Wielkie Księstwo Bergu

Wielkie Księstwo Bergu (niem. Großherzogtum Berg), także Wielkie Księstwo Kleve i Bergu – dawne państwo niemieckie leżące na terytorium dzisiejszej Nadrenii Północnej-Westfalii, powstałe z podniesienia Księstwa Bergu do rangi wielkiego księstwa. Znajdowało się w przybliżeniu między rzekami Ren, Ruhrą i Sieg. Kraj Związku Reńskiego.

Wielkie Księstwo Bergu
Großherzogtum Berg
1806–1813
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Düsseldorf

Data powstania

15 marca 1806

Data likwidacji

1 grudnia 1813

Władca

Napoleon Ludwik Bonaparte

Powierzchnia

17 300 km² (1811) km²

Populacja
• liczba ludności


878 157
(1809)

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Historia

edytuj
Zobacz więcej w artykule Księstwo Bergu, w sekcji Historia.

W 1803 roku Berg przeszedł w ręce młodszej linii Wittelsbachów tracąc swój dotychczasowy związek z Bawarią. W ramach reorganizacji terenów niemieckich w 1806 roku Berg stał się wielkim księstwem, którego władcą został szwagier Napoleona Bonaparte, Wielki Admirał i marszałek cesarstwa Joachim Murat.

Gdy w roku 1808 Murat został królem Neapolu, nowym wielkim księciem Bergu został bratanek Napoleona Napoleon Ludwik Bonaparte, który jednocześnie był królem Holandii. Odtąd terytorium księstwa administrowane było przez francuskich urzędników. Krótka historia wielkiego księstwa zakończyła się wraz z klęską Napoleona i na mocy pokoju w 1815 roku księstwo dostało się pod władzę Prus, wchodząc w skład nowej prowincji pruskiej – Jülich-Kleve-Berg, od 1822 roku zwanej Nadrenią.

 
Herb Wielkiego Księstwa za Joachima Murata
 
Herb Wielkiego Księstwa za Napoleona Ludwika

Wielcy książęta Bergu

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj