Waldemar Andzel
Waldemar Franciszek Andzel (ur. 17 września 1971 w Czeladzi) – polski polityk, politolog, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1971 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
politolog, polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005) |
| Partia | |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytuj
W 1996 ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach ze specjalnością w zakresie polityki społecznej. W 1999 ukończył studia podyplomowe na UŚ w zakresie organizacji pomocy społecznej. Pracował w gminnym ośrodku pomocy społecznej.
W 1989 wstąpił do Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy, a w 1990 do Porozumienia Centrum. Zasiadał we władzach wojewódzkich PC. Przeszedł do Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów, następnie do Prawa i Sprawiedliwości. Objął funkcje pełnomocnika powiatowego PiS w Będzinie, zastępcy przewodniczącego rady okręgowej PiS w Sosnowcu oraz członka zarządu regionalnego w Katowicach. W latach 1998–2002 był radnym powiatu będzińskiego. W wyborach parlamentarnych w 2001 kandydował bezskutecznie z listy PiS do Sejmu.
W wyborach w 2005 z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu sosnowieckim liczbą 4257 głosów. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 10 121 głosów. Został wiceprzewodniczącym Parlamentarnego Zespołu na rzecz Tybetu[1]. W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski, otrzymując 10 328 głosów[2]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję na kolejną kadencję[3]. Bezskutecznie kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019.[4]. W lipcu 2019 został przewodniczącym sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych[5].
W wyborach w tym samym roku utrzymał mandat poselski na okres IX kadencji Sejmu[6]. W IX kadencji ponownie wybrany na przewodniczącego Komisji do Spraw Służb Specjalnych, został też zastępcą przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej, zastępcą przewodniczącego Podkomisji stałej do spraw współpracy z zagranicą i NATO oraz członkiem Podkomisji stałej do spraw polskiego przemysłu obronnego oraz modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP[7]. Został także wybrany na wiceprzewodniczącego klubu parlamentarnego PiS. W 2021 powołany przez premiera Mateusza Morawieckiego w skład Rady Doradców Politycznych[8]. Również w wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 22 699 głosów)[9]. W Sejmie X kadencji zasiadł m.in. w Komisji do Spraw Służb Specjalnych oraz Komisji Obrony Narodowej[10].
Odznaczenia
edytujOdznaczony Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (2010)[11] oraz Srebrną Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” (2021)[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Współpraca międzynarodowa Sejmu. Grupy bilateralne. Parlamentarny Zespół na rzecz Tybetu (VI kadencja). sejm.gov.pl. [dostęp 2012-04-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2012-04-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-06].
- ↑ Andzel zastąpił Opiołę na czele sejmowej komisji ds. służb specjalnych. onet.pl, 4 lipca 2019. [dostęp 2019-07-04].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2022-10-20].
- ↑ Premier powołał Radę Doradców Politycznych. gov.pl, 3 marca 2021. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
- ↑ Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2024-02-02].
- ↑ Medale Wojska Polskiego dla parlamentarzystów. mon.gov.pl, 17 lutego 2010. [dostęp 2012-04-11].
- ↑ Postanowienie nr 12/OP/2021 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 13 maja 2021. [dostęp 2020-01-19].
Bibliografia
edytuj- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2022-10-20].
- Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2022-10-20].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 16.
Linki zewnętrzne
edytuj- Waldemar Andzel – strona prywatna. [dostęp 2012-04-11].