Wiera Kaszczejewa
Wiera Siergiejewna Kaszczejewa (ur. 15 września 1922 w Pietrowce w Kraju Ałtajskim, zm. 20 maja 1975) – radziecka żołnierka, sanitariuszka, Bohater Związku Radzieckiego.
.png)
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1922 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 maja 1975 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
120 gwardyjski pułk |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
kierowniczka żłobka, felczerka |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujPochodziła z rosyjskiej rodziny chłopskiej z Ałtaju. Ukończyła siedem klas szkoły podstawowej, a w 1941 także kursy sanitariuszek w Barnaule. W roku następnym powołana do służby w Armii Czerwonej. Była instruktorem sanitarnym w 120 gwardyjskim pułku piechoty 39 gwardyjskiej dywizji strzeleckiej 8 Gwardyjskiej Armii. 12 sierpnia 1943 odznaczona Medalem „Za Odwagę”, zaś 30 sierpnia 1943 orderem Czerwonej Gwiazdy[1]. W październiku 1943 w stopniu starszego sierżanta jako jedna z pierwszych brała udział w forsowaniu Dniepru na południe od Dniepropetrowska. Została wówczas ciężko ranna[1].
W końcu stycznia 1944 otrzymała Medal „Za zasługi bojowe”. 22 lutego 1944 został jej nadany tytuł Bohatera Związku Radzieckiego z równoczesnym wręczeniem Orderu Lenina i Złotej Gwiazdy za wzorowe wypełnienie zadań bojowych oraz heroizm i męstwo na polu bitwy[1]. W tym samym roku została przyjęta do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i zdemobilizowana w stopniu lejtnanta służby medycznej[1].
W 1948 ukończyła w Barnaule szkołę felczersko-akuszerską. Od 1953 mieszkała w Birze w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, pracując jako kierowniczka żłobka i przewodnicząca rady wiejskiej. W 1973 r. przeprowadziła się do Apszeronska i pracowała tam w charakterze felczerki[1].
Również w 1973 została nagrodzona Medalem Florence Nightingale za poświęcenie przy ratowaniu rannych w wyjątkowo trudnych warunkach na polu bitwy[1].
W 1975 r. zginęła w wypadku samochodowym[1]. Została pochowana w Apszerońsku.