Wilhelm Kiczak
Wilhelm Maciej Kiczak (ur. 10 stycznia 1898 w Przemyślu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 Wilhelm Kiczak kpt. (<1934) | |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 pułk piechoty, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Szymona i Anny z Jasickich. Od 1912 r. należał do harcerstwa. Od 14 sierpnia 1914 r. w 3 pułku piechoty Legionów Polskich w Kołomyi. Przeszedł cały szlak wojenny pułku do 12 maja 1918 r[1]. Po bitwie pod Kaniowem w niewoli niemieckiej. 13 grudnia 1918 r. wstępuje do Białostockiego pułku strzelców[1], z którym odbywa kampanię 1920 r.
W okresie międzywojennym, w 1921 r. ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i awansował do stopnia podporucznika. Przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów, a w 1297 do Centrum Wyszkolenia Strzeleckiego w Toruniu. W 1929 r. awansuje do stopnia kapitana.
W kampanii wrześniowej oficer sztabu w 3 Dywizji Piechoty Legionów[2]. Walczył pod Iłżą. 18 września dowodzi III batalionem 1 pułku piechoty Legionów[2] ppłk. Jana Kasztelowicza w bitwie o Krasnobród[3]. 23 września wraz ze swym batalionem dołącza do 39 Dywizji Piechoty Rez., unikając niewoli niemieckiej[2]. Bierze udział w drugiej bitwie o Krasnobród 24 września. Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 r. w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 029/1 z 13.04.1940 r., poz. 90[4].
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4485
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[5]
- Krzyż Walecznych (pięciokrotnie)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 marca 1932)[8]
Zobacz
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ a b c L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie, s. 340.
- ↑ J. Wróblewski, Armia "Prusy", s. 271.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 129.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 62, poz. 80 „za zasługi na polu sportu strzeleckiego”.
Bibliografia
edytuj- Kiczak Wilhelm. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.14-892 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-13].
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: WMON, 1986, ISBN 83-11-07212-4.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976, ISBN 83-222-0377-2.