Wikiprojekt:Skoki narciarskie/Dopracowywanie artykułów/Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984

Skoki narciarskie na XIV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich
Miejsce rozgrywania igrzysk	Sarajewo
Miejsce rozgrywania zawodów	Sarajewo
Dni rozgrywania konkursów	12.-18.02.1984
Liczba reprezentacji	17
Liczba zawodników	65
Konkurencje	• skoki indywidualne na skoczni K-90 • skoki indywidualne na skoczni K-112
Mistrzowie olimpijscy	Jens Weißflog, Matti Nykänen

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich przeprowadzone pomiędzy 12 a 18 lutego 1984 roku w ramach igrzysk w Sarajewie, zaliczane do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1983/1984.

Podczas igrzysk rozegrane zostały dwie konkurencje w skokach narciarskich – 12 lutego były to zawody na obiekcie normalnym (K-90), a 18 lutego – na obiekcie dużym (K-112). W obu konkurencjach najlepsi okazali się Jens Weißflog i Matti Nykänen. Każdy z nich zdobył po jednym złotym i jednym srebrnym medalu. Weißflog został mistrzem olimpijskim na skoczni normalnej, a Nykänen na skoczni dużej. Brązowymi medalistami zostali natomiast: Jari Puikkonen na obiekcie K-90 oraz Pavel Ploc na skoczni K-112.

Łącznie w zawodach wystartowało 65 skoczków narciarskich z siedemnastu narodowych reprezentacji. Najmłodszym zawodnikiem, który wziął udział w konkursach olimpijskich w skokach narciarskich, był Martin Švagerko (16 lat i 134 dni), natomiast najstarszym – Walerij Sawin (32 lata i 237 dni).

Po raz czternasty skoczkowie narciarscy rywalizowali o medale igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy konkursy olimpijskie były traktowane niezależnie od mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, tzn. odstąpiono od reguły podwójnego mistrzostwa, według której każdy mistrz olimpijski stawał się automatycznie mistrzem świata.

W związku z niewłączeniem do kalendarza igrzysk w Sarajewie konkursu drużynowego w skokach narciarskich, po zakończeniu zmagań olimpijskich przeprowadzono nieoficjalne drużynowe mistrzostwa świata w Engelbergu, w których zwyciężyła reprezentacja Finlandii.

Przed igrzyskami

Organizacja

Masyw górski Igman wraz ze skoczniami olimpijskimi.

Przed zimowymi igrzyskami olimpijskimi jednym z głównych zadań organizatorów było odpowiednie skonstruowanie i przygotowanie obiektów sportowych. Głównym celem dotyczącym zawodów w skokach narciarskich była budowa dwóch skoczni narciarskich – jednej normalnej i jednej dużej oraz odpowiedniej liczby wyciągów narciarskich. W 1980 roku powstał projekt skoczni narciarskich, które ostatecznie postanowiono zbudować w masywie górskim Igman w miejscowości Malo Polje. Prace przy budowie rozpoczęto 1 czerwca 1981, zakończono – 1 grudnia 1982, a obiekty oddano do użytku w 1983 roku. Koszty budowy skoczni oraz innych wykonanych prac związanych ze skokami narciarskimi wyniosły blisko 337 milionów dinarów jugosłowiańskich.

Przed igrzyskami rozbudowano także Skenderiję, centrum kulturalno-sportowe w Sarajewie, w którym oficjalnie ogłaszano zwycięzców zawodów olimpijskich i w którym odbywała się dekoracja medalistów.

Na podstawie ilości sprzedanych biletów stwierdzono, że konkurs skoków na dużej skoczni był drugą pod względem popularności konkurencją olimpijską w 1984 roku. Biletów wstępu na ten konkurs sprzedano łącznie 90 000, w porównaniu do 100 000 sprzedanych na mecze hokeja na lodzie. Liczba biletów na zawody w skokach na obiekcie normalnym wyniosła natomiast 45 000. Ponadto, zgodnie z wymogami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, sztab organizacyjny miał obowiązek zapewnić określoną liczbę wolnych miejsc dla przedstawicieli MKOl i dla mediów.

W nocy z 8 na 9 lutego 1984 w Sarajewie i okolicznych miejscowościach, na których przeprowadzane były konkursy olimpijskie w różnych dyscyplinach, nastąpiło załamanie pogody. W efekcie przez noc przybyło 40 centymetrów świeżego śniegu, co zmusiło organizatorów do ponownego przygotowania obiektów tak, aby spełniały wszystkie wymogi niezbędne do przeprowadzenia zawodów. Mimo początkowych problemów, dzięki wytrwałości i wysiłkom pracowników udało się jednak uniknąć zmian w harmonogramie konkursów olimpijskich w skokach narciarskich.

Rezygnacja z "podwójnego mistrzostwa"

Skoki narciarskie po raz pierwszy pojawiły się w kalendarzu zimowych igrzysk olimpijskich w 1924 roku. W latach 1924-1980 roku każdy medalista olimpijski w skokach narciarskich stawał się automatycznie medalistą mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Pomiędzy 8 a 15 maja 1983 roku w Sydney zorganizowany został kongres Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, na którym ustalono, że począwszy od konkursu olimpijskiego w Sarajewie przestanie obowiązywać ta zasada, zwana podwójnym mistrzostwem, a obie imprezy będą traktowane od siebie niezależnie. Wynikało to z decyzji, że konkursy o mistrzostwo świata postanowiono rozgrywać w latach nieparzystych, a zawody o mistrzostwo olimpijskie, tak jak dotychczas – w latach parzystych.

Niewłączenie konkursu drużynowego do kalendarza igrzysk

Przed igrzyskami w Sarajewie zgłoszona została propozycja, aby do kalendarza olimpijskiego włączyć konkurs drużynowy w skokach narciarskich. Propozycja ta nie została jednak przyjęta i w kalendarzu pozostały dwa indywidualne konkursy skoków. W związku z tym, rozegrane zostały nieoficjalne mistrzostwa świata w Engelbergu, w skład których wchodziły wyłącznie zawody drużynowe w skokach narciarskich. Konkurs odbył się 26 lutego 1984, czyli po zakończeniu igrzysk olimpijskich. Najlepszą drużyną okazała się reprezentacja Finlandii, która wystartowała w składzie: Markku Pusenius, Pentti Kokkonen, Jari Puikkonen i Matti Nykänen. Drugie miejsce zajęli skoczkowie reprezentujący Niemiecką Republikę Demokratyczną, a trzecie - skaczący w barwach Czechosłowacji.

Tło zawodów

Jens Weißflog, lider klasyfikacji Pucharu Świata przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 1984.

