Iuridica Tom 43 (2004), s. 279–282.
- Andrzej Sokala, Toruński romanista – Witold Warkałło, Przyczynek do biografii, Studia Iuridica Toruniensia tom XI, s. 173–184.
- Warkałło Witold, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-03-10].