Witold Czaykowski[a], wcześniej Czajkowski (ur. 24 czerwca 1895 w Skajście, zm. 6 września 1972 w Londynie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Witold Czaykowski
Witold Czajkowski
Ilustracja
Witold Czaykowski (przed 1934)
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1895
Skajście

Data i miejsce śmierci

6 września 1972
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie II RP

Jednostki

14 Pułk Ułanów,
4 Dywizja Kawalerii,
Kierownictwo Remontów,
Dowództwo Taborów i Szefostwo Remontu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Odznaka 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich
Oficerowie i podoficerowie 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w 1921 r. – por. Witold Czaykowski siedzi 4. z lewej w drugim rzędzie.

Życiorys

edytuj

Witold Czaykowski urodził się 24 czerwca 1895 w Skajście na Litwie Kowieńskiej jako syn Bronisława[1]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza jazdy w ze starszeństwem z dniem 1 września 1922[2][3][4]. W szeregach 14 pułku ułanów brał udział w walkach o niepodległość Polski. W stopniu podporucznika był adiutantem pułku[5]. W latach 20. i 30. pozostawał oficerem macierzystego pułku, stacjonującego we Lwowie, w tym w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do 4 Dywizji Kawalerii jako I oficer sztabu[6][7][8]. Został awansowany na stopień majora kawalerii w ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[9][10]. Był autorem publikacji pt. Zarys historji wojennej 14-go pułku ułanów jazłowieckich, wydanej w 1928 z serii Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrz pułku[11][12]. Od kwietnia 1933 był szefem wydziału w Kierownictwie Remontów[13]. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Dowództwa Taborów i Szefostwo Remontu w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[14]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[15]. W 1939 roku pełnił służbę w Dowództwie Taborów i Szefostwie Remontu na stanowisku szefa Wydziału Ogólnego[16].

Po zakończeniu II wojny światowej przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[17]. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika kawalerii[17]. Zmarł 6 września 1972 w Londynie[17].

Ordery i odznaczenia

edytuj
  1. Roczniki Oficerskie 1923, 1924 wskazały nazwisko „Czajkowski”. Roczniki Oficerskie 1928, 1932 podały nazwisko „Czaykowski”.

Przypisy

edytuj
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-10-14].
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 681.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 603.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 144.
  5. Dzieje Ułanów Jazłowieckich. Praca zbiorowa. 1988, s. 67.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 627.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 81, 567.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 641.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 343.
  10. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 96.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 174.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 91.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 lutego 1935 roku, s. 4.
  15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 438.
  17. a b c Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 23, s. 102, Grudzień 1972. Koło Lwowian w Londynie. 
  18. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  19. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. a b Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia

edytuj