Wiktor Stasiak

polski polityk, samorządowiec

Wiktor Stasiak (ur. 30 listopada 1961 w Trześni) – polski polityk i urzędnik samorządowy. Senator II kadencji w latach 1991–1993, w latach 1997–1998 wojewoda tarnobrzeski (ostatni pełniący tę funkcję), w latach 1999–2002 wicemarszałek województwa podkarpackiego, w latach 2002–2010 wiceprezydent Tarnobrzega.

Wiktor Stasiak
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1961
Trześń

Senator II kadencji
Okres

od 25 listopada 1991
do 31 maja 1993

Przynależność polityczna

NSZZ „Solidarność”

Odznaczenia
Medal za Ofiarność i Odwagę Odznaka Honorowa za Zasługi dla Związku Sybiraków I stopnia

Życiorys

edytuj

Syn Stanisława[1]. Ukończył technikum chemiczne w Tarnobrzegu[2]. Został również absolwentem socjologii w filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli[3].

W 1981 podjął pracę w Kopalniach i Zakładach Przetwórczych Siarki „Siarkopol”[2]. W latach 1982–1984 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W trakcie kampanii przez wyborami parlamentarnymi w 1989 pełnił funkcję zastępcy komisarza wyborczego w komitecie wyborczym powołanym przez regionalny Komitet Obywatelski w Sandomierzu[4]. Od 1989 członek tymczasowego zarządu regionu NSZZ „Solidarności” w Stalowej Woli[2]. Od października 1989 do czerwca 1991 był członkiem zarządu Regionu Ziemia Sandomierska. Został delegatem na III Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”[2]. Od kwietnia 1990 był delegatem pełnomocnika rządu ds. reformy samorządu terytorialnego w Tarnobrzegu[2].

W wyborach parlamentarnych w 1991 z ramienia NSZZ „Solidarność” kandydował do Senatu z okręgu tarnobrzeskiego. Uzyskał mandat senatora, zdobywając 38 542 głosy[5]. W Senacie II kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej[2]. W wyborach parlamentarnych w 1993 z tego samego okręgu (i ponownie z listy NSZZ „Solidarność”) bezskutecznie ubiegał się o reelekcję, otrzymał wtedy 50 566 głosów[6]. Od 1997 do 1998 był ostatnim w historii województwa wojewodą tarnobrzeskim.

W wyborach samorządowych w 1998, startując z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność, uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego I kadencji. W 1999 objął stanowisko wicemarszałka w nowo powołanym zarządzie województwa[7]. W wyborach samorządowych w 2002 jako kandydat KWW Podkarpacie Razem zdobył 4899 głosów, co zapewniło mu reelekcję do sejmiku II kadencji[8][9]. Wkrótce zrzekł się jednak mandatu radnego[9] w związku z pełnieniem funkcji wiceprezydenta Tarnobrzega, którą wykonywał od 2002 do 2010. Stanowisko przestał pełnić po odejściu z funkcji prezydenta miasta Jana Dziubińskiego[10]. Dopatrzono się nieścisłości w jego oświadczeniu majątkowym, w 2007 sąd umorzył warunkowo postępowanie, orzekając tysiąc złotych na cele społeczne[11]. Podczas powodzi w 2010 kierował Miejskim Zespołem Zarządzania Kryzysowego w Tarnobrzegu[12]. Podczas wyborów samorządowych w 2010 był pełnomocnikiem wyborczym KWW Tarnobrzeskiego Porozumienia Prawicy[13].

W grudniu 2013 został pełniącym obowiązki dyrektora Wojewódzkiego Szpitala im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu[14]. W marcu 2014, po wcześniejszym wygraniu konkursu, objął funkcję dyrektora szpitala[15]. W wyborach samorządowych w 2014 ubiegał się bezskutecznie o stanowisko prezydenta Tarnobrzega (otrzymał poparcie od Prawa i Sprawiedliwości[16]). W I turze zdobył 4557 głosów[17], uzyskał w tych samym wyborach mandat radnego miejskiego[18]. Przed II turą poparł kandydaturę bezpartyjnego Grzegorza Kiełba[19]. W Radzie Miasta Tarnobrzega VII kadencji objął funkcję wiceprzewodniczącego komisji rewizyjnej[20]. W 2018 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach samorządowych.

W czerwcu 2021 złożył rezygnację z kierowania tarnobrzeskim szpitalem wojewódzkim[21]. Powołany na członka zarządu do spraw operacyjnych w Zakładach Chemicznych „Siarkopol” Tarnobrzeg, w czerwcu 2022 został prezesem zarządu tego przedsiębiorstwa[22][23]; kierował nim do 2024[24].

