Wiesław Jaszczyński
Wiesław Franciszek Jaszczyński (ur. 4 czerwca 1930 w Warszawie, zm. 27 lipca 2017 w Szczecinie[1]) – polski lekarz, pilot zawodowy, działacz społeczny i polityk.
| Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 lipca 2017 |
| Główny Inspektor Sanitarny | |
| Okres |
od 1990 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Główny Inspektor Sanitarny | |
| Okres |
od 1993 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Feliksa i Stefanii[1], miał dwóch młodszych braci. Od 1937 r. uczęszczał do szkoły powszechnej nr 114 w Warszawie, edukację rozpoczął od drugiej klasy. W czasie II wojny światowej początkowo kontynuował legalną naukę w szkole powszechnej, a po jej ukończeniu został przez kierownika placówki skierowany na tajne nauczanie[2]. Należał do Szarych Szeregów[3]. Latem 1944 r. wyjechał do rodziny we wsi Zakole pod Mińskiem Mazowieckim i w związku z umieszczeniem ojca w obozie Stutthof zajął się utrzymaniem rodziny, prowadząc młyn wodny[2].
Po zakończeniu wojny i powrocie ojca z obozu kontynuował naukę w Gimnazjum im. Władysława IV. Od dzieciństwa interesował się lotnictwem i zbierał literaturę z tej tematyki. W 1947 r. zaczął teoretyczne kursy spadochronowy i szybowcowy[2]. W 1948 r. jako członek Służby Polsce wyjechał na podstawowy kurs szybowcowy do Lisich Kątów[3]. W gimnazjum oraz liceum należał do Związku Młodzieży Polskiej[4]. W 1949 r. zdał maturę[5] i pojechał na szkolenie szybowcowe do Jeżowa. Ze względu na przynależność do Szarych Szeregów nie został przyjęty do lotnictwa, w związku z czym podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[3].
W październiku 1954 r., jeszcze przed ukończeniem studiów, został pracownikiem Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Aninie, która sprawowała nadzór sanitarny nad terenem województwa warszawskiego[5]. W 1956 r. ukończył studia i w sierpniu otrzymał nakaz pracy w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Szczecinie, a na początku kolejnego roku został portowym inspektorem sanitarnym w tym samym mieście[3].
Od czasu odwilży październikowej należał do Aeroklubu Szczecińskiego, do którego zaprosił go jeden z jego pacjentów – ówczesny prezes Aeroklubu[2]. W 1961 r. odbył w Szczecinie szkolenie i zdał egzamin na licencję pilota turystycznego[3].
W 1962 r. przebywał na półrocznym kursie w Londyńskiej Szkole Higieny i Medycyny Tropikalnej[3]. Rok później uzyskał specjalizację I stopnia z zakresu epidemiologii i higieny ogólnej, a w 1966 r. specjalizację II stopnia z medycyny morskiej i tropikalnej[3]. Po powrocie do kraju pracował m.in. jako kierownik przychodni Gryf-Transocean i w założonej przez siebie Poradni Chorób Jelitowych i Pasożytniczych w Szczecinie[5].
W 1970 r. zdał egzamin na licencję pilota zawodowego[3]. Wielokrotnie przebywał na delegacjach w Egipcie[3], Iranie[4] i Sudanie, gdzie pracował jako lekarz, pilot i tłumacz, a ponadto pracował w latach 1978–1980 jako naczelny lekarz w międzynarodowym porcie lotniczym w Trypolisie. W 1971 r. był lekarzem ekipy filmowej W pustyni i w puszczy w Egipcie[3] i pomysłodawcą technicznego sposobu wykonania sceny burzy piaskowej za pomocą samolotu PZL-101 Gawron[4].
Od 1961 do 1982 r. był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, a w 1980 r. został przewodniczącym zakładowej komórki NSZZ „Solidarność”[5], w związku z czym był represjonowany – w 1986 r. zarekwirowano mu paszport i książeczkę żeglarską oraz pozbawiono stanowiska kierownika przychodni Gryf-Transocean. Po wyborach z 1989 r. podjął pracę w Zakładzie Higieny Pomorskiej Akademii Medycznej. W 1990 r. otrzymał stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wiceministra zdrowia i opieki społecznej rządzie Tadeusza Mazowieckiego, ale odszedł z funkcji w 1991 r. z powodu konfliktu z ministrem zdrowia. Wrócił do pracy na uczelni w Szczecinie[3] i wystąpił z NSZZ „Solidarność”[2]. Po wyborach w 1993 r. otrzymał ponownie stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego i wiceministra zdrowia, pełnił je do wyborów w 1997 r., gdy przeszedł na emeryturę[6].
Aktywny społecznie, był: prezesem Aeroklubu Szczecińskiego (od 1991 r.), prezesem Aeroklubu Polskiego (od 1993 do 2002 r.)[3], prezesem wojewódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Higienicznego i wiceprezesem tej organizacji[5], wiceprezydentem Międzynarodowej Federacji Lotniczej i członkiem jej komitetu statutowego (od 2002 r. członkiem honorowym)[3].
Wraz z Czesławem Staniewiczem i Jerzym Wikło napisał w 2015 r. monografię Lotnictwo na Pomorzu Zachodnim[4].
Zmarł 27 lipca 2017 r. i został pochowany 7 sierpnia na cmentarzu w Józefowie[7].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001 r.)[8][3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1969 r.)[3]
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[4]
- Odznaka Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego (1968 r.)[3]
- Srebrna Odznaka Szybowcowa (1959 r.)[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wiesław Jaszczyński. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ a b c d e Wiesław Franciszek Jaszczyński. Racjonalista. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Wiesław Franciszek Jaszczyński. Główny Inspektorat Sanitarny. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Odszedł Wiesław Jaszczyński. Altair Agencja Lotnicza Sp. z o.o., 2017-07-28. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e Tomasz Białoszewski: Wiesław Jaszczyński – były Prezes Aeroklubu Polskiego – nie żyje. Aeroklub Polski, 2017-07-28. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ GIS żegna swojego byłego szefa – odszedł Wiesław Jaszczyński. [w:] Rynek Aptek [on-line]. Grupa PTWP SA, 2017-08-02. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ Odszedł dr Wiesław Jaszczyński, b. Główny Inspektor Sanitarny. Główny Inspektorat Sanitarny. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 54