Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim

Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	nr rej. GEZ: 58 – ceglana, GEZ: 456 – żelbetowa
	; Ceglana wieża ciśnień (z prawej) i żelbetowa wieża ciśnień (w tle z lewej)
Państwo	Polska
Miejscowość	Lwówek Śląski
Adres	ul. Towarowa
Typ budynku	wieża ciśnień
Styl architektoniczny	historyzm
Kondygnacje	ceglana: 3
Ukończenie budowy	żelbetowa przed 1925, ceglana 3 ćw. XIX w.
Właściciel	Skarb Państwa
	Położenie na mapie Lwówka Śląskiego Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	Położenie na mapie Polski Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	Położenie na mapie powiatu lwóweckiego Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim
	51°06′47,804″N 15°35′21,736″E/51,113279 15,589371
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wieże ciśnień w Lwówku Śląskim – zabytkowe wieże ciśnień znajdujące się przy ul. Towarowej w Lwówku Śląskim. Wieże znajdują się w gminnej ewidencji zabytków (GEZ)^[1].

Żelbetowa

Żelbetowa wieża ciśnień, znajdująca się w odległości 400 metrów w linii prostej od dworca kolejowego w Lwówku Śląskim, została wybudowana przed 1925 rokiem^[2]. Budynek wzniesiono na planie koła z rozszerzającym się ku górze trzonem. Szczyt budynku zwieńczono kopulastym sklepieniem żelbetowym i latarnią^[3]. Wieża może pomieścić 20 tysięcy litrów wody. Obiekt postawiono na potrzeby infrastruktury kolejowej^[4].

Ceglana

Ceglana, trzykondygnacyjna wieża ciśnień, została wybudowana między ulicami Towarową, Rzeczną i Działkową, obok zabudowań dawnej parowozowni. Infrastruktura towarzysząca dworcowi kolejowemu w Lwówku Śląskim pochodzi z końca XIX wieku, a sam dworzec z 1885 roku. Postawienie ceglanej wieży ciśnień datuje się na 3 ćw. XIX w^[5].

Wieża znajduje się w odległości 600 metrów w linii prostej od dworca kolejowego, w tym 200 metrów od żelbetowej wieży ciśnień. Konstrukcja wieży ciśnień, według typowego projektu kolei niemieckich, powstała na planie ośmiokąta. Wartym zwrócenia uwagi jest klinkierowa elewacja (pasowy układ dwukolorowej, czerwono-żółtej cegły zestawionej poziomo)^[6].

Otwory okienne obiektu zostały zwieńczone łukami. Sama wieża pozbawiona jest zadaszenia. Jej głowicę zdobi częściowo uszkodzony, ceglany gzyms, który nadaje wieży cech budowli obronnej, a który wkomponowano w bryłę budynku ze względu na popularny w czasie budowy obiektu nurt historyzmu w architekturze. Pompa w dawnej wieży ciśnień nadal jest sprawna. W bezpośrednim sąsiedztwie obiektu znajduje się pochodzący z tego samego okresu budynek mieszkalny dla pracowników kolei, który jako jedyny z całego kompleksu jest zadbany i zamieszkiwany^[7]^[8]. W latach 1950–1995, wraz ze stopniową likwidacją infrastruktury kolejowej (w tym lokomotywowni), reszta obiektów zaczęła popadać w ruinę^[9].