Podczas poprzednich igrzysk, tj. Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980 w Lake Placid, rozegrano dwa konkursy skoków narciarskich. Na skoczni normalnej mistrzem olimpijskim został Anton Innauer, który wyprzedził zajmujących ex aequo drugą pozycję – Manfreda Deckerta i Hirokazu Yagi. W zawodach na skoczni dużej złoty medal wywalczył Jouko Törmänen, srebrny – Hubert Neuper, a brązowy – Jari Puikkonen.

Konkursy olimpijskie w 1984 roku zaliczane były do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1983/1984. Przed igrzyskami przeprowadzonych zostało trzynaście konkursów tej rangi. Najwięcej zwycięstw miał na koncie Jens Weißflog, który wygrywał pięciokrotnie i był jedynym zawodnikiem, który zwyciężył więcej niż raz. Ponadto, po jednej wygranej w zawodach PŚ w sezonie osiągnęli: Horst Bulau, Vegard Opaas, Primož Ulaga, Jeff Hastings, Klaus Ostwald, Jiří Parma, Masahiro Akimoto oraz Manfred Steiner.

Na przełomie 1983 i 1984 roku, w ramach Pucharu Świata odbył się 32. Turniej Czterech Skoczni, w którym zwyciężył Jens Weißflog, na drugim miejscu sklasyfikowany został Klaus Ostwald, a na trzecim – Matti Nykänen.

Klasyfikacja Pucharu Świata przed igrzyskami

W klasyfikacji Pucharu Świata przed rozpoczęciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984 prowadził reprezentant NRD – Jens Weißflog, który o 33 punkty wyprzedzał Matti Nykänena oraz o 38 punktów – Horsta Bulau i Klausa Ostwalda. Poniżej znajduje się pełna klasyfikacja Pucharu Świata 1983/1984 po przeprowadzeniu trzynastu konkursów indywidualnych.

Klasyfikacja PŚ przed igrzyskami
Miejsce	Zawodnik	Państwo	Punkty	Strata do lidera
1.	Weißflog, JensJens Weißflog	NRD	125	–
2.	Nykänen, MattiMatti Nykänen	Finlandia	92	33
3.	Bulau, HorstHorst Bulau	Kanada	87	38
3.	Ostwald, KlausKlaus Ostwald	NRD	87	38
5.	Ulaga, PrimožPrimož Ulaga	Jugosławia	81	44
6.	Hastings, JeffJeff Hastings	Stany Zjednoczone	70	55
7.	Bergerud, PerPer Bergerud	Norwegia	64	61
8.	Parma, JiříJiří Parma	Czechosłowacja	60	65
9.	Opaas, VegardVegard Opaas	Norwegia	54	71
10.	Kogler, ArminArmin Kogler	Austria	50	75
11.	Ahonen, Veli-MattiVeli-Matti Ahonen	Finlandia	43	82
12.	Fidjestøl, Ole GunnarOle Gunnar Fidjestøl	Norwegia	41	84
13.	Steiner, ManfredManfred Steiner	Austria	40	85
13.	Akimoto, MasahiroMasahiro Akimoto	Japonia	40	85
15.	Freitag, HolgerHolger Freitag	NRD	38	87
15.	Ploc, PavelPavel Ploc	Czechosłowacja	38	87
17.	Puikkonen, JariJari Puikkonen	Finlandia	35	90
17.	Tomasi, LidoLido Tomasi	Włochy	35	90
19.	Bauer, AndreasAndreas Bauer	RFN	33	92
20.	Sumi, HansjörgHansjörg Sumi	Szwajcaria	32	93
21.	Kokkonen, PenttiPentti Kokkonen	Finlandia	31	94
22.	Felder, AndreasAndreas Felder	Austria	29	96
23.	Fijas, PiotrPiotr Fijas	Polska	28	97
24.	Tepeš, MiranMiran Tepeš	Jugosławia	24	101
25.	Asphol, HalvorHalvor Asphol	Norwegia	23	102
26.	Wallner, HansHans Wallner	Austria	21	104
27.	Colin, GérardGérard Colin	Francja	19	106
28.	Kalso, JukkaJukka Kalso	Finlandia	15	110
28.	Ruud, RogerRoger Ruud	Norwegia	15	110
28.	Stjernen, HroarHroar Stjernen	Norwegia	15	110
28.	Wiegele, FranzFranz Wiegele	Austria	15	110
28.	Hirner, AdolfAdolf Hirner	Austria	15	110
28.	Eidhammer, Ole ChristianOle Christian Eidhammer	Norwegia	15	110
34.	Pusenius, MarkkuMarkku Pusenius	Finlandia	14	111
34.	Podzimek, VladimírVladimír Podzimek	Czechosłowacja	14	111
36.	Bråten, SteinarSteinar Bråten	Norwegia	12	113
36.	Esser, FritzFritz Esser	Austria	12	113
36.	Rohwein, PeterPeter Rohwein	RFN	12	113
36.	McGrane, DennisDennis McGrane	Stany Zjednoczone	12	113
36.	Vettori, ErnstErnst Vettori	Austria	12	113
36.	Dluhoš, LadislavLadislav Dluhoš	Czechosłowacja	12	113
42.	Berg, Rolf ÅgeRolf Åge Berg	Norwegia	11	114
43.	Jelenský, JanJan Jelenský	Czechosłowacja	10	115
43.	Deckert, ManfredManfred Deckert	NRD	10	115
43.	Johansen, VidarVidar Johansen	Norwegia	10	115
43.	Buse, MatthiasMatthias Buse	NRD	10	115
43.	Hauswirth, ChristianChristian Hauswirth	Szwajcaria	10	115
43.	Klauser, ThomasThomas Klauser	RFN	10	115
49.	Arnold, LandisLandis Arnold	Stany Zjednoczone	8	117
50.	Bajc, VasjaVasja Bajc	Jugosławia	7	118
51.	Rigoni, MassimoMassimo Rigoni	Włochy	6	119
51.	Benum, BørgeBørge Benum	Norwegia	6	119
53.	Piazzini, FabriceFabrice Piazzini	Szwajcaria	5	120
53.	Waldvogel, GeorgGeorg Waldvogel	RFN	5	120
53.	Matsuhashi, SatoruSatoru Matsuhashi	Japonia	5	120
56.	Brown, DavidDavid Brown	Kanada	4	121
56.	Boll, UliUli Boll	RFN	4	121
58.	Groyer, AlfredAlfred Groyer	Austria	3	122
58.	Brejczew, WładimirWładimir Brejczew	Bułgaria	3	122
58.	Malik, JanuszJanusz Malik	Polska	3	122
58.	Collins, SteveSteve Collins	Kanada	3	122
58.	Yagi, HirokazuHirokazu Yagi	Japonia	3	122
58.	Neuper, HubertHubert Neuper	Austria	3	122
64.	Richards, RonRon Richards	Kanada	2	123
64.	Takahashi, MasahikoMasahiko Takahashi	Japonia	2	123
66.	Resch, RaimundRaimund Resch	Austria	1	124
66.	Stannarius, StefanStefan Stannarius	NRD	1	124
66.	Hasslberger, ThomasThomas Hasslberger	RFN	1	124
66.	Zuehlke, ReedReed Zuehlke	Stany Zjednoczone	1	124
66.	Watase, YatarōYatarō Watase	Japonia	1	124

