Wiktor Boczar
Wiktor Boczar (ur. 20 maja 1894 w Iwoniczu, zm. 8 stycznia 1980) – polski działacz niepodległościowy, żołnierz, sędzia.
 Wiktor Boczar (przed 1938) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 stycznia 1980 |
| Stanowisko |
sędzia okręgowy |
| Pracodawca |
Sąd Okręgowy we Lwowie |
| Odznaczenia | |
   
| |
d.jpg)
Życiorys
edytujUrodził się 20 maja 1894 w Iwoniczu jako syn Jana (rolnik) i Karoliny z domu Penar[1][2][3][4]. W 1914 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Aleksander Kolasiński, Mieczysław Jus, Stanisław Kosina, Stanisław Kurek, Franciszek Löwy, Tadeusz Piech, Edmund Słuszkiewicz)[5][2][3][6]. Podczas nauki szkolnej był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz działał w sanockim harcerstwie[3]. Po maturze miał podjąć studia medyczne[2].
Po wybuchu I wojny światowej służył w szeregach Legionów Polskich od 17 września 1914[3][7]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[3].
Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[3]. Wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Był aplikantem sądowym we Lwowie, po czym w 1924 został mianowany sędzią powiatowym w Starym Samborze[8] i pozostawał na tym stanowisku do 1929[3]. Do 1934 był sędzią okręgowym śledczym w Samborze[3]. Był członkiem samborskiego koła Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP[9]. W latach 1934–1939 był sędzią Sądu Okręgowego we Lwowie[3][10].
Jako sędzia SO w połowie 1935 został mianowany zastępcą przewodniczącego (Ludwika Dworzaka) Okręgowej Komisji Wyborczej nr 70 we Lwowie przed wyborami parlamentarnymi w 1935[11]. Przed wyborami parlamentarnymi w 1938 ponownie wybrany na tę funkcję[12]. Był przewodniczącym sądu honorowego Związku Strzeleckiego[3]. W latach 30. II Rzeczypospolitej pełnił funkcję prezesa oddziału Związku Legionistów Polskich we Lwowie[13][3].
Zmarł 8 stycznia 1980 i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie[14].
Odznaczenia i ordery
edytuj- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15][3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Złoty Krzyż Zasługi – 22 kwietnia 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej w Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny”[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
Przypisy
edytuj- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 637.
- ↑ a b c XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 56.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 54.
- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 54.
- ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. 25, s. 3, 14 czerwca 1914.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ Wiktor Boczar. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-06].
- ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 477, nr 18 z 15 września 1924.
- ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1934/1935. Warszawa: 1935, s. 13.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 167.
- ↑ Dział urzędowy. 86. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934.
- ↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 244, 23 września 1938.
- ↑ Związek Legionistów Polskich 1936-1938. Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 76.
- ↑ Wiktor Boczar. zck-krakow.pl. [dostęp 2023-09-01].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 92, poz. 137.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.