Wiktor Biernacki
Wiktor Biernacki (ur. 30 stycznia 1869 w Opocznie, zm. 26 stycznia 1918 w Moskwie) – polski fizyk, popularyzator nauki, brat Edmunda Biernackiego[1].
.jpg) Wiktor Biernacki, ok. 1895 r. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Specjalność: fizyka | |
.JPG)
Życiorys
edytujSyn urzędnika Adolfa Poraj-Biernackiego i Joanny z domu Baranowskiej. Uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Kielcach. Następnie studiował matematykę i fizykę w Warszawie. Działał w Pracowni Fizycznej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa u Boguskiego i na Uniwersytecie Berlińskim u Kundta. Od 1882 asystent przy katedrze fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jako jeden z pierwszych Polaków badał właściwości fal radiowych. Był też pionierem polskiej radiologii; 18 lutego 1896 na spotkaniu Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego przedstawił wykład na temat promieniowania rentgenowskiego, ilustrowany wykonanymi przez niego zdjęciami. Był nauczycielem fizyki w Szkole Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda, Warszawskim Towarzystwie Politechnicznym i w Wyższej Szkole Rolniczej. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Wykładał fizykę w Instytucie Politechnicznym w Warszawie[2]. W latach 1906–1907 wykładowca fizyki na Wydziale Rolnym oraz w 1913 wykładowca Wykładów dla Inżynierów na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. Był także w latach 1906–1909 członkiem TKN[3].
Żonaty z Heleną Żarską, miał syna i córkę. Zmarł w 1918 roku w Moskwie, 24 stycznia 1929 jego prochy zostały przeniesione na warszawskie Powązki (kwatera 86, rząd 6, miejsce 25)[4][5].
Wybrane prace
edytuj- (tłum.) J. Tyndall. Sześć wykładów o świetle. Z piątego wydania przełożył Wiktor Biernacki. Warszawa: skł. gł. w Księgarni Gebethnera i Wolffa, 1899
- Nowe dziedziny widma: Promienie Röntgena. Promienie elektryczne. Telegrafia bez drutów (z przedm. Juliana Ochorowicza). Granowski i Sikorski, 1898
- Fizika. Č. 2, Lekcii 2 kursa mechaničeskago, inženerno-stroitel'n. i chimičeskago otdelenij. Varšava: Varšavskij Politechničeskij In-t, 1899
- Kurs praktičeskoj fiziki: opisanìe zadač postavlennyh v fizičeskoj laboratorìi Varšavskago Politehničeskago Instituta Imperatora Nikolaâ II. Č. 3, Zadači po optikě. Varšava, 1903
- Kurs praktičeskoj fiziki: opisanìe zadač postavlennyh v fizičeskoj laboratorìi Varšavskago Politehničeskago Instituta Imperatora Nikolaâ II. Č. 4, Zadači po èlektričestvu i magnitizmu. Varšava, 1904
- Zwierciadełka żelazne otrzymane przez rozpylanie żelaza prądem, 1905
Przypisy
edytuj- ↑ Michał M. Skoczylas, Historia medycyny a potencjał turystyczny Nadpilicza Środkowego. W: red. Anita Magowska, Katarzyna Pękacka-Falkowska, Michał Owecki. Wybrane problemy historii medycyny. W kręgu epistemologii i praktyki. Poznań: Wydawnictwo Kontekst, 2020, s. 53-75. ISBN 978-83-65275-95-0, treść on-line
- ↑ Józef Miąso, Trudne narodziny Politechniki Warszawskiej : (przyczynek do dziejów polityki naukowej w Królestwie polskim), w: Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, 1989, Tom 34, Numer 4, s. 806.
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
- ↑ Kalinowski S. Ś. p. Wiktor Biernacki. Sprawozdania i prace Polskiego Towarzystwa Fizycznego ss. 11-19 (1929)
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ŻARSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
Bibliografia
edytuj- Stanisław Kalinowski: Biernacki Wiktor. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 83. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
Linki zewnętrzne
edytuj- Wybitni Absolwenci Staszica. [dostęp 2010-06-28].
- Prace Wiktora Biernackiego dostępne w Sieci (Katalog HINT)
- Prace Wiktora Biernackiego w bibliotece Polona