Wiktor Moczko
Wiktor Moczko (ur. 1907 w Ciasnej, zm. 3 sierpnia 1937 w Katowicach[1]) – polski bokser, reprezentant Polski.
Złoci medaliści mistrzostw Polski w boksie w 1928. Pierwszy od lewej Wiktor Moczko | ||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
1907 | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1937 | |||||||||||||||||||||||||||
Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||||||||
Kategoria wagowa |
musza, kogucia | |||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Życiorys
edytujZ pięściarstwem zapoznał się i walczył w klubie Sokół Katowice, następnie reprezentował barwy klubów BKS Katowice i Policyjny KS Katowice, walcząc w latach 1925–1936[2]. Przez większą część swojej kariery walczył w kategorii muszej, a pod koniec w koguciej. Pięć razy zdobył mistrzostwo Polski w kategorii muszej w latach: 1926, 1927, 1928, 1929 i 1931, raz był wicemistrzem w tej samej wadze w 1932, a w 1934 był brązowym medalistą w kategorii koguciej. Wystąpił 5 razy w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa i 2 razy przegrywając w latach 1929–1931. W drugiej połowie lat dwudziestych był najlepszym pięściarzem wagi muszej w Polsce. W reprezentacji Polski walczył też jego młodszy brat Alojzy. Tworzyli razem jedyny reprezentacyjny duet braterski okresu międzywojennego.
Chorując na gruźlicę i będąc w ciężkiej sytuacji materialnej, pozbawił się życia wystrzałem z rewolweru, w wieku 30 lat. Pochowany na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Leksykon ludzi - M [online], mhk.katowice.pl [dostęp 2019-01-05] .
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 187. ISBN 83-217-2680-1.