Wieża książęca w Siedlęcinie

Wieża książęca w Siedlęcinie
	nr rej. 87 z dn. 12.02.1949
	; Wieża wraz z oficyną
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Siedlęcin
Typ budynku	książęca wieża mieszkalna
Styl architektoniczny	gotycki
Kondygnacje	4
Rozpoczęcie budowy	1313
Ukończenie budowy	1315
Ważniejsze przebudowy	1532, 1575
Pierwszy właściciel	Henryk I jaworski
Kolejni właściciele	książęta jaworscy,; książęta legnicko-brzescy,; ród von Redern, Schaffgotschowie
Obecny właściciel	Fundacja "Zamek Chudów" (od 2001)
	Położenie na mapie gminy Jeżów Sudecki Wieża książęca w Siedlęcinie
	Położenie na mapie Polski Wieża książęca w Siedlęcinie
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Wieża książęca w Siedlęcinie
	Położenie na mapie powiatu karkonoskiego Wieża książęca w Siedlęcinie
	50°56′06″N 15°41′08″E/50,935000 15,685556
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Wieża książęca w Siedlęcinie – zabytkowa^[1] wieża mieszkalna księcia jaworskiego Henryka I^[2]^[3], która w późniejszym okresie stała się siedzibą rycerską.

Historia

Budowę gotyckiej wieży rozpoczęto najprawdopodobniej około 1314 roku^[4] na zlecenie księcia jaworskiego Henryka I^[5]. Pierwotnie wieża miała cztery kondygnacje, z czego dwie dolne przeznaczone były na pomieszczenia gospodarcze, natomiast trzecią i czwartą zajmowali właściciele^[5].

Około roku 1346 powstały ścienne polichromie^[6], zlokalizowane na trzeciej kondygnacji w wielkiej auli. Malowidła wykonane zostały w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk^[5]. Wyjątkowa jest też ich tematyka, bowiem nawiązują do legendy rycerza sir Lancelota. W sierpniu 2006 roku rozpoczęto kompleksową renowację polichromii.

Wieża w 1368 roku została sprzedana przez wdowę po Bolku II, księżną Agnieszkę^[5]. Nowym właścicielem został rycerz Jenschin von Redern i do połowy XV w. wieża była w posiadaniu tego rodu^[5]. Przebudowa wieży miała miejsce w 1575 r., kiedy dobudowano najwyższą kondygnację^[5]. Od 1732 do 1945 roku budowla znajdowała się w rękach rodu Schaffgotschów^[5].

Stan obecny

Do niedawna wieża nie była objęta jakąkolwiek opieką. Od 2001 roku jest własnością fundacji „Zamek Chudów”.

Budowla jest udostępniona dla zwiedzających.

W 2006 roku Fundacja przeprowadziła konserwację średniowiecznych malowideł ściennych, natomiast w 2007 roku prace konserwatorskie objęły pozostałe ściany I i II piętra wieży oraz kominek, podłogi i stropy na tych kondygnacjach. W 2008 roku konserwacji poddano portal wejściowy (oraz dwa inne portale wewnątrz wieży), a także drewniane średniowieczne drzwi prowadzące do wieży, renesansowe drzwi na parterze i strop nad prawym pomieszczeniem parteru. Odtworzono również podłogę w lewej sali parteru. W roku 2009 wykonano kolejne prace zabezpieczające - tym razem objęły one konstrukcję dachu nad łącznikiem pomiędzy średniowieczną wieżą a stojącym przed nią późnobarokowym dworem.

W 2008 roku Wieża książęca w Siedlęcinie została laureatką konkursu na Perły w Koronie województwa dolnośląskiego. W 2009 roku otrzymała nagrodę „Liczyrzepa” za najlepszy produkt turystyczny powiatu karkonoskiego.

W latach 2008–2012 prowadzone były przy wieży badania archeologiczne. W 2011 roku na parterze wieży otwarto wystawę, prezentującą wyniki tych badań (w kolejnych latach wystawę rozwijano na bazie nowych znalezisk).

Szlaki turystyczne

Książęca wieża w Siedlęcinie usytuowana jest na kilku ważnych szlakach turystycznych:

Szlak Zamków Piastowskich - szlak pieszy,
Euroregionalny Turystyczny Szlak Rowerowy "Dolina Bobru" ER-6 - niebieski szlak rowerowy,
szlak kajakowy „Bóbr”,
Sudecka Droga św. Jakuba (dawniej Via Cervimontana) – szlak pieszy,
Kaczawski Szlak Średniowiecznych Malowideł Ściennych (projektowany).

Galeria

Stan obecny
Widok ogólny
Wejście do wieży
Wnętrze wieży książęcej
Gotyckie malowidło
Miniatura wieży książęcej w kowarskim Parku Miniatur Zabytków Dolnego Śląska

Przypisy

↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
↑ Leszek Kajzer: Leksykon zamków w Polsce. Warszawa: Arkady, 2003, s. 450–452. ISBN 83-213-4158-6.
↑ Dlaczego książęca, a nie rycerska? - art. na stronach macierzystych wieży.
↑ Małgorzata Chorowska: Rezydencje średniowieczne na Śląsku : zamki, pałace, wieże mieszkalne. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003, s. 122. ISBN 83-7085-680-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 338-343. ISBN 978-83-89102-63-8.
↑ Jacek Witkowski: Szlachetna a wielce żałosna opowieść o Panu Lancelocie z Jeziora : dekoracja malarska wielkiej sali wieży mieszkalnej w Siedlęcinie. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 45. ISBN 83-229-2256-6.

Bibliografia

Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.

Linki zewnętrzne

Wieża książęca w Siedlęcinie – strona oficjalna stowarzyszenia Wieża książęca w Siedlęcinie
Zabytkoznawcy Sztuki: Sir Lancelot z Siedlęcina. Unikatowe malowidła arturiańskie zachowane na Dolnym Śląsku
Zabytkoznawcy Sztuki: Na moście mieczowym. Sir Lancelot z Jeziora w sztuce średniowiecza
sekulada.com: Wieża książęca w Siedlęcinie. Średniowieczny komiks. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).

[1] NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).

[Kajzer2003-s450-452-2] Leszek Kajzer: Leksykon zamków w Polsce. Warszawa: Arkady, 2003, s. 450–452. ISBN 83-213-4158-6.

[wiezasiedlecin-Itemid-3] Dlaczego książęca, a nie rycerska? - art. na stronach macierzystych wieży.

[Chorowska2003-s122-4] Małgorzata Chorowska: Rezydencje średniowieczne na Śląsku : zamki, pałace, wieże mieszkalne. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003, s. 122. ISBN 83-7085-680-2.

[łuczyński-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 338-343. ISBN 978-83-89102-63-8.

[Witkowski2002-s45-6] Jacek Witkowski: Szlachetna a wielce żałosna opowieść o Panu Lancelocie z Jeziora : dekoracja malarska wielkiej sali wieży mieszkalnej w Siedlęcinie. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 45. ISBN 83-229-2256-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]