Wikipedia

White Lies

White Lies – brytyjskie trio wykonujące muzykę z pogranicza rocka alternatywnego pochodzące z Ealing[3][4]. Początkowo zespół występował pod nazwą „Fear of Flying”.

White Lies
Ilustracja
White Lies podczas Festiwalu w Reading, 23 sierpnia 2008 roku
Inne nazwy

Fear of Flying

Rok założenia

2007

Pochodzenie

Ealing
 Wielka Brytania

Gatunek

Rock alternatywny
Post-punk revival
Synth pop[1]

Wydawnictwo

Fiction
Geffen[2]
Chess Club

Skład
Harry McVeigh
Charles Cave
Jack Lawrence-Brown
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Grupę tworzą Harry McVeigh (śpiew, gitara rytmiczna, keyboard), Charles Cave (gitara basowa, wokal wspierający) i Jack Lawrence-Brown (perkusja)[5]. Ich debiutancki album To Lose My Life..., wydany 19 stycznia 2009 roku, zadebiutował na pierwszym miejscu UK Albums Chart[6].

Historia

edytuj

Początki (2005-2007)

edytuj

Zarówno Cave jak i Lawrence-Brown pochodzą z Pitshanger Village w północnym Ealing. Po raz pierwszy razem zagrali na występie szkolnym w North Ealing Primary School[7]. McVeigh (z Shepherd’s Bush[8]) dołączył do nich dwa lata później[9] i wspólnie, zaczęli występować pod nazwą Fear of Flying. Cave opisał grupę jako „weekendowy projekt”, który z czasem poprzedzał na koncertach takich artystów jak The Maccabees, Jamie T i Laury Marling[10]. Pod tą nazwą wydali, w niezależnej wytwórni płytowej Young and Lost Club, dwa, winylowe, single z podwójną stroną A „Routemaster/Round Three” 7 sierpnia 2006 roku i „Three's a Crowd/Forget-Me-Nots” 6 grudnia 2006[11]. Oba wydawnictwa zostały wyprodukowanie przez znanego realizatora Blur i The Smiths, Stephena Streeta. Zagrali również, na odbywającym się co roku festiwalu Underage Festival w Anglii, 10 sierpnia 2007 roku[12].

Dwa tygodnie wcześniej, członkowie grupy rozpoczęli naukę na uniwersytecie. W związku z tym zdecydowali się wziąć rok przerwy i stworzyć nowy materiał, z którego jednak grupa nie była zadowolona. Basista Charles Cave powiedział o tym okresie tak: „Nie mogliśmy napisać nic więcej niż pseudokomiczne wynurzenia, które nie obchodziły nawet nas samych”[10]. Fear of Flying rozpadło się w październiku 2007 roku[13] czego wyrazem był komunikat napisany na ich stronie MySpace: „Fear of Flying is DEAD ... White Lies is alive!”[10] Wraz z nazwą zmieniła się również stylistyka grupy[14]. Zapytany o zmianę nazwy podczas wywiadu dla jednej z rozgłośni radiowych w San Francisco Jack Brown powiedział: „My po prostu pomyśleliśmy tak: powinniśmy wykonywać nasze piosenki jako inna grupa. Mieliśmy utwory, które nie pasowały do stylistyki Fear of Flying a do White Lies pasują idealnie”[15].

Zmiana nazwy i debiutancki album (2008-2011)

edytuj
 
White Lies podczas koncertu w Brighton (2008)
 
Wokalista Harry McVeigh podczas festiwalu Lollapalooza 2008
 
Harry McVeigh podczas koncertu w Amsterdamie (2008)

