Witold Józef Kowalów
Witold Józef Kowalów, ukr. Вітольд-Йосиф Ковалів (ur. 29 maja 1967 w Zakopanem) – ksiądz katolicki, publicysta i wydawca, duszpasterz na Ukrainie.
 Ks. Witold Józef Kowalów (2022) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Diakonat |
8 maja 1991 |
| Prezbiterat |
16 maja 1992 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Stefana Kowalów i Heleny z d. Stanek. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 2 w Białym Dunajcu, w 1982 rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Oswalda Balzera w Zakopanem. Sympatyk 1 Drużyny Harcerskiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Zakopanem. W latach 1983–1985 brał udział w pracach, zbierającego się systematycznie, seminarium historycznego 1 DH. Egzamin maturalny złożył w 1986. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. W 1992 otrzymał święcenia kapłańskie i uzyskał stopień magistra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.
Od 1992 pracował na Ukrainie. Od października 1992 był proboszczem parafii Ostróg na Wołyniu (diecezja łucka), a od 1993 był także duszpasterzem parafii Kuniów (diecezja kamieniecka). W latach 1992–1995 był proboszczem parafii Zdołbunów i Klewań, które przekazał swemu następcy – ks. Andrzejowi Ścisłowiczowi. W styczniu 2019 roku w związku ze stanem zdrowia przeszedł na emeryturę i został rezydentem parafii w Ostrogu[1][2].
Członek Rady Głównej Synodu Archidiecezji Lwowskiej i Diecezji Łuckiej (1995-1997). Członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Lwowskiej (1993-1996). Założyciel i redaktor naczelny czasopisma religijno-społecznego rzymskokatolickiej diecezji Łuckiej „Wołanie z Wołynia”. W latach 1996–2000 członek Rady Kapłańskiej Diecezji Łuckiej. W 1999 został mianowany członkiem Komisji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy ds. Środków Społecznego Przekazu. Laureat IX Polonijnej Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów za „całokształt twórczości nt. Kościoła katolickiego i Polaków na Wołyniu” (2002). Wykładowca Uniwersytetu Narodowego „Akademia Ostrogska” w Ostrogu (2002-2010).
11 lutego 2005 powołany na członka Komisji Historycznej dla procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego. 18 grudnia 2006 mianowany kanonikiem (expositorio canonicali).
Członek Rady Naukowej Instytutu Badań Kościelnych w Łucku (2009). 2 lutego 2010 mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Łuckiej.
Wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego pw. Najświętszego Serca Jezusa diecezji kijowsko-żytomierskiej w Worzelu (2016).
Odznaczenia
edytuj- Medal „Pro Memoria” Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie (8 maja 2005).
- Laureat IX Polonijnej Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów za całokształt twórczości na temat Kościoła katolickiego i Polaków na Wołyniu.
- Złoty Medale Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” (2007).
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2008).
- „Nagroda Małego Feniksa” za całokształt pracy i wydanie 77 pozycji wydawniczych (2012).
- Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (29 lipca 2015)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ O Polakach z Ostroga. Dziennik Kijowski. [dostęp 2023-07-18]. (pol.).
- ↑ Ks. Witold Kowalów otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. ekai.pl, 2020-07-22. [dostęp 2023-07-18]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 892
Bibliografia
edytuj- Hm Piotr Bąk HR, Zakopiańskie Harcerstwo na szlaku niepodległości 1980–1989. zakopane.zhr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-21)].
- Elżbieta Chodurska, Agata i Zbigniew Judyccy, Podhalanie. Słownik biograficzny, Vaudricourt-Zakopane 2005, s. 244
- Ks. Witold Józef Kowalów, Sursum corda. W górę serca. Wybór artykułów prasowych z lat 1992-1997, Biały Dunajec-Ostróg 1999