Witold Skalski
Witold Skalski (ur. 28 listopada 1879 w Podmojscach, zm. 25 lipca 1961 w Poznaniu) – profesor Akademii Handlowej w Poznaniu.
.jpg) Zdj. z albumu uczestników kongresu esperantystów w Krakowie, 1912 | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lipca 1961 |
| profesor nauk ekonomia | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Lwowski |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujŻycie prywatne
edytujBył synem Leopolda, właściciela ziemskiego oraz Stefanii z Kiernickich[1][2]. Od 1906 był żonaty ze Stefanią Heleną z Furmankiewiczów (1886–1980)[3], z którą miał dzieci: Jadwigę (ur. 1907), Mariana (1910–1941), Jerzego (ur. 1913) i Barbarę (1933–2016)[3]. Zmarł 25 lipca 1961 w Poznaniu[4]. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym Junikowo (pole 17-3)[3].
Wykształcenie, praca zawodowa i aktywność naukowa
edytujW 1899 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze (w jego klasie byli m.in. Feliks Godowski, Stanisław Michałowski)[5]. Ukończył w 1904 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, a następnie odbył studia uzupełniające w akademii handlowej w Wiedniu. Pracował w latach 1905–1909 w Galicyjskim Banku Krajowym, a przez dalsze 10 lat wykładał w Akademii Handlowej w Krakowie[1]. Był zastępcą naczelnika wydziału rolnictwa Polskiej Komisji Likwidacyjnej w 1918 roku[6]. Przeniósł się w niepodległej Polsce do Poznania, gdzie był początkowo zatrudniony w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej, a następnie został prokurentem w centrali Banku Przemysłowców w Poznaniu[7]. W latach 1921–1923 kierował w Rotterdamie oddziałem tegoż banku. Powrócił do kraju w 1923 i w szkolnictwie handlowym poświęcił się pracy pedagogicznej. Dyrektor zorganizowanego przez siebie Liceum Handlowego przy Izbie Przemysłowo–Handlowej w Bydgoszczy w latach 1923–1931[4][8], a związał się na stałe od 1928 z Wyższą Szkołą Handlową (później Akademią Handlową) w Poznaniu. Objął w 1931 kierownictwo Katedry Rachunkowości i Analizy Bilansów, pierwszej o charakterze stałym na tej uczelni, a także pierwszej tego typu w Polsce[4]. Profesor nadzwyczajny w 1934, a w 1938 zwyczajny - pierwszy w Polsce[4][9]. Pełniąc w latach 1936–1938 zastępczo funkcje jej dyrektora położył wielkie zasługi dla rozwoju tej uczelni, a po utworzeniu w 1938 Akademii Handlowej prorektora. Wybrany rektorem w czerwcu 1939[4][10]. Przebywał w Warszawie w latach okupacji niemieckiej i pracował tam w Radzie Głównej Opiekuńczej. Wywieziony w sierpniu 1944 do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie przebywał do zakończenia wojny[4]. Po powrocie do Poznania objął ponownie kierownictwo Katedry Rachunkowości w Akademii Handlowej (następnie w WSE). W 1954 otrzymał tytuł doktora nauk. Z kierownictwa Katedry zrezygnował w 1956, ale włączał się nadal w ważniejsze przejawy życia uczelni[4]. Uczestniczył w pracach wielu instytucji naukowych i społeczno-gospodarczych, jako współorganizator i honorowy przewodniczący Oddziału Poznańskiego Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego itd. Wykształcił wielu ekonomistów pracowników nauki i gospodarki[4].
Charakterystyka dorobku naukowego
edytujJego dorobek naukowy i naukowo-dydaktyczny obejmuje liczne prace z zakresu rachunkowości oraz analizy działalności przedsiębiorstw, jak również problematyki bankowości i handlu[4]. Do ważniejszych można zaliczyć: Znaczenie księgi głównej w księgowości podwójnej (1928), Zasady inwentaryzowania i bilansowania w przedsiębiorstwach handlowych i przemysłowych - państwowych, spółdzielczych i prywatnych (wyd. 7 1947), Ocena działalności przedsiębiorstw na podstawie zamknięć rachunkowych (wyd. 6 1947)[4]. Najaktywniejszą działalność publicystyczno-naukową prowadził w okresie międzywojennym. Jego prace stanowiły nieocenioną pomoc w edukacji rachunkowości[11]. Jest uznawany za prekursora analizy działalności gospodarczej przedsiębiorstw[12].
Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów trzytomowej Podręcznej encyklopedii handlowej wydanej w 1931 w Poznaniu[13].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1954)[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (28 czerwca 1939)[15]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 667.
- ↑ Związek małżeński zawarli w 1872, zob. informację na portalu Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego
- ↑ a b c Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2022-01-03].
- ↑ a b c d e f g h i j Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 668.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1899. Sambor: 1899, s. 9, 36.
- ↑ Rok 1918 we wspomnieniach mężów stanu, polityków i wojskowych, Warszawa 1987, s. 32.
- ↑ Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 667–668.
- ↑ F. Kroll, Z. Szymczak, Prod. dr Witold Skalski, „Kronika Miasta Poznania”, 27, 1960, nr 1–2, s. 169.
- ↑ Informacja ze strony Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu [dostęp: 2017-06-16].
- ↑ B. Gruchman, E. Panek: Akademia Ekonomiczna w Poznaniu (1926–2006), „Gospodarka Narodowa”, 17, 2007, nr 4 (188), s. 4.. [dostęp 2017-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-03)].
- ↑ F. Kroll, Z. Szymczak, Prod. dr Witold Skalski, „Kronika Miasta Poznania”, 27, 1960, nr 1–2, s. 170–171.
- ↑ Z.Br., Teoria rachunkowości W. Skalskiego, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 12, 1967, nr 1, s. 186.
- ↑ Maciejewski 1931 ↓.
- ↑ M.P. z 1959 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia
edytuj- Franciszek Maciejewski: Podręczna encyklopedia handlowa, T. 1 (A-Ko). Poznań: Nakł. Poznańskiej Sp. Wyd., Izba Przemysłowo Handlowa, 1931.
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 667–668. ISBN 83-01-02722-3.