Wiaczesław Janowski

białoruski bokser

Wiaczesław Jewgienijewicz Janowski (ros. Вячеслав Евгеньевич Яновский, ur. 24 sierpnia 1957 w Witebsku[1]) – białoruski bokser, mistrz olimpijski z 1988 i medalista mistrzostw Europy jako reprezentant Związku Radzieckiego.

Wiaczesław Janowski
Вячеслав Яновский
Pełne imię i nazwisko

Wiaczesław Jewgienijewicz Janowski

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1957
Witebsk

Obywatelstwo

Białoruś

Wzrost

172 cm

Kategoria wagowa

półśrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

32

Zwycięstwa

30

Przez nokauty

16

Porażki

1

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 boks
(waga lekkopółśrednia)
Puchar Świata
złoto Belgrad 1987 waga lekkopółśrednia
Mistrzostwa Europy
srebro Turyn 1987 waga lekkopółśrednia
brąz Budapeszt 1985 waga lekkopółśrednia
Zawody Przyjaźń-84
srebro Hawana 1984 waga lekkopółśrednia
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Kariera w boksie amatorskim

edytuj

Walczył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Zdobył w niej srebrny medal na turnieju Przyjaźń-84, zorganizowanym w Hawanie dla bokserów z państw bojkotujących igrzyska olimpijskie w 1984 w Los Angeles. W finale pokonał go Kubańczyk Candelario Duvergel[2].

Zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie po przegranej w półfinale z Siegfriedem Mehnertem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[3]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1987 w Turynie wywalczył srebrny medal po porażce w finale z Bułgarem Borisławem Abadżiewem[4]. Zwyciężył w Pucharze Świata w 1987 w Belgradzie po wygranej w finale z Mirko Puzoviciem z Jugosławii[5].

Zdobył złoty medal w wadze lekkopółśredniej na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu sześciu walk, w tym półfinałowej z Reinerem Giesem z Republiki Federalnej Niemiec i finałowej z Grahame Cheneyem z Australii[1].

Był mistrzem ZSRR w kategorii lekkopółśredniej w 1987[6] i 1988[7], wicemistrzem w 1984[8] oraz brązowym medalistą w 1981[9] i 1983[10].

W 1988 otrzymał order „Znak Honoru”, a także tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[11].

Kariera w boksie zawodowym

edytuj

Przeszedł na zawodowstwo w 1990. Walczył w wadze półśredniej. W kwietniu 1995 w Niżniewartowsku usiłował zdobyć tytuł mistrza interkontynentalnego federacji IBF, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie z Edwinem Murillo. Była to jego jedyna porażka w karierze zawodowej. Stoczył 32 walki, z których wygrał 30, przegrał 1 i zremisował 1. Zakończył karierę w 1997[12].

W latach 1998–200 był przewodniczącym białoruskiej federacji bokserskiej, a w latach 2006–2008 głównym trenerem bokserskiej reprezentacji Rosji[11].

Przypisy

edytuj
  1. a b Vyacheslav Yanovsky [online], olympedia.org [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  2. Friendhips Tournament – Havana, Cuba – August 18–24 1984 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-25] (ang.).
  3. 26.European Championships – Sportcsarnok, Budapest, Hungary – May 25 – June 2, 1985 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  4. 27.European Championships – Sports Palace, Turin, Italy – May 28 – June 7, 1987 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  5. 5.World Cup – Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia – October 26–31, 1987 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  6. 53.Soviet Union National Championships – Kaunas – February 5–15 1987 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  7. 54.Soviet Union National Championships – Tashkent – January 22–31, 1988 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  8. 50.Soviet Union National Championships – Tashkent – February 25 – March 4 1984 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  9. 47.Soviet Union National Championships – Tashkent – August 30 – September 9 1981 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  10. 49.Soviet Union National Championships – Moscow – July 21 – August 3 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
  11. a b ЯНОВСКИЙ Вячеслав Евгеньевич [online], infosport.ru [dostęp 2021-08-29] (ros.).
  12. Viachaslau Ianouski [online], boxrec.com [dostęp 2021-08-29] (ang.).