William Preble Hall
William Preble Hall (ur. 11 czerwca 1848 w hrabstwie Randolph w stanie Missouri, zm. 14 grudnia 1927 w Waszyngtonie) – generał brygady armii Stanów Zjednoczonych, odznaczony Medalem Honoru za waleczność okazaną w akcji 20 października 1879 przy White River w stanie Kolorado. W 1868 roku ukończył studia w Akademii Wojskowej West Point, służył w armii do przejścia na emeryturę 11 czerwca 1912 roku. Od 17 lutego do 11 czerwca 1912 szef sztabu generalnego armii Stanów Zjednoczonych.
| |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 czerwca 1848 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1927 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1868–1912 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef sztabu generalnego armii Stanów Zjednoczonych |
| Główne wojny i bitwy |
walki z Indianami |
| Późniejsza praca |
pielgrzym Towarzystwa Strażnica |
| Odznaczenia | |
| |
Biografia
edytujŻycie rodzinne
edytujWilliam Preble Hall pochodził z liczącej się rodziny w stanie Missouri mieszkającej w pobliżu Huntsville. Jego ojciec William Augustus Hall, był szanowanym sędzią, a jego brat Uriel Sebree Hall został kongresmanem. Po śmierci pierwszej żony Katherine Conrad Stanton (1848–1881), w roku 1890 ożenił się powtórnie z Teresą Blackburn (1868–1943), córką Josepha Blackburna, senatora z Kentucky, znaną w kręgach towarzyskich w Waszyngtonie. W.P. Hall miał syna i dwie córki (Teresę 1894–1899 i Octavię 1900–1981, która później przyjęła imię Teresa)[1][2].
Służba wojskowa
edytujW roku 1868 William P. Hall ukończył Akademię Wojskową West Point i zaczął się piąć po szczeblach kariery wojskowej. Służył głównie na zachodzie Stanów Zjednoczonych aż do wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej. Uczestniczył w licznych walkach z Indianami. 20 października 1879, służąc w 5 Regimencie Kawalerii, dowodził oddziałem zwiadowczym w czasie akcji przeciwko wrogim Indianom w pobliżu obozu nad White River w Kolorado. Spiesząc na ratunek kawalerzystom, wraz z grupą zwiadowczą 3 żołnierzy został zaatakowany przez 35 wojowników. Podczas walki kilkukrotnie narażał życie, usiłując odciągnąć natarcie od oblężonych żołnierzy. Dzięki temu jego oddział odnalazł ich i uratował. Za najwyższe męstwo okazane w walkach z Indianami 18 września 1897 został odznaczony Medalem Honoru[3][4].
Był znakomitym strzelcem wyborowym. Biorąc udział w zawodach strzeleckich organizowanych w armii, w latach 1879–1892, zdobywał medale posługując się zarówno karabinem, jak i rewolwerem[3]. W 1901 roku W.P. Hall wydał książkę How to Shoot a Revolver (Jak strzelać z rewolweru).
11 września 1897 został awansowany do stopnia podpułkownika, a 18 kwietnia 1901 został pułkownikiem[1]. Po wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej stanął na czele biura sztabu generalnego w Departamencie Zatoki w Atlancie. W latach 1899–1900 nadzorował operacje wojskowe w Portoryko. W 1901 został wysłany na Filipiny, gdzie dowodził biurem sztabu generalnego. Przed rokiem 1903 pułkownik Hall powrócił do Waszyngtonu i 23 kwietnia 1904 został awansowany na zastępcę szefa sztabu generalnego[3]. W 1904 został generałem brygady.
Awanse
edytuj- podporucznik – 15 czerwca 1868 (po ukończeniu West Point)
- porucznik – 1 lipca 1876
- kapitan – 8 marca 1887
- major – 6 listopada 1893
- podpułkownik – 11 września 1897
- pułkownik – 18 kwietnia 1901
- generał – 1904
- zastępca szefa sztabu generalnego – 23 kwietnia 1904
- szef sztabu generalnego – 17 lutego 1912
Towarzystwo Strażnica
edytuj
W 1904 uczestniczył w wystawie światowej w Saint Louis, gdzie zetknął się z publikacjami Towarzystwa Strażnica. Następnie zamówił książkę Charlesa T. Russella Boski plan wieków i przyjął wierzenia Badaczy Pisma Świętego. Do roku 1905 nawiązał ścisłą współpracę z Towarzystwem Strażnica[2].
W dniach od 1 do 10 września 1911 był jednym z mówców ogólnokrajowej konwencji generalnej Badaczy Pisma Świętego zorganizowanej w Mountain Lake Park. Został wówczas wybrany zastępcą przewodniczącego Komisji Misyjnej, która wraz z Charlesem T. Russellem od grudnia 1911 do marca 1912 udała się w podróż dookoła świata w celu zbadania możliwości rozwoju działalności misyjnej. W trakcie tej podróży misyjnej w różnych miastach świata wygłaszał wykład publiczny „Biblia z punktu widzenia żołnierza”. Podczas podróży 16 lutego jego bezpośredni zwierzchnik, generał Fred C. Ainsworth, przeszedł w stan spoczynku, na skutek czego W.P. Hall został mianowany szefem sztabu generalnego armii amerykańskiej. Funkcję tę pełnił do czasu, gdy sam przeszedł w stan spoczynku 11 czerwca 1912[2][3]. Zastąpił go generał brygady George Andrews.
Po przejściu na emeryturę W.P. Hall wspierał działalność Towarzystwa Strażnica. W redagowanych przez siebie pismach i reklamach podpisywał się: „Generał Brygady W. P. Hall, Armia Stanów Zjednoczonych”. Po podziałach w ruchu Badaczy Pisma Świętego pozostał związany z największą grupą badacką, która w 1931 roku przyjęła nazwę Świadkowie Jehowy. Aż do lat 20. usługiwał jako pielgrzym, odwiedzając zbory w stanach Wirginia, Wirginia Zachodnia, Maryland i innych, tak długo jak pozwalało mu na to zdrowie[2].
Zmarł w szpitalu wojskowym Waltera Reeda 14 grudnia 1927 w Waszyngtonie. Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Narodowym w Arlington[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b William Preble Hall, [w:] Historic Huntsville Missouri [online] [dostęp 2018-04-08] (ang.).
- ↑ a b c d Uczestnicy podróży, „Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa”, LXXVI nr 2, Wydawnictwo „Straż”, czerwiec 2012, s. 36, ISSN 0984-9467.
- ↑ a b c d e Michael Robert Patterson, William Preble Hall [online], arlingtoncemetery.net, 23 sierpnia 2007 [dostęp 2018-04-08] (ang.).
- ↑ Indian Wars Period Medal of Honor Recipients, [w:] U.S. Army Center of Military History [online], history.army.mil, 30 lipca 2013 [dostęp 2018-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-02] (ang.).