Wincenty Czernecki
Wincenty Czernecki (ur. 2 października 1876 we Lwowie, zm. 5 sierpnia 1960 tamże) – polski lekarz, doktor medycyny, podpułkownik Wojska Polskiego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1876 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1960 |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 2 października 1876 we Lwowie[1][2]. W 1895 ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie (w jego klasie byli m.in. Adam Ferdynand Czyżewicz, Stanisław Kętrzyński, Władysław Podlacha)[3]. Studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie w 1900 uzyskał stopień doktora, a w 1911 habilitację[4]. Został lekarzem internistą[4].
Podczas I wojny światowej pracował w Szpitalu Czerwonego Krzyża we Lwowie[5]. W listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej, służąc w stopniu majora jako kierownik III oddziału wewnętrznego w szpitalu na politechnice[6]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w Wojsku Polskim został awansowany na stopień podpułkownika rezerwy lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8][9]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 6 Batalionu Sanitarnego ze Lwowa[10][11]. W 1934 był w kadrze zapasowej 6 Szpitala Okręgowego we Lwowie jako podpułkownik lekarz w grupie oficerów pospolitego ruszenia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[12].
W okresie II Rzeczypospolitej w latach od 1923 do 1939 był prymariuszem na I Oddziale Chorób Wewnętrznych Państwowego Szpitala Powszechnego we Lwowie[4]. Był też docentem specjalnej patologii i terapii chorób wewnętrznych na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[4]. Był członkiem Towarzystwa Lekarskiego Lwowskiego[13][14][15].
Po wybuchu II wojny światowej, agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i nastaniu okupacji sowieckiej był docentem w Klinice Chorób Wewnętrznych Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego[16]. Po ataku Niemiec na ZSRR z 22 czerwca 1941 i nastaniu okupacji niemieckiej od 1942 do 1944 pracował jako docent asystent w Klinice Chorób Wewnętrznych w ramach Państwowych Medyczno-Przyrodniczych Kursów Zawodowych[17]. Dysonując upoważnieniem tajnej Rady Wydziału Lekarskiego UJK egzaminował polskich studentów, którzy nie zostali przyjęci na ww. uczelnię (kierowaną przez Ukraińca, Mariana Panczyszyna)[18].
Po zakończeniu wojny był jednym z nielicznych polskich profesorów UJK, którzy pozostali we Lwowie mimo wysiedlenia Polaków z miasta[19]. Od 1944 do 1948 był docentem we Lwowskim Instytucie Medycznym[20].
Zmarł we Lwowie 5 sierpnia 1960[20]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (w jego grobowcu spoczął wcześniej Józef Czernecki)[21].
Odznaczenia
edytuj- Medal Niepodległości (19 grudnia 1933)[22]
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża II klasy z dekoracją wojenną (Austro-Węgry, 1916)[5]
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 301, 775. Datę 2 października potwierdza też inskrypcja nagrobna..
- ↑ Draus. UJK 2007 ↓, s. 275. Tutaj podano 20 października..
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1895. Lwów: 1895, s. 62, 63.
- ↑ a b c d Draus. UJK 2007 ↓, s. 275.
- ↑ a b Kronika. Odznaczenia Czerwonego Krzyża. „Kurjer Lwowski”. Nr 593, s. 5, 26 listopada 1916.
- ↑ Semper fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. 89 (tab.).
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1213.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1095.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 301.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1159.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1052.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 775.
- ↑ Lwowskie Towarzystwo Lekarskie. „Gazeta Lwowska”. Nr 280, s. 5, 5 grudnia 1929.
- ↑ Sprawozdanie Rady Zawiadowczej Towarzystwa Lekarzy Polskich b. Galicji za rok 1929. Lwów: 1929, s. 462.
- ↑ Sprawozdanie Rady Zawiadowczej Towarzystwa Lekarzy Polskich we Lwowie za rok 1938. Lwów: 1939, s. 462.
- ↑ Draus. UJK 2007 ↓, s. 275-276.
- ↑ Draus. UJK 2007 ↓, s. 122, 276.
- ↑ Draus. UJK 2007 ↓, s. 154, 276.
- ↑ Draus. UJK 2007 ↓, s. 168, 199.
- ↑ a b Draus. UJK 2007 ↓, s. 276.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 329. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - wskazany jako ś. p. Wincenty Czernecki.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 39. ISBN 978-83-7188-964-6.