Obiekty

Konkursy olimpijskie w 1984 roku rozgrywane były na dwóch obiektach – normalnym (K-90) i dużym (K-112). Obie skocznie, zbudowane specjalnie na igrzyska olimpijskie, zlokalizowane są w Kompleksie Skoczni Olimpijskich w masywie górskim Igman.

	Nazwa skoczni	Miasto	Początek bezpiecznej strefy lądowania (Punkt P)	Punkt konstrukcyjny (Punkt K)	Wartość progowa (Punkt TP)	Nota za każdy metr
	Igman	Sarajewo	70 m	K-90	90 m	1,6 pkt
	Igman		90 m	K-112	112 m	1,4 pkt

Jury

Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 był Janez Gorišek, a funkcję delegata technicznego sprawował Torbjørn Yggeseth. W skład jury weszli także przedstawiciele sędziów i trenerów. W konkursie na skoczni K-90 reprezentantem sędziów był Sylwester Pancherz, a przedstawicielami trenerów – Danilo Pudgar i Hannu Lepistö, a w zawodach na skoczni K-112 w skład jury weszli: Hans Ostler jako sędzia oraz H. Dieter Grellmann i Danilo Pudgar jako trenerzy.

Ponadto, skoki w obu konkursach oceniało pięciu sędziów, którzy przyznawali zawodnikom noty punktowe za styl. Składy sędziowskie, wraz z miejscami zajmowanymi na wieży, przedstawia poniższa tabela.

Sędzia	Kraj	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-90	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-112
Vidar Fahlen	Szwecja	–	B
Jože Javornik	Jugosławia	B	C
Odd Jørgensen	Norwegia	E	–
Akio Kasaya	Japonia	D	E
Hans Ostel	RFN	C	D
Sylwester Pancherz	Polska	A	A

Przebieg zawodów

Konkurs na skoczni normalnej

Jens Weißflog, mistrz olimpijski ze skoczni normalnej i wicemistrz ze skoczni dużej.

Pierwszy z konkursów skoków w ramach igrzysk w Sarajewie przeprowadzono 12 lutego na skoczni normalnej. Do konkursu zgłosiło się 58 zawodników. Pierwszym skoczkiem, który osiągnął 85 metrów, był reprezentant Norwegii, Steinar Bråten. Metr dalej lądował inny norweski zawodnik – Vegard Opaas, jednak uzyskał niższe noty za styl niż Bråten i plasował się za nim. Obu Norwegów wyprzedził natomiast skaczący z 23. numerem startowym reprezentant Stanów Zjednoczonych, Dennis McGrane, który wylądował na 86 metrze. Taki sam rezultat osiągnął Rolf Åge Berg, jednak za sprawą not sędziowskich wyższych o półtora punktu od Amerykanina objął prowadzenie. Z numerem 45. wystąpił włoski skoczek, Lido Tomasi, który uzyskał najlepszy rezultat do tego momentu konkursu, skacząc 87 metrów, ale otrzymał niższe noty i plasował się za Bergiem, McGrane i Bråtenem. Pięćdziesiątym w kolejności zawodnikiem był ówczesny lider klasyfikacji Pucharu Świata, Jens Weißflog. Reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej osiągnął 90 metrów, co stało się nowym rekordem olimpijskim i dzięki czemu objął prowadzenie z przewagą 6,4 punktu nad drugim Bergiem. Wcześniejszy wynik Tomasiego – 87 metrów osiągnął także startujący jako jeden z kolejnych zawodników – Piotr Fijas i po swoim skoku zajmował trzecie miejsce. Taką samą odległość uzyskał także startujący w barwach RFN – Andreas Bauer i dzięki wyższym notom sędziowskim wyprzedził Fijasa. Bezspośrednio po Bauerze wystąpił przedostatni zawodnik serii – Matti Nykänen, który poprawił o metr rekord Weißfloga i wyprzedził go o 3,6 punktu. Pierwszą serię zakończył skoczek radziecki, Giennadij Prokopienko, który nie odegrał większej roli w konkursie. Po pierwszej serii skoków prowadził zatem Nykänen przed Weißflogiem i Bauerem.

Matti Nykänen, mistrz olimpijski ze skoczni dużej i wicemistrz ze skoczni normalnej.

W serii finałowej najdłuższy skok oddał Jari Puikkonen, który o pół metra poprawił rekord olimpijski Nykänena, skacząc 91,5 metra. Ponadto Puikkonen został najwyżej oceniony przez sędziów, otrzymując za styl łącznie 55 punktów. Ten rezultat pozwolił Finowi na awans w klasyfikacji konkursu z 21. na trzecią pozycję. Drugi pod względem odległości wynik serii finałowej osiągnął Stefan Stannarius, który lądował dwa metry bliżej od Puikkonena. Pozwoliło mu to awansować z piętnastej na czwartą lokatę. Trzecią odległość osiągnął Jiří Parma, skacząc 88,5 metra, a czwartą – Piotr Fijas, który uzyskał rezultat o pół metra gorszy. Ponadto czterech zawodników skoczyło 87 metrów. Byli to: Jens Weißflog, Andreas Felder, Vegard Opaas i Mike Holland. Ten ostatni swojej próby jednak nie ustał i spadł w klasyfikacji. Uzyskane przez Weißfloga 87 metrów pozwoliło mu nie tylko wyprzedzić Puikkonena, ale także pokonać prowadzącego po pierwszej serii Matti Nykänena. Zawodnik ten skoczył bowiem 84 metry, co było czternastym wynikiem serii finałowej. Przewaga po pierwszej serii pozwoliła mu jednak na pokonanie Puikkonena. Zatem mistrzem olimpijskim został Jens Weißflog, wicemistrzem – Matti Nykänen, a brązowym medalistą – Jari Puikkonen. Przegrana Nykänena z Weißflogiem określona została mianem jego porażki, bo to Fin był uważany za faworyta do zwycięstwa. Po konkursie zawodnik tłumaczył gorszy występ zatruciem pokarmowym.