Jako White Lies po raz pierwszy zagrali 27 lutego 2008 roku w Hoxton Square Bar & Kitchen. Do występu przygotowywali się ponad dwa miesiące[10]. Wśród publiczności znaleźli się przedstawiciele wytwórni płytowych, dzięki którym otrzymali wiele propozycji kontraktów. Grupa zdecydowała się na Fiction Records. Pytani o swoją nazwę, odpowiadają, że wybrali ją dlatego, że „niewinne kłamstwa są takie powszechne ale jednak trochę mroczne i to są określenia jakimi postrzegają siebie”[16]. Prezenter BBC Radio 1, Zane Lowe, 5 lutego 2008 roku, nazwał Death, „najgorętszym nagraniem na świecie”. Powiedział tak o tej piosence, jeszcze przed jej oficjalnym wydaniem[17]. Ich telewizyjny debiut miał miejsce podczas programu Later... with Jools Holland, 30 maja 2008 roku. Zagrali wtedy dwa single Unfinished Business oraz Death[18][19]. Podczas ubiegłorocznych wakacji grupa wzięła udział w BBC Introducing podczas Radio 1's Big Weekend w mieście Maidstone w hrabstwie Kent, 11 maja 2008 roku[20]. Znaczące dla ich kariery były występy na największych festiwalach muzycznych na czele z festiwalem Oxegen, T in the Park czy Reading i Leeds Festivals[21]. Ich pierwsza trasa koncertowa obejmowała 13 występów w Wielkiej Brytanii między wrześniem a październikiem 2008 roku[22]. Począwszy od maja 2008[23], White Lies spędzili dwa miesiące na sesji nagraniowej swojego debiutanckiego albumu, które miały miejsce w Londynie i Belgii[24][25]. Zapisy z niej wstępnie nazwali To Lose My Life or Lose My Love[26]. Tytuł zaczerpnięto z pierwszych słów utworu „To Lose My Life”. Określono również wstępnie datę ukazania się wydawnictwa na styczeń 2009[27]. Przez październik grupa koncertowała, podczas swojej małej trasy koncertowej, w Stanach Zjednoczonych. Panowie wystąpili między innymi na CMJ Music Festival między 23 a 24 października wraz z takimi wykonawcami jak Jay Reatard, Amazing Baby i Violens[28]. Następnie grupa ponownie udała się w trasę po Anglii, tym razem jako support Glasvegas. Koncertów odbyło się 15 między listopadem a grudniem 2008[29]. Magazyn NME, 29 października na swojej stronie internetowej oficjalnie ogłosił, że album ukaże się pod skróconym tytułem To Lose My Life... i prawdopodobnie odbędzie się to 12 stycznia. Zespół zdecydował się aby album promował wydany, tydzień przed premierą płyty singel „To Lose My Life”[25]. Teledysk do „To Lose My Life” swoją premierę miał na stronie MySpace grupy 21 listopada 2008[30] jeszcze przed emisją na antenie MTV Two i dodaniu do playlisty NME.

11 listopada 2008 roku, tygodnik NME ogłosił, że White Lies wystąpią podczas ShockWaves NME Tours wraz z Friendly Fires, Florence and the Machine i Glasvegas. Ich trasa koncertowa, która rozpoczęła się początkiem 2009 roku obejmowała 17 miast Wielkiej Brytanii[31]. 7 stycznia 2009 roku, NME napisało, że bilety na występy grupy zostały wyprzedane[32]. Ostatni koncert w 2008 roku dali, podczas organizowanego przez radio Xfm Winter Wonderland, festiwalu odbywającego się w Londynie, 3 grudnia[33]. Uczestniczyli również w organizowanym przez NME tzw. Big Gig (dużym występie) wraz z czterema innymi zespołami, 26 lutego 2009[34]. Zajęli również drugie miejsce w organizowanym co roku rankingu BBC Sound of..., w którym brytyjscy dziennikarze typują dziesiątkę debiutantów, którzy są najbardziej godni zauważenia[35]. Ich piosenka „From the Stars”, 30 grudnia 2008, stała się w sklepie iTunes, singlem tygodnia[36]. W styczniu 2009, White Lies znaleźli się na okładce brytyjskiego czasopisma The Fly. W tym samym miesiącu zajęli trzecie miejsce w kategorii Critics' Choice nagrody Brit Awards, zaraz za Florence and the Machine i Little Boots[37]. Wraz z ukazaniem się płyty i singla zespół zagrał podczas Live Lounge dla programu prowadzonego przez Jo Whiley z BBC Radio 1, 14 stycznia 2009. Zagrali wtedy To Lose My Life oraz cover Kanyego Westa Love Lockdown[38]. Później tę piosenkę umieścili na stronie B singla Farewell to the Fairground[39], wydanego 23 marca 2009.

