Wincenty Klita
Wincenty Klita, ps. „Orzech”[1][2] (ur. 8 lipca 1901[3][4][5][6][7] w Wyszogrodzie[8], zm. 7 lutego 1980[9][8] w Łodzi[8]) – major Wojska Polskiego[9].
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lutego 1980 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
wojskowy komendant Żagania |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytuj15 sierpnia 1930 prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 109. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 10 pułku artylerii lekkiej w Łodzi[3][10]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1933 i 104. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. Do 4 grudnia 1934 pełnił obowiązki dowódcy 7. baterii, od września do października 1935 pełnił obowiązki dowódcy 2. baterii, od 30 grudnia 1936 do 1 maja 1937 od 2 do 25 sierpnia 1937 dowodził 5. baterią[12]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku oficera żywnościowego[13].
1 września 1939 objął dowództwo 8. baterii 54 pułku artylerii lekkiej, a od 16 września dowodził 3. baterią 8 pułku artylerii lekkiej, z którą wziął udział w obronie Warszawy[14].
W późniejszym okresie brał udział w działaniach Inspektoratu „Maria” Armii Krajowej[15], na terenie gmin: Koszyce, Dobiesławice i Opatowiec[1]. W 1945 pełnił funkcję wojskowego komendanta Żagania[8]. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Szczecińskiej w Łodzi[9][2].
W 1994 na osiedlu Teofilów w Łodzi wytyczono aleję mjr. Wincentego Klity[16].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Walecznych dwukrotnie,
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[9],
- Srebrny Krzyż Zasługi[5],
- Krzyż Partyzancki,
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
- Medal za Warszawę 1939–1945,
- Odznaka Grunwaldzka[9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Inspektorat AK „Maria” w Walce: z dziejów Inspektoratu Rejonowego „Miś”, „Michał”, „Maria” zwz-ak ziemi miechowskiej, olkuskiej i pińczowskiej, PAX, 1995, ISBN 978-83-211-1427-9 [dostęp 2022-11-09] (pol.).
- ↑ a b Wincenty Klita [online], billiongraves.com [dostęp 2022-11-10].
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 277.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 222.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 184.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-21].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-21].
- ↑ a b c d Jakub Maciej Łubocki, Bibliografia zawartości „Zeszytów Żagańskich” za lata 2002–2020 (nr 1–20), „Roczniki Biblioteczne”, Wrocław 2020 [dostęp 2022-11-09].
- ↑ a b c d e nekrolog, „Dziennik Popularny” (31), bc.wbp.lodz.pl, 9 lutego 1980, s. 2 [dostęp 2022-11-09].
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 678.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 54.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 569–571.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 728.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 358.
- ↑ Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Rzeczpospolita Partyzancka: Inspektorat „Maria” w walce, Instytut Wydawniczy PAX, 1991, ISBN 978-83-211-1173-5 [dostęp 2022-11-09] (pol.).
- ↑ Danuta Bieńkowska, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik Nazewnictwa Miejskiego Łodzi, Łódź 2012.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929-1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.