Konkurs na skoczni dużej

Sześć dni po zawodach na skoczni normalnej przeprowadzono konkurs na skoczni dużej. Jako pierwszy wystąpił Tomaž Dolar, który uzyskał 101,5 metra. Reprezentant Jugosławii plasował się na pierwszym miejscu do skoku piątego zawodnika, Matthiasa Buse na 102 metry. Cztery metry dalej lądował kolejny ze skoczków, Armin Kogler i wyprzedził Niemca. Tę samą odległość uzyskał następny w kolejności Ladislav Dluhoš, jednak otrzymał niższe noty za styl niż Austriak i zajmował drugie miejsce. Ci dwaj zawodnicy pozostawali na pierwszych dwóch miejscach przez 35 kolejnych skoków. W międzyczasie odległości istotne z punktu widzenia rywalizacji osiągnęli: 17. zawodnik konkursu – Satoru Matsuhashi (103,5 m), 32. w kolejności – Jari Puikkonen (103,5 m), 35. zawodnik – Vasja Bajc (103,5 m) oraz startujący z 41. numerem – Jeff Hastings (102,5 m). Bezpośrednio po Hastingsie zaprezentował się reprezentant RFN, Andreas Bauer, który skoczył o metr krócej niż prowadzący Kogler i drugi Dluhoš. Ze względu na niższe noty sędziowskie od Koglera, nie pozwoliło mu to na objęcie prowadzenia, ale wystarczyło na zajęcie drugiego miejsca. Z 45. numerem startowym wystąpił Piotr Fijas, który uzyskał 103 metry i plasował się pod koniec pierwszej dziesiątki. Krótko później pół metra dalej lądował Pavel Ploc, co pozwoliło czechosłowackiemu zawodnikowi na zajęcie siódmego miejsca po jego skoku. Z pięćdziesiątym numerem startowym wystąpił mistrz olimpijski ze skoczni normalnej – Jens Weißflog, który skoczył najdalej do tego momentu konkursu, osiągając 107 metrów. Jednocześnie Niemiec otrzymał najwyższe noty za styl i dzięki temu objął prowadzenie o 2,9 punktu nad Koglerem. Jako przedostatni wystąpił wicemistrz ze skoczni normalnej – Matti Nykänen, który nie tylko pokonał wszystkich dotychczasowych zawodników, ale także poprawił rekord skoczni w Sarajewie, uzyskując 116 metrów. Ponadto fiński zawodnik otrzymał o pół punktu wyższą sumę not za styl i objął prowadzenie. Serię zakończył reprezentant Włoch – Lido Tomasi, który skoczył 100,5 metra i nie zagroził czołówce. Po pierwszej serii prowadził zatem Matti Nykänen, który o 13,1 punktu wyprzedzał drugiego Jensa Weißfloga oraz o 16 punktów – trzeciego Armina Koglera.

W serii finałowej pierwszym zawodnikiem, który skoczył ponad 100 metrów, był Gérard Colin, który po pierwszej serii plasował się na 40. miejscu. Dzięki uzyskanej odległości awansował o osiem pozycji. Taką samą odległość jak Francuz uzyskał także Kanadyjczyk Ron Richards, dzięki czemu awansował z 34. na 25. miejsce. Największy awans w serii finałowej zaliczył Vladimír Podzimek, który po pierwszej rundzie był 24., ale uzyskane przez niego 108 metrów w serii finałowej sprawiło, że ostatecznie uplasował się na ósmym miejscu. O dziewięć pozycji poprawił się natomiast 22. zawodnik pierwszej serii – Primož Ulaga, który w finale skoczył 103 metry. Dwunasty zawodnik po pierwszej serii, Jeff Hastings osiągnął 107 metrów, co określono mianem dużej niespodzianki. Wynik Amerykanina dawał mu szansę na zdobycie medalu olimpijskiego, jednak odpowiedź dziewiątego po pierwszej serii – Pavla Ploca, który skoczył 109 metrów, praktycznie pozbawiła Hastingsa szans na medal. Ostatecznie Amerykanin uplasował się na czwartej pozycji, co jednak było największym osiągnięciem amerykańskich zawodników w skokach narciarskich na zimowych igrzyskach olimpijskich od 1924 roku, kiedy to brązowy medal zdobył Anders Haugen. Spośród kolejnych zawodników, którzy startowali bezpośrednio po Plocu, czterech skoczków przekroczyło 100 metrów. Jako pierwszy dokonał tego Jari Puikkonen skokiem na 102 metry, a następnie Andreas Bauer, który uzyskał 100,5 metra. Rezultaty te pozwoliły Finowi i Niemcowi na utrzymanie pozycji w pierwszej dziesiątce konkursu, ale nie były wystarczające do objęcia prowadzenia. Zawiedli Satoru Matsuhashi, Vasja Bajc, Ladislav Dluhoš i Armin Kogler, którzy po pierwszej serii zajmowali miejsca w czołowej dziesiątce, ale swoich pozycji nie utrzymali po krótkich skokach w serii finałowej. Po skoku Koglera, Pavel Ploc miał już zapewnione miejsce na podium, ponieważ do końca zostało już tylko dwóch zawodników. Wicelider po pierwszej serii – Jens Weißflog uzyskał 107,5 metra, co było wynikiem gorszym o półtora metra od Ploca, ale Niemiec otrzymał noty sędziowskie wyższe łącznie o cztery punkty, dzięki czemu został nowym liderem konkursu. Prowadzenia z pierwszej serii nie oddał Matti Nykänen, który w drugim skoku ponownie był najlepszy. Fin osiągnął 111 metrów i jednocześnie uzyskał wysokie noty sędziowskie, dzięki czemu wywalczył złoty medal olimpijski z dużą przewagą nad drugim Weißflogiem.

Uzyskana przez Nykänena przewaga nad Weißflogiem wyniosła 17,5 punktu, co jest rekordową różnicą punktową pomiędzy mistrzem i wicemistrzem olimpijskim w historii skoków narciarskich na zimowych igrzyskach olimpijskich.

Najwyżej sklasyfikowanym zawodnikiem norweskim był Ole Christian Eidhammer, który zajął osiemnaste miejsce. Był to najgorszy ze wszystkich dotychczasowych występów skoczków z tego kraju w historii igrzysk olimpijskich. Występ Norwegów w tej konkurencji określony został narodową katastrofą.

