Wasil Kazłou

Wasil Kazłou
Васіль Іванавіч Казлоў
Data urodzenia	18 lutego 1903
Data śmierci	2 grudnia 1967
	sekretarz Podziemnego Komitetu Obwodowego partii komunistycznej w Mińsku
Okres	od 7 lipca 1941; do 3 lipca 1944
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi
	Odznaczenia
	;

Wasil Iwanawicz Kazłou (biał. Васіль Іванавіч Казлоў; ros. Василий Иванович Козлов, Wasilij Iwanowicz Kozłow; ur. 5 lutego^?/18 lutego 1903 we wsi Zahraddzie w guberni mohylewskiej, zm. 2 grudnia 1967 w Mińsku) – radziecki działacz partyjny i dowódca partyzancki, generał major, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR (1948–1967), Bohater Związku Radzieckiego (1942)^[1].

Życiorys

W latach 1919–25 był ślusarzem, 1925–28 służył w Armii Czerwonej w Witebsku, od 1927 w partii komunistycznej, 1928–29 instruktor komitetu wykonawczego rady rejonowej w Białoruskiej SRR, w latach 1929–33 studiował w Mińskim Uniwersytecie Komunistycznym im. Lenina.

W 1933–1934 organizator partyjny kołchozu w Żłobinie, 1934–37 dyrektor stanicy maszynowo-traktorowej, 1937–38 I sekretarz starobińskiego komitetu rejonowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi, 1938–1940 I sekretarz czerwieńskiego komitetu rejonowego KP(b)B w obwodzie mińskim, 1940-1941 zastępca przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Białoruskiej SRR.

Od stycznia 1941 do 16 listopada 1942 II sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku, od 7 lipca 1941 do 3 lipca 1944 sekretarz Podziemnego Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku, 1941–1944 dowódca mińskiego zgrupowania partyzanckiego, jeden z głównych organizatorów ruchu partyzanckiego na okupowanym terytorium Białorusi. Uczestnik wielu akcji przeciw Niemcom, m.in. ataku na Lubań i rozbicia niemieckiego garnizonu, oraz partyzanckiego rajdu po obwodach mińskim, poleskim i pińskim w marcu-kwietniu 1942. 1 września 1942 otrzymał tytuł Bohatera ZSRR, 16 września 1943 mianowany generałem-majorem.

Od 16 listopada 1942 do stycznia 1948 I sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku. Od 12 marca 1947 do 17 marca 1948 przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, a od 17 marca 1948 do śmierci przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR i zastępca przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od 19 lutego 1949 do śmierci członek Prezydium/Biura Politycznego KC KP(b)B/KPB. Od 25 lutego 1956 do 29 marca 1966 zastępca członka, a od 8 kwietnia 1966 do śmierci członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 2 do 7 kadencji.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (1 września 1942)
Order Lenina (pięciokrotnie, m.in. 1 września 1942 i 16 lutego 1963)
Order Czerwonego Sztandaru
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie - 1 stycznia 1944 i 14 lutego 1953)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie, m.in. 15 sierpnia 1944)
Medal Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej I klasy

Przypisy

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза партизанам, особо отличившимся в партизанской борьбе в тылу против немецких захватчиков» от 1 сентября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 10 сентября (№ 37 (196)). — С. 1.

Bibliografia

Козлов Василий Иванович, Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991 (ros.)
Козлов Василий Иванович (ros.)
Василий Иванович Козлов (ros.)
Библиотека - "Люди и книги" (ros.)

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза партизанам, особо отличившимся в партизанской борьбе в тылу против немецких захватчиков» от 1 сентября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 10 сентября (№ 37 (196)). — С. 1.

[1]