Wielomian minimalny macierzy kwadratowej
A
{\displaystyle A}
– wielomian anulujący
ψ
(
λ
)
{\displaystyle \psi (\lambda )}
tej macierzy, tzn.
ψ
(
A
)
=
0
{\displaystyle \psi (A)=0}
stopnia najniższego względem
λ
{\displaystyle \lambda }
o współczynniku jeden przy najwyższej potędze
λ
.
{\displaystyle \lambda .}
Równoważnie, dla przekształcenia liniowego
f
{\displaystyle f}
zadanego daną macierzą, jest to taki wielomian
ψ
(
λ
)
,
{\displaystyle \psi (\lambda ),}
że
ψ
(
f
)
{\displaystyle \psi (f)}
(interpretując
f
n
{\displaystyle f^{n}}
jako przekształcenie
f
{\displaystyle f}
złożone ze sobą
n
{\displaystyle n}
razy) przekształca każdy wektor na wektor zerowy , a wielomian
ψ
{\displaystyle \psi }
jest najniższego możliwego stopnia i ma współczynnik 1 przy najwyższej potędze
λ
.
{\displaystyle \lambda .}
Należy wiedzieć, że istnieje tylko jeden wielomian minimalny macierzy kwadratowej
A
.
{\displaystyle A.}
Wielomian minimalny
ψ
(
λ
)
{\displaystyle \psi (\lambda )}
macierzy
A
{\displaystyle A}
jest związany z wielomianem charakterystycznym
φ
(
λ
)
{\displaystyle \varphi (\lambda )}
następującą zależnością:
ψ
(
λ
)
=
φ
(
λ
)
D
n
−
1
(
λ
)
,
{\displaystyle \psi (\lambda )={\frac {\varphi (\lambda )}{D_{n-1}(\lambda )}},}
przy czym
D
n
−
1
(
λ
)
{\displaystyle D_{n-1}(\lambda )}
jest największym wspólnym dzielnikiem wszystkich elementów macierzy dołączonej
[
λ
E
−
A
]
D
,
{\displaystyle [\lambda E-A]^{D},}
gdzie
E
{\displaystyle E}
jest macierzą jednostkową o tym samym wymiarze co macierz
A
.
{\displaystyle A.}
Powyższa zależność jest przydatna przy wyznaczaniu wielomianu minimalnego.
Wyznaczmy wielomian minimalny macierzy:
A
=
(
1
0
0
0
1
1
0
0
1
)
.
{\displaystyle A=\left({\begin{matrix}1&0&0\\0&1&1\\0&0&1\end{matrix}}\right).}
Wyznaczamy najpierw wielomian charakterystyczny macierzy
A
:
{\displaystyle A{:}}
φ
(
λ
)
=
|
λ
−
1
0
0
0
λ
−
1
−
1
0
0
λ
−
1
|
=
(
λ
−
1
)
3
.
{\displaystyle \varphi (\lambda )=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0&0\\0&\lambda -1&-1\\0&0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{3}.}
Następnie obliczamy macierz dołączoną
[
λ
E
−
A
]
D
{\displaystyle [\lambda E-A]^{D}}
macierzy
A
,
{\displaystyle A,}
więc wyznaczamy dopełnienia algebraiczne elementów macierzy
A
:
{\displaystyle A{:}}
D
11
=
|
λ
−
1
−
1
0
λ
−
1
|
=
(
λ
−
1
)
2
,
D
12
=
−
|
0
−
1
0
λ
−
1
|
=
0
,
D
13
=
|
0
λ
−
1
0
0
|
=
0
,
{\displaystyle D_{11}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&-1\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2},\quad D_{12}=-\left|{\begin{matrix}0&-1\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{13}=\left|{\begin{matrix}0&\lambda -1\\0&0\end{matrix}}\right|=0,}
D
21
=
−
|
0
0
0
λ
−
1
|
=
0
,
D
22
=
|
λ
−
1
0
0
λ
−
1
|
=
(
λ
−
1
)
2
,
D
23
=
−
|
λ
−
1
0
0
0
|
=
0
,
{\displaystyle D_{21}=-\left|{\begin{matrix}0&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{22}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2},\quad D_{23}=-\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&0\end{matrix}}\right|=0,}
D
31
=
|
0
0
λ
−
1
−
1
|
=
0
,
D
32
=
−
|
λ
−
1
0
0
−
1
|
=
λ
−
1
,
D
33
=
|
λ
−
1
0
0
λ
−
1
|
=
(
λ
−
1
)
2
.
{\displaystyle D_{31}=\left|{\begin{matrix}0&0\\\lambda -1&-1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{32}=-\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&-1\end{matrix}}\right|=\lambda -1,\quad D_{33}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2}.}
Aby więc otrzymać macierz dołączoną, należy zastąpić elementy danej macierzy przez ich dopełnienia algebraiczne i dokonać transpozycji . Ostatecznie macierz dołączona
[
λ
E
−
A
]
D
{\displaystyle [\lambda E-A]^{D}}
podanej macierzy
A
{\displaystyle A}
ma postać:
[
λ
E
−
A
]
D
=
(
(
λ
−
1
)
2
0
0
0
(
λ
−
1
)
2
0
0
λ
−
1
(
λ
−
1
)
2
)
.
{\displaystyle [\lambda E-A]^{D}=\left({\begin{matrix}(\lambda -1)^{2}&0&0\\0&(\lambda -1)^{2}&0\\0&\lambda -1&(\lambda -1)^{2}\end{matrix}}\right).}
Wszystkie elementy macierzy dołączonej są podzielne przez
λ
−
1
{\displaystyle \lambda -1}
zatem ze wzoru:
ψ
(
λ
)
=
φ
(
λ
)
D
n
−
1
(
λ
)
{\displaystyle \psi (\lambda )={\frac {\varphi (\lambda )}{D_{n-1}(\lambda )}}}
otrzymujemy, że szukany wielomian minimalny zadanej macierzy
A
{\displaystyle A}
ma postać:
ψ
(
λ
)
=
(
λ
−
1
)
2
.
{\displaystyle \psi (\lambda )=(\lambda -1)^{2}.}