White Lies zadebiutowali swoją płytą, „To Lose My Life...” na pierwszym miejscu UK Album Chart, warto zauważyć, że był to pierwszy debiut na 1 miejscu w 2009 roku[40]. Podczas promocji nowego albumu grupa wystąpiła w kanale telewizyjnym stacji Channel 4, 4Music podczas koncertu Shockwaves Album Chart Show[41] i w Late Show with David Letterman[42]. Występ w tym ostatnim programie był ich pierwszym telewizyjnym wystąpieniem emitowanym w USA[43]. Zespół poprzedzał podczas koncertów Snow Patrol, podczas ich trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii i Irlandii[44], grupa zaplanowała występy, już jako główny wykonawca, w Europie, Ameryce Północnej, Japonii i Wielkiej Brytanii[45]. Przy czym w Ameryce Północnej występują, w organizowanej przez NME trasie, wraz z Friendly Fires. Zespoły będą supportowane przez The Soft Pack[46]. White Lies zagrali już na siedmiu z zapowiedzianych piętnastu koncertów w tym na festiwalu South by Southwest[47]. Zespół zapowiedział koncerty na festiwalach takich jak Festiwal na wyspie Wight[48], T in the Park[49], Oxegen[50], Festival Internacional de Benicàssim[51], Coachella[46] i odbywającym się w Polsce Open’er Festival[52].

Albumy Ritual i Big TV (od 2011)

edytuj

17 stycznia 2011 miał premierę drugi album studyjny grupy, zatytułowany Ritual, wydany ponownie nakładem wytwórni Fiction.

Materiał na płytę wyprodukowali Alan Moulder i Max Dingel[53] w Assault & Battery Studios w Londynie[54]. Singlem promującym album był utwór „Bigger Than Us”, wydany 22 listopada 2010 w USA i 3 stycznia 2011 w Wielkiej Brytanii[55].

W styczniu 2013 Charles Cave zapowiedział, że nowy album zostanie wydany w wakacje a singlem promującym go będzie „Getting Even”. 4 czerwca 2013 zespół potwierdził, że premiera nowej płyty pod tytułem Big TV odbędzie się 12 sierpnia 2013, a ponadto opublikował listę utworów na albumie. Pierwszy oficjalny singiel pt. „There Goes Our Love Again” miał premierę 5 sierpnia. Album o oznaczonym terminie ukazał się za pośrednictwem wydawcy Fiction.

Styl

edytuj

Jeszcze jako Fear of Flying Banquet Records opisał drugi singel grupy jako „Quite danceable indie”[56], natomiast The Guardian na swojej oficjalnej stronie nazwał grupę indiepopową[10]. W wywiadzie dla BBC przyznali, że największy wpływ na nich mieli Talking Heads[57]. Mroczne dźwięki White Lies[3] są często porównywalne do wykonawców takich jak Editors[58], Arcade Fire[59], Joy Division[60], Interpol[61] The Killers[59], Echo & the Bunnymen[58], Tears for Fears[27] i The Teardrop Explodes[62]. Również barwa głosu wokalisty często porównywana jest do takich wokalistów jak Ian Curtis czy Julian Cope[5][63].

