Wieżowiec Miastoprojektu w Poznaniu
Wieżowiec Miastoprojektu – pierwszy wysokościowiec wybudowany w Poznaniu (i prawdopodobnie, wraz z gliwickim Biprohutem, w całej Polsce) po II wojnie światowej. Wieżowiec zlokalizowany jest przy Alei Niepodległości 6, na skraju Dzielnicy Cesarskiej, naprzeciw parku Marcinkowskiego.
 Widok wieżowca Miastoprojektu z parku Marcinkowskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Miastoprojekt |
| Kondygnacje |
11 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′14,530″N 16°55′13,444″E/52,404036 16,920401
| |
Historia
edytujDziesięciokondygnacyjny obiekt powstał w latach 1948–1950, według projektu Stanisława Pogórskiego i Tadeusza Płończaka z poznańskiego Miastoprojektu, które to biuro od 1948 roku odpowiadało za dużą część odbudowy Poznania ze zniszczeń wojennych. Planowany był z myślą o nowej dzielnicy urzędowej, jako jeden z trzech obiektów Urzędu Wojewódzkiego, a służył początkowo agendom Ministerstwa Budownictwa (później przekazano go Poznańskiemu Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego nr 2).
Architektura
edytujBudynek łączy w sobie socrealistyczny detal z modernistyczną wymową całości, będąc istotnym świadkiem przemian architektonicznych w mieście bezpośrednio po II wojnie światowej. Świadczyć miał prawdopodobnie o sile zamachu nowej, socjalistycznej władzy. Charakterystyczne dla budynku są podcienia w parterze, solidne stropy piwnic, cofnięta ostatnia kondygnacja i smukłe lizeny. Nawiązaniem do architektury Dzielnicy Cesarskiej jest nietypowe, rozrzucone rustykowanie na ścianach bocznych.
Obiekt może stanowić przykład hybrydalności architektury okresu wczesnopowojenngo. Nawiązując do wzorów przedwojennego modernizmu i stylu Alberta Speera cechuje się jednak ozdobnością. Silne wertykalne podziały lizenami, wieńczą rzeźby orłów, dodane jakby pośpiesznie, na zapotrzebowanie socrealizmu[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Aleksandra Robakowska, Jarosław Trybuś: Od Zamku do Browaru. O architekturze Poznania ostatnich stu lat. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2005, s. 42. ISBN 83-88947-39-7.
Bibliografia
edytuj- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 209, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.162–163, ISBN 83-902028-4-0
- Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 228, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
- Piotr Marciniak, Doświadczenia modernizmu. Architektura i urbanistyka Poznania w czasach PRL, Piotr Chojnacki, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2010, s. 67, ISBN 978-83-7503-113-3, OCLC 750779978.
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8