Witold Pic
Witold Stanisław Pic vel Witold Piechowicz vel Jan Roman Bielkiewicz pseud. „Cholewa”, „Kasa” (ur. 13 stycznia 1918 w Poznaniu, zm. 22 marca 1944 w Kaskach) – podoficer Wojska Polskiego, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, podporucznik artylerii, cichociemny.
 Witold Pic (ze zbiorów NAC) | |
 podporucznik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1938–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
14 Wielkopolski Pułk Artylerii Lekkiej, 5 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej, 1 Pułk Artylerii Ciężkiej (PSZ), Kedyw Obszaru Zachodniego AK |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujPo ukończeniu Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu i zdaniu tam egzaminu dojrzałości (1937)[1], kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (w latach 1937–1938). Po jej ukończeniu został przydzielony do 7 baterii 14 Wielkopolskiego pułku artylerii lekkiej, w którym służył do 15 września 1938 roku.
Do Ośrodka Zapasowego tegoż pułku został zmobilizowany 31 sierpnia 1939 roku. Następnie, we wrześniu 1939 roku służył w 5 Lwowskim pułku artylerii lekkiej 5 Dywizji Piechoty. W dniach 14–20 września walczył w obronie Lwowa. 21 września[2] albo 20 października[3] przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W listopadzie 1939 roku dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Camp de Coëtquidan, w którym pełnił funkcję instruktora. W lipcu 1940 roku dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do 1 pułku artylerii ciężkiej.
Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 29 listopada 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji „File” dowodzonej przez por. naw. Karola Gębika (zrzut na placówkę odbiorczą „Słoń” 20 km na północ od Chęcin). Po aklimatyzacji dostał w maju przydział do Kedywu Obszaru Zachodniego AK, gdzie został członkiem kadrowego zespołu mjra Jana Mielczarskiego „Sana”. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych, m.in.:
- wysadzenie pociągu towarowego między Błoniem a Bożą Wolą w nocy z 15 na 16 lutego 1944 roku,
- przecięcie torów koło posterunku Boża Wola w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku.
22 marca 1944 roku dowodził akcją ewakuacji broni z majątku Pułapina, pozostawionej tam po akcji w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku. We wsi Kaski wywiązała się walka z oddziałem niemiecko-własowskim. Ppor. Pic był ranny w walce, przyjmując na siebie ogień nieprzyjaciela umożliwił wyprowadzenie z walki innego rannego żołnierza. W czasie wycofywania był ponownie kilkakrotnie ranny. Po zniszczeniu dokumentów zastrzelił się.
Awanse
edytuj- podporucznik – ze starszeństwem z dniem 20 października 1941 roku
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – pośmiertnie
- Krzyż Walecznych – prawdopodobnie.
Życie rodzinne
edytujBył synem Władysława, kierownika w firmie eksportowej „Przybyła”, i Marii z domu Rausch. W 1944 roku ożenił się ze Stefanią Wilczak (ur. w 1918 roku).
Po śmierci został pochowany pod Kaskami, jednak w 1945 roku został wysiłkiem żony ekshumowany i pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu jako Witold Pic-Bielkiewicz.
Upamiętnienie
edytujW lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Witold Pic.
Przypisy
edytuj- ↑ Karol Seifert: Z Nich możemy być dumni - absolwenci gimnazjum i liceum im. Ignacego Jana Paderewskiego.. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
- ↑ Tochman 1996 ↓, s. 133.
- ↑ Tucholski 1984b ↓, s. 135.
Bibliografia
edytuj- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 384. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 135.
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo Abres, 1996, s. 133–134. ISBN 83-902499-5-2.