Medaliści

Konkurs indywidualny na skoczni K-90 (12.02.1984)

Medal	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl A • B • C • D • E	Nota łączna	Strata
	Jens Weißflog	90,0 m 110,5 pkt	87,0 m 104,7 pkt	16,5 • 17,0 • 17,0 • 16,5 • 17,0 16,5 • 16,5 • 16,5 • 16,5 • 16,5	215,2 pkt	–
	Matti Nykänen	91,0 m 114,1 pkt	84,0 m 99,9 pkt	17,0 • 16,0 • 17,5 • 17,0 • 16,0 17,5 • 16,0 • 17,0 • 16,0 • 16,5	214,0 pkt	1,2 pkt
	Jari Puikkonen	81,5 m 95,4 pkt	91,5 m 117,4 pkt	17,0 • 16,0 • 16,5 • 16,0 • 16,5 18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5	212,8 pkt	2,4 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni K-112 (18.02.1984)

Medal	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl A • B • C • D • E	Nota łączna	Strata
	Matti Nykänen	116,0 m 119,1 pkt	111,0 m 112,1 pkt	17,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 17,5 17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 17,0	231,2 pkt	–
	Jens Weißflog	107,0 m 106,0 pkt	107,5 m 107,7 pkt	17,5 • 17,5 • 18,0 • 19,0 • 17,5 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 17,5	213,7 pkt	17,5 pkt
	Pavel Ploc	103,5 m 97,1 pkt	109,0 m 105,8 pkt	17,0 • 16,0 • 16,0 • 16,5 • 16,5 17,0 • 17,5 • 16,0 • 16,5 • 16,5	202,9 pkt	28,3 pkt

Klasyfikacja medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
1.	Finlandia	1	1	1	3
2.	NRD	1	1	–	2
3.	Czechosłowacja	–	–	1	1

Wyniki

Konkurs indywidualny na skoczni K-90 (12.02.1984)

Miejsce	Skoczek	Kraj	Seria 1		Seria 2		Wynik punktowy
			Skok	Nota	Skok	Nota
1.	Jens Weißflog	NRD	90,0	110,5	87,0	104,7	215,2
2.	Matti Nykänen	Finlandia	91,0	114,1	84,0	99,9	214,0
3.	Jari Puikkonen	Finlandia	81,5	95,4	91,5	117,4	212,8
4.	Stefan Stannarius	NRD	84,0	99,4	89,5	111,7	211,1
5.	Rolf Åge Berg	Norwegia	86,0	104,1	86,5	104,4	208,5
6.	Andreas Felder	Austria	84,0	99,9	87,0	105,7	205,6
7.	Piotr Fijas	Polska	87,0	103,2	88,0	101,3	204,5
8.	Vegard Opaas	Norwegia	86,0	101,1	87,0	102,7	203,8
9.	Jeff Hastings	Stany Zjednoczone	84,0	99,4	86,0	104,1	203,5
10.	Jiří Parma	Czechosłowacja	81,0	92,6	88,5	110,1	202,7
11.	Andreas Bauer	RFN	87,0	104,7	83,0	97,3	202,0
12.	Pentti Kokkonen	Finlandia	84,0	101,4	84,0	99,9	201,3
13.	Klaus Ostwald	NRD	84,5	100,7	84,0	100,4	201,1
14.	Pavel Ploc	Czechosłowacja	86,0	101,1	84,0	97,4	198,5
15.	Gérard Colin	Francja	84,5	98,7	83,0	93,8	192,5
16.	Massimo Rigoni	Włochy	78,0	87,3	85,0	103,0	190,3
17.	Vasja Bajc	Jugosławia	83,0	94,8	82,0	95,2	190,0
18.	Steinar Bråten	Norwegia	85,0	102,0	79,0	87,9	189,9
19.	Władimir Brejczew	Bułgaria	80,5	89,3	86,0	100,1	189,4
20.	Markku Pusenius	Finlandia	79,5	89,2	85,0	99,0	188,2
21.	Lido Tomasi	Włochy	87,0	101,7	78,0	86,3	188,0
22.	Georg Waldvogel	RFN	83,0	101,0	80,0	86,8	187,8
22.	Masaru Nagaoka	Japonia	85,0	96,8	78,0	91,0	187,8
24.	Hans Wallner	Austria	83,0	97,8	79,0	88,4	186,7
25.	Steve Collins	Kanada	80,0	92,0	80,5	92,8	184,8
26.	Giennadij Prokopienko	ZSRR	79,0	88,4	82,0	95,7	184,1
27.	Miran Tepeš	Jugosławia	81,0	92,6	80,0	90,5	183,1
28.	Landis Arnold	Stany Zjednoczone	81,0	92,6	79,0	89,4	182,0
29.	Ron Richards	Kanada	78,5	85,6	83,0	95,3	180,9
30.	Janusz Malik	Polska	78,0	85,8	82,5	95,0	180,8
31.	Walerij Sawin	ZSRR	76,0	81,6	84,0	97,9	179,5
32.	Hansjörg Sumi	Szwajcaria	80,0	89,5	80,0	89,0	178,5
33.	Dennis McGrane	Stany Zjednoczone	86,0	102,6	73,0	75,8	178,4
34.	Satoru Matsuhashi	Japonia	72,0	75,2	85,0	102,0	177,2
35.	Holger Freitag	NRD	78,0	87,8	77,0	85,7	173,5
36.	Ernst Vettori	Austria	84,5	97,2	72,5	76,0	173,2
37.	Walentin Bożkow	Bułgaria	79,5	89,7	76,0	81,1	170,8
38.	Horst Bulau	Kanada	76,0	82,6	78,0	86,8	169,4
39.	Vladimír Podzimek	Czechosłowacja	79,0	88,9	75,0	79,0	167,4
40.	Bojan Globočnik	Jugosławia	80,0	91,5	73,0	74,8	166,3
41.	Mike Holland	Stany Zjednoczone	81,0	90,6	87,0	73,7	164,3
42.	Martin Švagerko	Czechosłowacja	77,0	84,2	75,0	77,5	161,7
43.	Sandro Sambugaro	Włochy	72,5	75,5	78,5	86,1	161,6
44.	Peter Rohwein	RFN	83,0	94,3	69,0	66,9	161,2
45.	Hiroo Shima	Japonia	74,0	78,4	76,0	82,6	161,0
46.	Per Bergerud	Norwegia	75,0	74,5	78,5	85,6	160,1
47.	Thomas Klauser	NRD	77,0	83,2	73,5	76,1	159,3
48.	Christian Hauswirth	Szwajcaria	73,5	76,6	76,0	82,6	159,2
49.	Angel Stojanow	Bułgaria	72,5	74,0	77,0	83,2	157,2
50.	Jurij Gołowczikow	ZSRR	66,0	57,6	84,0	96,9	154,5
51.	David Brown	Kanada	71,0	70,6	77,0	83,2	153,8
52.	Armin Kogler	Austria	72,0	74,7	74,0	78,4	153,1
53.	Fabrice Piazzini	Szwajcaria	75,0	76,5	73,5	76,1	152,6
54.	José Rivera	Hiszpania	72,5	71,5	70,0	70,0	141,5
55.	Hirokazu Yagi	Japonia	75,0	81,5	62,0	51,7	133,2
56.	Bernat Sola	Hiszpania	71,0	72,1	65,5	60,8	132,9
57.	Primož Ulaga	Jugosławia	59,5	36,2	82,5	95,5	130,9
58.	Ángel Janiquet	Hiszpania	64,5	58,2	67,5	63,5	121,7