Dyskografia

edytuj
Osobny artykuł: Dyskografia White Lies.
Minialbumy
  • Unfinished Business (2008)
Albumy studyjne

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Polskie Radio Trójka o zespole White Lies. [dostęp 2009-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].
  2. ↑ James McQuiston: White Lies to Release EP. NeuFutur Magazine, 9 października 2008. [dostęp 2008-10-24].
  3. ↑ a b Dann Gaymer: WHITE LIES - 'DEATH'. noizemakesenemies.co.uk, wrzesień 2008. [dostęp 2008-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-26)].
  4. ↑ Alex Hayes: Ealing band are critics favourite with 2009 album. Ealing Times, 17 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-17].
  5. ↑ a b Rob McCrae: White Lies - Lies that don't need perfecting. new-noise.net. [dostęp 2008-10-02].
  6. ↑ Lady GaGa & White Lies On Top. MTV One. [dostęp 2009-01-30].
  7. ↑ Ealing band are critics favourite with 2009 album. Alex Hayes, Ealing Times. [dostęp 2008-12-17].
  8. ↑ Death Becomes Them. Johnny K, The Fly. [dostęp 2008-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-20)].
  9. ↑ BBC - London - Radio - Fear of Flying. BBC.co.uk. [dostęp 2008-12-12].
  10. ↑ a b c d e White Lies:Murder, madness and lots of black trousers. Chris Salmon, guardian.co.uk. [dostęp 2008-10-24].
  11. ↑ YOUNG AND LOST CLUB - Shop - Records. Young and Lost Club. [dostęp 2008-10-24].
  12. ↑ Festival News:New additions for Underage Festival. virtualfestivals.com. [dostęp 2008-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-15)].
  13. ↑ First sight: White Lies. guardian.co.uk. [dostęp 2008-12-12].
  14. ↑ Little White Lies sound great. [w:] thisisgloucestershire.co.uk [on-line]. 2008-11-14. [dostęp 2008-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-18)].
  15. ↑ SF Station:Jack Brown of White Lies. sfsstation.com. [dostęp 2008-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)].
  16. ↑ BBC - Music Profiles - White Lies. BBC. [dostęp 2008-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
  17. ↑ Zane Lowe: 05/02/08 Tracklisting. BBC. [dostęp 2009-02-12].
  18. ↑ White Lies and Sweet Jane confirmed as special guests to Glasvegas. mcd.ie. [dostęp 2008-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-13)].
  19. ↑ White Lies - Unfinished Business / Death (Live On Jools Holland). Angryape.com. [dostęp 2008-10-30].
  20. ↑ BBC - Radio 1's Big Weekend 2008 - Lineup. BBC Radio 1. [dostęp 2008-10-24].
  21. ↑ Polydor - White Lies. Polydor Records. [dostęp 2008-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)].
  22. ↑ White Lies announce follow-up to Topman NME New Noise Tour. NME. [dostęp 2008-06-01].
  23. ↑ White Lies UK Tour Dates. ilikemusic.com. [dostęp 2008-12-23].
  24. ↑ BBC Radio 1 Introducing Show Interview with Huw Stephens, 14 August 2008.
  25. ↑ a b White Lies announce album details - exclusive. NME. [dostęp 2008-10-30].
  26. ↑ White Lies preview debut album at Manchester show. NME. [dostęp 2008-10-24].
  27. ↑ a b Bright future for White Lies. Thisislondon.co.uk. [dostęp 2008-10-24].
  28. ↑ Filter Presents FREE White Lies Roxy Show. Filter Magazine. [dostęp 2008-10-24].
  29. ↑ White Lies Announce Tour. MTV One. [dostęp 2008-10-24].
  30. ↑ News: 'To Lose My Life' Video Exclusive on MySpace. White Lies official website. [dostęp 2008-12-11].
  31. ↑ Shockwaves NME Awards Tour 2009 line-up revealed. NME. [dostęp 2008-12-11].
