Walenty Kratzer
Walenty Kratzer, też Krattzer (ochrz. 9 lutego 1780 w Krakowie, zm. 24 kwietnia 1855 w Warszawie)[1] – polski śpiewak operowy (tenor), dyrygent, kompozytor i pedagog.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Zawód |
Życiorys
edytujSyn Franciszka Ksawerego, muzyka i kantora katedry na Wawelu, i Wiktorii z Włodkiewiczów[2]. Brat Kazimierza, Pawła i Magdaleny[3].
Nauki pobierał u swego ojca. Początkowo śpiewał w kapeli katedralnej w Krakowie. W 1814 przeniósł się do Warszawy[2]. Od 1817 pracował jako nauczyciel śpiewu. Od 1830 profesor śpiewu przy Uniwersytecie Warszawskim. Od 1837 dyrektor chórów przy teatrze warszawskim. Wykształcił wielu przyszłych kompozytorów, m.in. Kazimierza Juliana Kratzera – swego bratanka.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[2].
Kompozycje
edytujStworzył około 50 wodewilów jednoaktowych, m.in.:
- Antoni i Antosia (1830)
- Małżeństwo chybione (1831)
- Pierwsza miłość czyli Wspomnienia miłości (1831)
- Pokoik Zuzi (1831)
- Lokaj w zalotach (1832)
- Mąż mimo wiedzy (1833)
- Schadzka czyli Pasztet z węgorza (1834)
Życie prywatne
edytujW 1802 ożenił się z Marianną Lipowiczówną[3]. Mieli pięcioro dzieci[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Tadeusz Przybylski, Kratzer Walenty, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 5 KLŁ część biograficzna, Kraków: PWM, 1997, s. 187, ISBN 83-224-3303-4.
- ↑ a b c Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1851–1890. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, s. 62. ISBN 83-06-00465-5.
- ↑ a b c Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1851–1890. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, s. 63. ISBN 83-06-00465-5.
Bibliografia
edytuj- Encyklopedia Powszechna Orgelbranda 28-tomowa (1862-1869), tom 16, s. 41.
- "Encyklopedia RMF-Classic"
Linki zewnętrzne
edytuj- Utwory Walentego Kratzera w bibliotece Polona