Konkurs indywidualny na skoczni K-112 (18.02.1984)

Miejsce	Skoczek	Kraj	Seria 1		Seria 2		Wynik punktowy
			Skok	Nota	Skok	Nota
1.	Matti Nykänen	Finlandia	116,0	119,1	111,0	112,1	231,2
2.	Jens Weißflog	NRD	107,0	106,0	107,5	107,7	213,7
3.	Pavel Ploc	Czechosłowacja	103,5	97,1	109,0	105,8	202,9
4.	Jeff Hastings	Stany Zjednoczone	102,5	95,7	107,0	105,5	201,2
5.	Jari Puikkonen	Finlandia	103,5	100,1	102,0	96,5	196,6
6.	Armin Kogler	Austria	106,0	103,1	99,5	92,5	195,6
7.	Andreas Bauer	RFN	105,0	102,2	100,5	92,4	194,6
8.	Vladimír Podzimek	Czechosłowacja	98,5	88,6	108,0	105,9	194,5
9.	Stefan Stannarius	NRD	101,0	95,6	99,5	93,0	188,6
10.	Horst Bulau	Kanada	101,0	94,6	100,0	93,7	188,3
11.	Tomaž Dolar	Jugosławia	101,5	93,8	100,5	91,9	185,7
12.	Ladislav Dluhoš	Czechosłowacja	106,0	101,1	95,5	84,4	185,5
13.	Primož Ulaga	Jugosławia	99,0	89,3	103,0	95,9	185,2
14.	Pentti Kokkonen	Finlandia	98,5	90,1	99,0	92,3	182,4
15.	Vasja Bajc	Jugosławia	103,5	99,6	94,0	81,8	181,4
16.	Markku Pusenius	Finlandia	100,5	93,4	97,0	87,5	180,9
17.	Piotr Fijas	Polska	103,0	96,9	95,0	83,7	180,6
18.	Ole Christian Eidhammer	Norwegia	100,5	93,4	97,0	86,5	179,9
19.	Hirokazu Yagi	Japonia	96,5	86,8	99,5	93,0	179,8
20.	Satoru Matsuhashi	Japonia	103,5	98,6	92,0	79,0	177,6
21.	Matthias Buse	NRD	102,0	97,0	93,0	79,9	176,9
22.	Hansjörg Sumi	Szwajcaria	99,0	88,3	98,5	88,1	176,4
23.	Jiří Parma	Czechosłowacja	94,0	81,8	100,0	92,2	174,0
24.	Hans Wallner	Austria	94,0	80,3	100,0	93,2	173,5
25.	Ron Richards	Kanada	94,0	79,3	101,0	93,6	172,9
26.	Klaus Ostwald	NRD	98,5	89,6	95,0	82,2	171,8
27.	Vegard Opaas	Norwegia	100,0	98,2	95,5	72,9	171,1
28.	Andreas Felder	Austria	94,0	80,8	99,5	89,5	170,3
29.	Reed Zuehlke	Stany Zjednoczone	96,0	85,6	95,5	82,9	168,5
30.	Giennadij Prokopienko	ZSRR	93,5	79,1	97,0	88,0	167,1
31.	Ole Gunnar Fidjestøl	Norwegia	95,0	82,2	94,0	81,8	164,0
32.	Gérard Colin	Francja	90,0	71,2	101,0	92,6	163,8
33.	Lido Tomasi	Włochy	100,5	91,9	88,0	69,4	161,3
34.	Massimo Rigoni	Włochy	92,0	78,5	94,0	80,8	159,3
35.	Peter Rohwein	RFN	92,5	77,7	95,0	80,7	158,4
36.	Steve Collins	Kanada	99,0	89,8	86,0	66,6	156,4
37.	Mike Holland	Stany Zjednoczone	90,0	71,2	96,0	83,6	154,8
38.	Georg Waldvogel	RFN	95,0	82,7	89,0	71,8	154,5
39.	Jurij Gołowczikow	ZSRR	86,0	65,6	98,0	86,4	152,0
40.	Fabrice Piazzini	Szwajcaria	91,5	74,8	92,5	76,7	151,5
41.	Manfred Steiner	Austria	96,0	85,6	84,0	63,8	149,4
42.	Władimir Brejczew	Bułgaria	85,0	64,2	92,0	75,5	139,7
43.	Masaru Nagaoka	Japonia	92,0	75,5	84,0	63,3	138,8
44.	Sandro Sambugaro	Włochy	88,0	68,9	88,0	69,4	138,3
45.	Miran Tepeš	Jugosławia	77,0	47,0	95,0	83,7	130,7
46.	Janusz Malik	Polska	85,0	65,2	84,0	62,3	127,5
47.	David Brown	Kanada	81,0	57,1	84,5	64,5	121,6
48.	José Rivera	Hiszpania	84,0	63,3	76,0	50,6	113,9
49.	Angel Stojanow	Bułgaria	82,0	59,0	77,0	49,5	108,5
50.	Bernat Sola	Hiszpania	74,0	47,3	77,0	52,0	99,3
51.	Hiroo Shima	Japonia	78,0	44,4	77,0	51,5	95,9
52.	Rolf Åge Berg	Norwegia	74,0	12,8	90,0	74,7	87,5
53.	Dennis McGrane	Stany Zjednoczone	71,0	7,1	89,0	72,8	79,9

Składy reprezentacji

Poniżej znajduje się zestawienie wszystkich skoczków narciarskich, którzy wystartowali w konkursach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984 w Sarajewie. W statystykach zawodnicy uporządkowani zostali według państw, w barwach których startowali. Dodatkowo, dla zawodników, którzy wystartowali w konkursach poprzednich igrzysk, podano miejsca, które w nich uzyskali.