  32. ↑ * NME Awards Tour 2009. „NME”, s. 55, 7 lutego 2009. 
  33. ↑ Kaiser Chiefs, The View, Ladyhawke set for intimate Xmas shows. NME. [dostęp 2008-12-12].
  34. ↑ Crystal Castles, White Lies to join The Cure at NME Big Gig. NME, 15 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-22].
  35. ↑ Mark Savage: BBC Sound of 2009: White Lies. BBC News Online, 8 stycznia 2009. [dostęp 2008-12-23].
  36. ↑ Matt Simpson: A.M. Nuggets: Free Download on iTunes - From the Stars by White Lies. wnew.com, 30 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-31].
  37. ↑ BRITs 2009 - Nominations. brits.co.uk. [dostęp 2009-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-19)].
  38. ↑ BBC - Radio 1 - Live Lounge. BBC Radio 1. [dostęp 2009-01-24].
  39. ↑ White Lies cover Kanye West for new single. NME, 5 lutego 2009. [dostęp 2009-02-05].
  40. ↑ Avril Ormsby: Red hot White Lies set album charts alight. Stv, 2009-01-25. [dostęp 2009-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-29)].
  41. ↑ Shockwaves Album Chart Show. Last.fm, 2009-03-23. [dostęp 2009-03-25].
  42. ↑ White Lies on The Late Show with David Letterman TONIGHT. Interscope Records, 2009-03-24. [dostęp 2009-03-25].
  43. ↑ Watch White Lies On Letterman Tonight. Facebook, 2009-03-24. [dostęp 2009-03-25].
  44. ↑ White Lies To Support Snow Patrol. Xfm, 3 lutego 2009. [dostęp 2009-02-25].
  45. ↑ White Lies, Metro Station to tap MTV Push Online Platform. marketingshift.com, 9 February 2009. [dostęp 2008-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-11)].
  46. ↑ a b White Lies, Friendly Fires set for 'NME Presents' North American tour. NME, 29 stycznia 2009. [dostęp 2009-02-25].
  47. ↑ White Lies play in the SXSW sun. NME, 2009-03-21. [dostęp 2009-03-25].
  48. ↑ Saturday Wight Fever!. Isle of White festival official website. [dostęp 2009-03-23].
  49. ↑ Pete Doherty, Razorlight, Elbow, Yeah Yeah Yeahs for T In The Park. NME, 13 lutego 2009. [dostęp 2009-02-25].
  50. ↑ Nick Cave, Yeah Yeah Yeahs, Ting Tings for Oxegen. NME, 13 lutego 2009. [dostęp 2009-02-25].
  51. ↑ New additions to the FIB Heineken 09 line-up. fiberfib.com. [dostęp 2009-02-26].
  52. ↑ Santigold, Lily Allen i White Lies na Open'erze. Gazeta Wyborcza, 20 marca 2009. [dostęp 2009-03-26].
  53. ↑ Max Dingel. Woodpop Management. [dostęp 2013-09-02].
  54. ↑ White Lies to release new album in January. NME, 2010-10-01. [dostęp 2013-09-02].
  55. ↑ White Lies Announce Details Of New Album And Single. cheltjules.wordpress.com, 2010-11-01. [dostęp 2010-11-01].
  56. ↑ BanquetRecords.com - Fear of Flying - Routemaster. Banquet Records official website. [dostęp 2008-12-11].
  57. ↑ BBC - London - Radio - Fear Of Flying. BBC. [dostęp 2008-10-24].
  58. ↑ a b Review: White Lies, The Bodega Social. thisisnottingham.co.uk. [dostęp 2008-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)].
  59. ↑ a b Review: White Lies @ Manchester Night And Day. Lee Sentino, FemaleFirst.co.uk. [dostęp 2008-10-23].
  60. ↑ Maddy Costa: Pop review: White Lies, ICA, London. guardian.co.uk. [dostęp 2008-10-24].
  61. ↑ Natasha Arico: White Lies @ London ICA. Clash. [dostęp 2008-10-30].
  62. ↑ White Lies to release “Unfinished Business” + tour dates (NME New Noize Tour). Band Weblogs.co.uk. [dostęp 2008-10-02].
  63. ↑ No 290: White Lies. guardian.co.uk. [dostęp 2008-11-27].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=White_Lies&oldid=73048119”