Został też członkiem Rady Państwowej Uczelni Zawodowej im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu na kadencję 2021–2024[25]. W 2024 wystartował ponownie z listy PiS do sejmiku[26].

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

Życie prywatne

edytuj

Żonaty z Urszulą[2]. Ma syna Karola (ur. 1991)[2].

Przypisy

edytuj
  1. Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206).
  2. a b c d e f g h Wiktor Stasiak [online], Senat RP [dostęp 2020-09-02].
  3. Wydział Zamiejscowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli [online], Uczelnie.pl [dostęp 2020-09-14].
  4. Piotr Pawłowski, Wybory 4 czerwca 1989 r. w Sandomierzu w fotografii Romualda Augustyńskiego [online], Archiwum Państwowe w Kielcach, 4 czerwca 2020 [dostęp 2023-03-24].
  5. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 30 października 1991 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. (M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 287).
  6. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 23 września 1993 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 19 września 1993 r. (M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471).
  7. Radni I kadencji, Sejmik Województwa Podkarpackiego [zarchiwizowane 2023-01-27].
  8. Wybory samorządowe 2002 [online], PKW [dostęp 2020-09-19].
  9. a b Radni II kadencji, Sejmik Województwa Podkarpackiego [zarchiwizowane 2023-01-27].
  10. Były wiceprezydent szefem szpitala, Supernowosci24.pl, 4 grudnia 2013 [zarchiwizowane 2021-04-10].
  11. Marcin Radzimowski, Wiceprezydent musi zapłacić [online], Echodnia.eu, 9 lipca 2007 [dostęp 2020-09-05].
  12. Koszmar, dramat i rozpacz! [online], Echodnia.eu, 11 czerwca 2010 [dostęp 2020-09-14].
  13. Wybory samorządowe 2010 [online], PKW [dostęp 2020-09-19].
  14. Klaudia Tajs, Wiktor Stasiak rządzi w szpitalu w Tarnobrzegu! [online], Echodnia.eu, 2 grudnia 2013 [dostęp 2020-09-05].
  15. Wiktor Stasiak dyrektorem szpitala wojewódzkiego w Tarnobrzegu [online], Echodnia.eu, 25 marca 2014 [dostęp 2020-09-05].
  16. Bartosz Michalak, Wiktor Stasiak, kandydat na prezydenta Tarnobrzega: Powiem jak na spowiedzi [online], Echodnia.eu, 26 września 2014 [dostęp 2020-09-05].
  17. Wybory samorządowe 2014 [online], PKW [dostęp 2020-09-05].
  18. Wyniki wyborów do Rady Miasta Tarnobrzega [online], Nowiny24.pl, 17 listopada 2014 [dostęp 2020-09-02].
  19. Szerokie poparcie, „Tygodnik Nadwiślański” (48), 27 listopada 2014.
  20. Komisja Rewizyjna [online], Tarnobrzeg.eobip.pl [dostęp 2020-09-14].
  21. Wioletta Wojtkowiak, Zmiana dyrektora w szpitalu wojewódzkim w Tarnobrzegu. Wiktor Stasiak zrezygnował z funkcji [online], Echodnia.eu, 6 lipca 2021 [dostęp 2021-10-07].
  22. Wioletta Wojtkowiak, Wiktor Stasiak został nowym prezesem Zakładów Chemicznych „Siarkopol” Tarnobrzeg. Zastąpił Wojciecha Brzezowskiego. Dlaczego? [online], Echodnia.eu, 14 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15].
  23. Wiktor Stasiak będzie prezesem Siarkopolu [online], Polskie Radio Rzeszów, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-09-17].
  24. Wiktor Stasiak nie jest już prezesem Siarkopolu [online], NadWisłą24.pl, 23 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-25].
  25. Rada PUZ im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu: kadencja 2021–2024, PUZ im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu, 5 maja 2021 [zarchiwizowane 2022-09-17].
  26. Wybory samorządowe 2024 [online], PKW [dostęp 2024-03-09].
  27. Medale dla zasłużonych w walce z powodzią na Podkarpaciu [online], Prezydent.pl, 17 czerwca 2010 [dostęp 2020-09-14].
  28. Wykaz Odznaczonych Srebrną Odznaką Honorową Podkarpackiego Stowarzyszenia Samorządów Terytorialnych [online], Podkarpackie Stowarzyszenie Samorządów Terytorialnych [dostęp 2020-09-05].
  29. Zasłużeni dla Sybiraków [online], Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Tarnobrzegu, 2010 [dostęp 2020-09-06].
  30. Dzień działkowca i jubileusz 45-lecia ROD „Metalowiec” [online], NowaDeba.pl, 30 sierpnia 2008 [dostęp 2020-09-07].
  31. Zasłużony Tarnobrzeżanin, Tarnobrzeg.pl [zarchiwizowane 2019-11-22].