Zawodnik	Data urodzenia	Miejsce na ZIO 1980		Miejsca na ZIO 1984		Źródło
		normalna	duża	normalna	duża
Austria (5)
Felder, AndreasAndreas Felder	6 marca 1962	nie startował		6.	28.
Kogler, ArminArmin Kogler	4 września 1959	12.	5.	52.	6.
Steiner, ManfredManfred Steiner	27 listopada 1962	nie startował		–	41.
Vettori, ErnstErnst Vettori	25 czerwca 1964	nie startował		36.	–
Wallner, HansHans Wallner	29 maja 1953	nie startował		24.	24.
Bułgaria (3)
Bożkow, WalentinWalentin Bożkow	2 maja 1958	nie startował		37.	–
Brejczew, WładimirWładimir Brejczew	16 grudnia 1958	nie startował		19.	42.
Stojanow, AngelAngel Stojanow	23 czerwca 1958	nie startował		49.	49.
Czechosłowacja (5)
Dluhoš, LadislavLadislav Dluhoš	6 października 1965	nie startował		–	12.
Parma, JiříJiří Parma	9 stycznia 1963	nie startował		10.	23.
Ploc, PavelPavel Ploc	15 czerwca 1964	nie startował		14.	3.
Podzimek, VladimírVladimír Podzimek	12 maja 1965	nie startował		39.	8.
Švagerko, MartinMartin Švagerko	2 października 1967	nie startował		42.	–
Finlandia (4)
Kokkonen, PenttiPentti Kokkonen	15 grudnia 1955	5.	12.	12.	14.
Nykänen, MattiMatti Nykänen	17 lipca 1963	nie startował		2.	1.
Puikkonen, JariJari Puikkonen	25 czerwca 1959	16.	3.	3.	5.
Pusenius, MarkkuMarkku Pusenius	29 maja 1964	nie startował		20.	16.
Francja (1)
Colin, GérardGérard Colin	3 marca 1958	35.	42.	15.	32.
Hiszpania (3)
Janiquet, ÁngelÁngel Janiquet	25 października 1962	nie startował		58.	–
Rivera, JoséJosé Rivera	29 grudnia 1962	nie startował		54.	48.
Sola, BernatBernat Sola	5 września 1965	nie startował		56.	50.
Japonia (4)
Matsuhashi, SatoruSatoru Matsuhashi	6 grudnia 1961	nie startował		34.	20.
Nagaoka, MasaruMasaru Nagaoka	6 sierpnia 1962	nie startował		22.	43.
Shima, HirooHiroo Shima	10 maja 1963	nie startował		45.	51.
Yagi, HirokazuHirokazu Yagi	26 grudnia 1959	2.	19.	55.	19.
Jugosławia (5)
Bajc, VasjaVasja Bajc	19 stycznia 1962	nie startował		17.	15.
Dolar, TomažTomaž Dolar	27 października 1966	nie startował		–	11.
Globočnik, BojanBojan Globočnik	26 lutego 1962	nie startował		40.	–
Tepeš, MiranMiran Tepeš	25 kwietnia 1961	44.	40.	27.	45.
Ulaga, PrimožPrimož Ulaga	20 lipca 1962	nie startował		57.	13.
Kanada (4)
Brown, DavidDavid Brown	16 września 1965	nie startował		51.	47.
Bulau, HorstHorst Bulau	14 sierpnia 1962	41.	29.	38.	10.
Collins, SteveSteve Collins	13 marca 1964	28.	9.	25.	36.
Richards, RonRon Richards	5 czerwca 1963	nie startował		29.	25.
Niemiecka Republika Demokratyczna (5)
Buse, MatthiasMatthias Buse	3 marca 1959	nie startował		21.	–
Freitag, HolgerHolger Freitag	8 października 1963	nie startował		35.	–
Ostwald, KlausKlaus Ostwald	26 sierpnia 1958	–	15.	13.	26.
Stannarius, StefanStefan Stannarius	20 października 1961	nie startował		4.	9.
Weißflog, JensJens Weißflog	21 lipca 1964	nie startował		1.	2.
Norwegia (6)
Berg, Rolf ÅgeRolf Åge Berg	14 kwietnia 1957	nie startował		5.	52.
Bergerud, PerPer Bergerud	28 czerwca 1956	18.	16.	46.	–
Bråten, SteinarSteinar Bråten	17 września 1962	nie startował		18.	–
Eidhammer, Ole ChristianOle Christian Eidhammer	15 kwietnia 1965	nie startował		–	18.
Fidjestøl, Ole GunnarOle Gunnar Fidjestøl	21 marca 1960	nie startował		–	31.
Opaas, VegardVegard Opaas	11 stycznia 1962	nie startował		8.	27.
Polska (2)
Fijas, PiotrPiotr Fijas	27 czerwca 1958	47.	14.	7.	17.
Malik, JanuszJanusz Malik	30 września 1964	nie startował		30.	46.
Republika Federalna Niemiec (4)
Bauer, AndreasAndreas Bauer	21 stycznia 1964	nie startował		11.	7.
Klauser, ThomasThomas Klauser	9 czerwca 1964	nie startował		47.	–
Rohwein, PeterPeter Rohwein	26 czerwca 1962	nie startował		44.	35.
Waldvogel, GeorgGeorg Waldvogel	7 lipca 1961	nie startował		22.	38.
Stany Zjednoczone (5)
Arnold, LandisLandis Arnold	6 sierpnia 1960	nie startował		28.	–
Hastings, JeffJeff Hastings	25 czerwca 1959	nie startował		9.	4.
Holland, MikeMike Holland	9 grudnia 1961	nie startował		41.	37.
McGrane, DennisDennis McGrane	7 lipca 1962	nie startował		33.	53.
Zuehlke, ReedReed Zuehlke	26 października 1960	–	45.	–	29.
Szwajcaria (3)
Hauswirth, ChristianChristian Hauswirth	23 grudnia 1965	nie startował		48.	–
Piazzini, FabriceFabrice Piazzini	9 listopada 1965	nie startował		53.	40.
Sumi, HansjörgHansjörg Sumi	19 stycznia 1959	9.	7.	32.	22.
Włochy (3)
Rigoni, MassimoMassimo Rigoni	24 listopada 1961	nie startował		16.	34.
Sambugaro, SandroSandro Sambugaro	6 lipca 1965	nie startował		43.	44.
Tomasi, LidoLido Tomasi	17 listopada 1955	38.	46.	21.	33.
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (3)
Gołowczikow, JurijJurij Gołowczikow	10 lipca 1963	nie startował		50.	39.
Prokopienko, GiennadijGiennadij Prokopienko	18 stycznia 1964	nie startował		26.	30.
Sawin, WalerijWalerij Sawin	16 września 1965	nie startował		31.	–

Upadki

W drugiej serii konkursu na skoczni K-90 skoku nie ustał Mike Holland, który upadł po uzyskaniu 87 metrów. W pierwszej serii zawodów na skoczni dużej odnotowano dwa upadki zawodników. Byli to: Dennis McGrane po skoku na 71 metrów oraz Rolf Åge Berg, który uzyskał 74 metry.

