Wilczak (rodzaj ssaków)

Wilczak
	Dusicyon
	C.H. Smith, 1839
	; Wilczak falklandzki (D. australis) na ilustracji opublikowanej w 1890 roku
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Canoidea
Rodzina	psowate
Rodzaj	wilczak
	Typ nomenklatoryczny
	Dusicyon antarticus C.H. Smith, 1839 (= Canis australis Kerr, 1792)
Synonimy
	Dysicyon: Agassiz, 1846; Dusocyon: Bourguignat, 1875; Dasicyon: Trouessart, 1897; Ducicyon: Mann Fischer, 1950;
	Dysicyon: Agassiz, 1846; Dusocyon: Bourguignat, 1875; Dasicyon: Trouessart, 1897; Ducicyon: Mann Fischer, 1950;
Gatunki
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilczak^[6] (Dusicyon) – wymarły rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmował gatunki występujące w Ameryce Południowej^[7]^[8].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1839 roku angielski przyrodnik Charles Hamilton Smith w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej psowatych z serii wydawniczej The Naturalist’s Library^[1]. Smith wymienił cztery gatunki – Vulpes fulvipes W. Martin, 1837, Dusicyon canescens C.H. Smith, 1839 (species inquirenda), Dusicyon antarticus C.H. Smith, 1839 (= Canis australis Kerr, 1792) i Dusicyon sylvestris C.H. Smith, 1839 (species inquirenda) – z których gatunkiem typowym jest Dusicyon antarticus C.H. Smith, 1839 (= Canis australis Kerr, 1792).

Etymologia

Dusicyon (Dysicyon, Dusocyon, Dasicyon, Ducicyon): gr. δυσις dusis ‘zachód słońca’ (tj. zachodni); κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’^[9].

Podział systematyczny

Do rodzaju należały następujące gatunki^[10]^[11]^[7]:

Grafika	Gatunek	Autor i rok opisu	Nazwa zwyczajowa^[6]	Podgatunki^[7]^[11]	Rozmieszczenie geograficzne^[7]^[11]	Podstawowe wymiary^[11]^[b]	Status IUCN^[12]
	Dusicyon avus	(Burmeister, 1866)		gatunek monotypowy	południowa Ameryka Południowa	brak danych	EX
	Dusicyon australis	(Kerr, 1792)	wilczak falklandzki	gatunek monotypowy	Falklandy	brak danych	EX

Kategorie IUCN: EX – gatunek wymarły.

Uwagi

↑ ^a ^b ^c ^d Niepoprawna późniejsza pisownia Dusicyon C.H. Smith, 1839.
↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

↑ ^a ^b Ch.H. Smith: The natural history of dogs. Canidæ or genus Canis of authors. Including also the genera Hyaena and Proteles. Edinburgh: W. H. Lizars, 1839, s. 248, seria: The Naturalist’s Library; cz. 18. Mammalia. (ang.).
↑ Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 132. (łac.).
↑ J.R. Bourguignat. Recherches sur les ossements de Canidæ constatés en France à l'état fossile pendant la période quaternaire. „Annales des sciences géologiques”. 6 (6), s. 24 (przypis), 29 (przypis), 1875. (fr.).
↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 1. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1897, s. 299. (łac.).
↑ G.T.F. Mann Fischer. Nuevos mamíferos de Tarapacá. „Investigaciones Zoologicas Chilenas”. 1 (2), s. 5, 1950. (hiszp.).
↑ ^a ^b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 424. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Dusicyon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 247, 1904. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 719. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-04]. (ang.).

[uwaga1-2] Niepoprawna późniejsza pisownia Dusicyon C.H. Smith, 1839.

[13] DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

[Smith-1] Ch.H. Smith: The natural history of dogs. Canidæ or genus Canis of authors. Including also the genera Hyaena and Proteles. Edinburgh: W. H. Lizars, 1839, s. 248, seria: The Naturalist’s Library; cz. 18. Mammalia. (ang.).

[aga-3] Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 132. (łac.).

[bou-4] J.R. Bourguignat. Recherches sur les ossements de Canidæ constatés en France à l'état fossile pendant la période quaternaire. „Annales des sciences géologiques”. 6 (6), s. 24 (przypis), 29 (przypis), 1875. (fr.).

[tro-5] É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 1. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1897, s. 299. (łac.).

[fis-6] G.T.F. Mann Fischer. Nuevos mamíferos de Tarapacá. „Investigaciones Zoologicas Chilenas”. 1 (2), s. 5, 1950. (hiszp.).

[miiz-7] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[icmw-8] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 424. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Wilson&Reeder-9] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Dusicyon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).

[Palmer-10] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 247, 1904. (ang.).

[mdd-11] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).

[amw-12] Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 719. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[14] Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-04]. (ang.).

[6]

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[b]

[12]