Klasyfikacja Pucharu Świata po igrzyskach

W Pucharze Świata po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 nie nastąpiła żadna znacząca zmiana wśród czołowych zawodników. Prowadzenie w PŚ utrzymał Jens Weißflog, na drugim miejscu pozostał Matti Nykänen, a na trzecim - Horst Bulau. Na czwarte miejsce spadł Klaus Ostwald, który wcześniej plasował się na trzecim miejscu ex aequo z Bulau. Poniżej znajduje się klasyfikacja Pucharu Świata 1983/1984 po rozegraniu konkursów w Sarajewie.

Klasyfikacja PŚ po igrzyskach
Miejsce	Zawodnik	Państwo	Punkty	Strata do lidera
1.	Weißflog, JensJens Weißflog	NRD	170	–
2.	Nykänen, MattiMatti Nykänen	Finlandia	117	53
3.	Bulau, HorstHorst Bulau	Kanada	93	77
4.	Ostwald, KlausKlaus Ostwald	NRD	90	80
5.	Hastings, JeffJeff Hastings	Stany Zjednoczone	89	81
6.	Ulaga, PrimožPrimož Ulaga	Jugosławia	81	89
7.	Bergerud, PerPer Bergerud	Norwegia	64	106
8.	Opaas, VegardVegard Opaas	Norwegia	62	108
9.	Puikkonen, JariJari Puikkonen	Finlandia	61	109
10.	Parma, JiříJiří Parma	Czechosłowacja	60	110
10.	Kogler, ArminArmin Kogler	Austria	60	110
12.	Bauer, AndreasAndreas Bauer	RFN	47	123
13.	Ahonen, Veli-MattiVeli-Matti Ahonen	Finlandia	43	127
14.	Fidjestøl, Ole GunnarOle Gunnar Fidjestøl	Norwegia	41	129
15.	Steiner, ManfredManfred Steiner	Austria	40	130
15.	Akimoto, MasahiroMasahiro Akimoto	Japonia	40	130
17.	Felder, AndreasAndreas Felder	Austria	39	131
18.	Freitag, HolgerHolger Freitag	NRD	38	132
18.	Ploc, PavelPavel Ploc	Czechosłowacja	38	132
20.	Kokkonen, PenttiPentti Kokkonen	Finlandia	37	133
20.	Fijas, PiotrPiotr Fijas	Polska	37	133
22.	Tomasi, LidoLido Tomasi	Włochy	35	135
23.	Sumi, HansjörgHansjörg Sumi	Szwajcaria	32	138
24.	Tepeš, MiranMiran Tepeš	Jugosławia	24	146
25.	Asphol, HalvorHalvor Asphol	Norwegia	23	147
26.	Berg, Rolf ÅgeRolf Åge Berg	Norwegia	22	148
26.	Podzimek, VladimírVladimír Podzimek	Czechosłowacja	22	148
28.	Wallner, HansHans Wallner	Austria	21	149
29.	Stannarius, StefanStefan Stannarius	NRD	20	150
29.	Colin, GérardGérard Colin	Francja	20	150
31.	Dluhoš, LadislavLadislav Dluhoš	Czechosłowacja	16	154
32.	Kalso, JukkaJukka Kalso	Finlandia	15	155
32.	Ruud, RogerRoger Ruud	Norwegia	15	155
32.	Stjernen, HroarHroar Stjernen	Norwegia	15	155
32.	Wiegele, FranzFranz Wiegele	Austria	15	155
32.	Hirner, AdolfAdolf Hirner	Austria	15	155
32.	Eidhammer, Ole ChristianOle Christian Eidhammer	Norwegia	15	155
38.	Pusenius, MarkkuMarkku Pusenius	Finlandia	14	156
39.	Bråten, SteinarSteinar Bråten	Norwegia	12	158
39.	Esser, FritzFritz Esser	Austria	12	158
39.	Rohwein, PeterPeter Rohwein	RFN	12	158
39.	McGrane, DennisDennis McGrane	Stany Zjednoczone	12	158
39.	Vettori, ErnstErnst Vettori	Austria	12	158
44.	Jelenský, JanJan Jelenský	Czechosłowacja	10	160
44.	Deckert, ManfredManfred Deckert	NRD	10	160
44.	Johansen, VidarVidar Johansen	Norwegia	10	160
44.	Buse, MatthiasMatthias Buse	NRD	10	160
44.	Hauswirth, ChristianChristian Hauswirth	Szwajcaria	10	160
44.	Klauser, ThomasThomas Klauser	RFN	10	160
50.	Arnold, LandisLandis Arnold	Stany Zjednoczone	8	162
50.	Bajc, VasjaVasja Bajc	Jugosławia	8	162
52.	Rigoni, MassimoMassimo Rigoni	Włochy	6	164
52.	Benum, BørgeBørge Benum	Norwegia	6	164
54.	Piazzini, FabriceFabrice Piazzini	Szwajcaria	5	165
54.	Waldvogel, GeorgGeorg Waldvogel	RFN	5	165
54.	Matsuhashi, SatoruSatoru Matsuhashi	Japonia	5	165
54.	Dolar, TomažTomaž Dolar	Jugosławia Jugosławia	5	165
58.	Brown, DavidDavid Brown	Kanada	4	166
58.	Boll, UliUli Boll	RFN	4	166
60.	Groyer, AlfredAlfred Groyer	Austria	3	167
60.	Brejczew, WładimirWładimir Brejczew	Bułgaria	3	167
60.	Malik, JanuszJanusz Malik	Polska	3	167
60.	Collins, SteveSteve Collins	Kanada	3	167
60.	Yagi, HirokazuHirokazu Yagi	Japonia	3	167
60.	Neuper, HubertHubert Neuper	Austria	3	167
66.	Richards, RonRon Richards	Kanada	2	168
66.	Takahashi, MasahikoMasahiko Takahashi	Japonia	2	168
68.	Resch, RaimundRaimund Resch	Austria	1	169
68.	Hasslberger, ThomasThomas Hasslberger	RFN	1	169
68.	Zuehlke, ReedReed Zuehlke	Stany Zjednoczone	1	169
68.	Watase, YatarōYatarō Watase	Japonia	1	169

Źródła

• Skoki narciarskie - 12.02.1984 - Sarajevo (Jugosławia) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-11-27]. (pol.).
• Skoki narciarskie - 18.02.1984 - Sarajevo (Jugosławia) K-112. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-11-27]. (pol.).
• Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2011-11-27]. (ang.).
• [1]
• [2]
• [3]